Model skandynawski: zalety i wady

Szwecja, Norwegia, Finlandia i Dania (łącznie kraje skandynawskie) charakteryzują się połączeniem wysokiego standardu życia i niskich różnic w dochodach, które przyciągnęły uwagę świata. W czasach, gdy rosnąca przepaść między bogatymi a biednymi stała się politycznym punktem zwrotnym w krajach rozwiniętych, wielu znanych uczonych jako region dla szans ekonomicznych i równości wymieniło region znany jako Skandynawia.

Model skandynawski

Model skandynawski to termin ukuty w celu uchwycenia unikalnej kombinacji kapitalizmu wolnorynkowego i korzyści społecznych, które dały początek społeczeństwu, które korzysta z wielu usług najwyższej jakości, w tym bezpłatnej edukacji i bezpłatnej opieki zdrowotnej, a także hojnej, gwarantowanej emerytury płatności dla emerytów. Świadczenia te są finansowane przez podatników i administrowane przez rząd z korzyścią dla wszystkich obywateli. Obywatele mają duże zaufanie do swojego rządu i historię współpracy w celu osiągnięcia kompromisów i sprostania wyzwaniom społecznym poprzez procesy demokratyczne. Ich decydenci wybrali mieszany system gospodarczy, który zmniejsza przepaść między bogatymi i biednymi poprzez redystrybucyjne opodatkowanie i solidny sektor publiczny, przy jednoczesnym zachowaniu korzyści z kapitalizmu.

Model ten opiera się na kapitalistycznej gospodarce, która zachęca do twórczej destrukcji. Chociaż przepisy prawa ułatwiają firmom pozbycie się pracowników i wdrożenie transformacyjnych modeli biznesowych, pracownicy są wspierani przez hojne programy pomocy społecznej. Struktura podatkowa kraju opiera się na dochodach indywidualnych, a nie na gospodarstwach domowych, w połączeniu z podatkiem zryczałtowanym. W rezultacie powstał system, który traktuje wszystkich obywateli jednakowo i zachęca do udziału siły roboczej. Równość płci jest cechą charakterystyczną kultury, która nie tylko skutkuje wysokim udziałem kobiet w miejscu pracy, ale także wysokim poziomem zaangażowania rodziców przez mężczyzn.

Historia pomaga

Co sprawia, że ​​model nordycki działa? Kombinacja wspólnej historii i rozwoju społecznego jest uznawana za znaczną część jej sukcesu. W przeciwieństwie do obszarów, które rozwinęły się wokół tworzenia dużych gospodarstw będących własnością przedsiębiorstw, historia Skandynawii jest w dużej mierze oparta na rolnictwie rodzinnym. Rezultatem jest naród małych przedsiębiorczych przedsiębiorstw kierowanych przez obywateli stojących przed tym samym zestawem wyzwań. Rozwiązania, z których korzysta jeden członek społeczeństwa, prawdopodobnie przyniosą korzyści wszystkim członkom. Ta zbiorowa mentalność powoduje, że obywatele ufają swojemu rządowi, ponieważ rząd jest prowadzony przez obywateli starających się tworzyć programy, które przyniosą korzyści wszystkim. W związku z tym obywatele chętnie płacą wyższe podatki w zamian za świadczenia, z których będą mogli korzystać oni i członkowie ich rodzin. Rezultatem są usługi finansowane ze środków publicznych, takie jak opieka zdrowotna i edukacja, które są tak wysokiej jakości, że prywatne przedsiębiorstwo nie ma powodu oferować tych usług ani możliwości ich ulepszenia. Ten sposób myślenia pozostał nietknięty w miarę rozwoju kapitalistycznych przedsiębiorstw.

Wyzwania

Model skandynawski napotyka pewne znaczące presje na jego zrównoważony rozwój. Dwie największe troski to starzenie się społeczeństwa i napływ imigrantów. Pod względem starzenia się populacji idealna jest duża baza młodych podatników i mniejsza liczba starszych mieszkańców korzystających z usług. Ponieważ bilans ludności zmienia się w drugą stronę, prawdopodobne jest zmniejszenie świadczeń. Na szczęście dla swoich obywateli narody skandynawskie z własnej woli wybrały ścieżkę większej równości dla wszystkich obywateli i wykazały zdolność do przezwyciężenia różnic politycznych dla większego dobra wszystkich.

