Marginalny zysk
Zysk krańcowy to zysk osiągnięty przez firmę lub osobę, gdy jedna dodatkowa (krańcowa) jednostka jest produkowana i sprzedawana. Jest to różnica między kosztem krańcowym a produktem krańcowym (znanym również jako przychód krańcowy) i jest często używana do ustalenia, czy należy rozszerzyć produkcję, czy ją zakontraktować, czy też całkowicie zatrzymać produkcję. Zgodnie z teorią ekonomiczną głównego nurtu firma zmaksymalizuje swoje ogólne zyski, gdy koszt krańcowy jest równy produktowi krańcowemu lub gdy zysk krańcowy wynosi dokładnie zero.
Dlatego firmy będą miały tendencję do zwiększania produkcji, dopóki koszt krańcowy nie będzie równy produktowi krańcowemu, czyli wtedy, gdy zysk krańcowy wyniesie zero. Punktem tym będzie również poziom cen obserwowany na rynku, przy założeniu, że istnieje konkurencja między producentami. Jeśli zysk krańcowy firmy zmienia się na ujemny, kierownictwo może podjąć decyzję o zmniejszeniu produkcji, czasowym wstrzymaniu produkcji lub całkowitym zaniechaniu działalności, jeżeli wydaje się, że dodatnie zyski krańcowe nie powrócą.
PRZEŁAMANIE Zysk krańcowy
Zysk krańcowy różni się od średniego zysku, zysku netto i innych mierników rentowności tym, że analizuje pieniądze, które można zarobić na wytworzeniu jednej dodatkowej jednostki. Uwzględnia skalę produkcji, ponieważ wraz ze wzrostem firmy zmienia się jej struktura kosztów - i, w zależności od korzyści skali, rentowność może albo wzrosnąć, albo zmniejszyć, w miarę wzrostu produkcji.
Korzyści skali odnoszą się do sytuacji, w której zysk krańcowy rośnie wraz ze wzrostem skali produkcji. W pewnym momencie zysk krańcowy wyniesie zero, a następnie zmieni się na ujemny, gdy skala wzrośnie ponad zamierzoną pojemność. W tym momencie firma doświadcza nierówności skali.
Jak obliczyć zysk krańcowy
Koszt krańcowy (MCMC) to koszt wytworzenia jednej dodatkowej jednostki, a produkt krańcowy (MP) to przychód uzyskany z wytworzenia jednej dodatkowej jednostki.
Produkt krańcowy (MP) - Koszt krańcowy (MCMC) = Zysk krańcowy (MP)
We współczesnej mikroekonomii firmy konkurujące ze sobą będą dążyć do produkcji jednostek, dopóki koszt krańcowy nie będzie równy produktowi krańcowemu (MCMC = MP), pozostawiając producentowi zerowy zysk krańcowy. W rzeczywistości w idealnej konkurencji nie ma miejsca na krańcowe zyski, ponieważ konkurencja zawsze obniży cenę sprzedaży do kosztu krańcowego, a firma będzie działać, dopóki produkt krańcowy nie wyrówna się z kosztem krańcowym; dlatego nie tylko MC = MP, ale MC = MP = cena.
Jeśli firma nie może konkurować kosztami i działa z marginalną stratą (ujemny zysk krańcowy), ostatecznie zaprzestanie produkcji. Dlatego maksymalizacja zysku dla firmy występuje wtedy, gdy produkuje ona do poziomu, w którym koszt krańcowy równa się produktowi krańcowemu, a zysk krańcowy wynosi zero.
Zmienne do rozważenia (i czego nie należy)
Należy zauważyć, że zysk krańcowy oznacza po prostu zysk uzyskany z wytworzenia jednej dodatkowej pozycji, a nie ogólną rentowność firmy. Innymi słowy, firma powinna przerwać produkcję na poziomie, na którym wyprodukowanie jeszcze jednej jednostki zaczyna obniżać ogólną rentowność. Zmienne, które przyczyniają się do kosztu krańcowego, to czynniki takie jak robocizna, koszt dostaw lub surowców, odsetki i podatki. Koszty stałe lub koszty utopione nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu zysku krańcowego, ponieważ te jednorazowe wydatki nie zmieniają ani nie zmieniają rentowności produkcji następnej jednostki. Jednak z psychologicznego punktu widzenia tę tendencję do uwzględniania kosztów stałych trudno jest przezwyciężyć, a wiele osób pada ofiarą błędnych kosztów utopionych, co prowadzi do błędnych i często kosztownych decyzji zarządczych.
Oczywiście w rzeczywistości wiele firm działa przy maksymalnych zyskach krańcowych, aby zawsze były równe zero. Wynika to z faktu, że bardzo niewiele rynków faktycznie zbliża się do doskonałej konkurencji ze względu na tarcia techniczne, otoczenie regulacyjne i prawne oraz opóźnienia i asymetrię informacji. Menedżerowie firmy mogą nie znać w czasie rzeczywistym ich krańcowych kosztów i przychodów, co oznacza, że często muszą podejmować decyzje dotyczące produkcji z perspektywy czasu i szacować przyszłość. Ponadto wiele firm działa poniżej maksymalnego wykorzystania mocy produkcyjnych, aby móc zwiększyć produkcję w przypadku gwałtownego wzrostu popytu.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.