Jeśli chodzi o imigrację, Skandynawia przyciąga znaczny napływ przybyszów, którzy chcą cieszyć się hojnymi korzyściami publicznymi. Nowi przybysze często pochodzą z narodów, które nie mają długiej wspólnej historii podejmowania decyzji w imieniu wspólnego dobra. Podczas gdy rdzenni Skandynawowie mają duży udział w sile roboczej w ramach wspólnej decyzji o wsparciu udogodnień oferowanych przez społeczeństwo, imigranci nie zawsze podzielają tę wizję. Nowo przybyli stanowią znaczne obciążenie dla systemu i ostatecznie mogą doprowadzić do jego upadku. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Jak globalizacja wpływa na kraje rozwinięte )

Dwa inne obawy dotyczą rodzimych obywateli korzystających z hojnego systemu świadczeń oraz wpływu złych warunków ekonomicznych na świecie. Kultura współpracy i wspólne zainteresowanie silną siecią bezpieczeństwa społecznego pozwoliły tym krajom dostosować programy świadczeń i nadal świadczyć szeroki zakres usług, nawet po wielkiej recesji.

Model dla innych narodów?

Model skandynawski przyciągnął znaczną uwagę innych narodów. Wielu zastanawia się, czy stanowi szablon dla mniejszych krajów, w których obywatele są bardziej jednorodni pod względem swoich opinii i doświadczeń, a mimo to żyją w biedzie lub represjach w wyniku marksistowskiej polityki rządu. Inni uważają, że stanowi szablon reformy niekontrolowanego kapitalizmu, który stworzył znaczące nierówności dochodowe i dramatyczne różnice między jakością życia bogatych i biednych w dostatnich narodach. Siedząc między kontrolowaną gospodarką reżimów marksistowskich a niekontrolowanym kapitalizmem na drugim końcu spektrum, model nordycki jest czasem określany jako „trzeci sposób”.

Polityka i kontrowersje

Model skandynawski wywołał sporo kontrowersji poza Skandynawią. Wiele osób w krajach działających pod tak zwanym „amerykańskim modelem” kapitalistycznego przedsiębiorstwa postrzega model nordycki jako atrakcyjną alternatywę dla marki zwycięzcy kapitalizmu, który doprowadził do ubóstwa, braku przystępnej jakości opieki zdrowotnej i edukacji, pogarszającej się siatki bezpieczeństwa socjalnego, braku zabezpieczenia emerytalnego, ogromnych skandali na rynkach finansowych i ogromnych różnic w dochodach. Wskazują, że usługi publiczne, takie jak programy edukacyjne i rządowe w Ameryce, są złej jakości i że bogaci mają dostęp do znacznie lepszych zasobów niż biedni i że wdrożenie modelu nordyckiego może rozwiązać te problemy.

Przeciwnicy modelu nordyckiego krytykują wysokie podatki, wysoki stopień interwencji rządu oraz stosunkowo niski produkt krajowy brutto i wydajność, zauważając, że wszystkie one ograniczają wzrost gospodarczy. Wskazują, że model nordycki dokonuje redystrybucji aktywów, ogranicza ilość pieniędzy dostępnych na osobiste wydatki i konsumpcję oraz zachęca do polegania na programach subsydiowanych przez rząd.

Dolna linia

Niechęć rządów marksistowskich do wprowadzania zmian prawdopodobnie będzie oznaczać, że dyskusje filozoficzne na temat wdrażania modelu nordyckiego pozostaną takie: dyskusje. Niemożność rozwinięcia się narodów rozwiniętych poza witriolską retorykę polityczną w połączeniu z brakiem wspólnej kultury z powodu zróżnicowanych geograficznie i etnicznie populacji, które nie mają wspólnych doświadczeń, podobnie będą stanowić przeszkody we wdrażaniu modelu nordyckiego w tych krajach.

W każdym razie, podczas gdy osoby z zewnątrz energicznie opowiadają się za socjaldemokracją lub przeciwko tak zwanym państwom opiekuńczym, sami Skandynawowie nie podejmują żadnych wysiłków, aby nakłonić inne narody do przyjęcia modelu nordyckiego. Wydaje się raczej, że są zadowoleni ze wspólnego rozwiązywania swoich problemów w sposób zbiorowy, co konsekwentnie sprawia, że ​​plasują się one na szczycie globalnych badań najszczęśliwszych ludzi na świecie.