Inwestycje pasywne
Inwestycje pasywne to strategia inwestycyjna mająca na celu maksymalizację zysków poprzez minimalizację kupna i sprzedaży. Indeksowanie inwestycji w jedną wspólną strategię inwestowania pasywnego, w ramach której inwestorzy kupują reprezentatywny poziom odniesienia, taki jak indeks S&P 500, i utrzymują go w długim horyzoncie czasowym.
Inwestowanie pasywne można porównać z inwestowaniem aktywnym.
Kluczowe dania na wynos
- Inwestycje pasywne zasadniczo odnoszą się do strategii portfelowej typu „kup i trzymaj” dla długoterminowych horyzontów inwestycyjnych przy minimalnym obrocie na rynku.
- Inwestowanie w indeksy jest być może najczęstszą formą inwestowania pasywnego, w ramach którego inwestorzy starają się powielać i utrzymywać szeroki indeks lub indeksy rynkowe.
- Inwestycje pasywne są tańsze, mniej złożone i często dają lepsze wyniki po opodatkowaniu w średnim lub długim horyzoncie czasowym niż aktywnie zarządzane portfele.
Zrozumienie inwestowania pasywnego
Metody inwestowania pasywnego mają na celu unikanie opłat i ograniczonych wyników, które mogą wystąpić przy częstym handlu. Celem pasywnego inwestowania jest stopniowe budowanie bogactwa. Pasywne inwestowanie, znane również jako strategia kupna i trzymania, oznacza kupno papieru wartościowego, który ma być długoterminowy. W przeciwieństwie do aktywnych inwestorów, pasywni inwestorzy nie dążą do czerpania zysków z krótkoterminowych wahań cen lub czasu na rynku. Podstawowym założeniem pasywnej strategii inwestycyjnej jest to, że rynek odnotowuje dodatnie zwroty w czasie.
Menedżerowie pasywni ogólnie uważają, że trudno jest wyprzedzić rynek, dlatego starają się dopasować do wyników rynku lub sektora. Inwestycje pasywne próbują odtworzyć wyniki rynkowe poprzez zbudowanie dobrze zdywersyfikowanych portfeli pojedynczych akcji, które, jeśli zostaną wykonane indywidualnie, wymagałyby szeroko zakrojonych badań. Wprowadzenie funduszy indeksowych w latach siedemdziesiątych znacznie ułatwiło osiąganie zwrotów zgodnych z rynkiem. W latach 90. fundusze notowane na giełdzie lub fundusze ETF, które śledzą główne indeksy, takie jak SPDR S&P 500 ETF (SPY), jeszcze bardziej uprościły ten proces, umożliwiając inwestorom handel funduszami indeksowymi tak, jakby były akcjami.
Korzyści i wady inwestowania pasywnego
Utrzymanie dobrze zdywersyfikowanego portfela jest ważne dla udanego inwestowania, a inwestowanie pasywne poprzez indeksowanie jest doskonałym sposobem na dywersyfikację. Fundusze indeksowe szeroko rozprzestrzeniają ryzyko związane z posiadaniem wszystkich lub reprezentatywnej próby papierów wartościowych w swoich docelowych punktach odniesienia. Fundusze indeksowe śledzą docelowy punkt odniesienia lub indeks zamiast szukać zwycięzców, dzięki czemu unikają ciągłego kupowania i sprzedawania papierów wartościowych. W rezultacie mają niższe opłaty i koszty operacyjne niż aktywnie zarządzane fundusze. Fundusz indeksowy oferuje prostotę jako łatwy sposób inwestowania na wybranym rynku, ponieważ dąży do śledzenia indeksu. Nie trzeba wybierać i monitorować poszczególnych menedżerów ani wybierać spośród tematów inwestycyjnych.
Inwestycje pasywne podlegają jednak całkowitemu ryzyku rynkowemu. Fundusze indeksowe śledzą cały rynek, więc gdy spadają ogólne ceny giełdowe lub obligacje, podobnie dzieje się z funduszami indeksowymi. Innym ryzykiem jest brak elastyczności. Zarządzającym funduszami indeksowymi zwykle zabrania się stosowania środków obronnych, takich jak zmniejszanie pozycji w akcjach, nawet jeśli zarządca uważa, że ceny akcji spadną. Pasywnie zarządzane fundusze indeksowe borykają się z ograniczeniami wydajności, ponieważ ich celem jest zapewnianie zwrotów ściśle śledzących ich indeks porównawczy, a nie dążenie do uzyskania lepszych wyników. Rzadko osiągają zwrot z indeksu i zwykle zwracają nieco mniej ze względu na koszty operacyjne funduszu.
Niektóre kluczowe korzyści z pasywnego inwestowania to:
- Ultra niskie opłaty: Nikt nie wybiera zapasów, więc nadzór jest znacznie tańszy. Fundusze pasywne podążają za indeksem, który wykorzystują jako punkt odniesienia.
- Przejrzystość: Zawsze jest jasne, które aktywa znajdują się w funduszu indeksowym.
- Efektywność podatkowa: ich strategia kupna i utrzymania zwykle nie skutkuje ogromnym podatkiem od zysków kapitałowych za rok.
- Prostota: Posiadanie indeksu lub grupy indeksów jest znacznie łatwiejsze do wdrożenia i zrozumienia niż dynamiczna strategia, która wymaga ciągłych badań i dostosowań.
Zwolennicy aktywnego inwestowania powiedzieliby, że strategie pasywne mają te słabości:
- Zbyt ograniczony: fundusze pasywne są ograniczone do określonego indeksu lub z góry określonego zestawu inwestycji z niewielką lub żadną wariancją; dlatego inwestorzy są zablokowani w tych pakietach, bez względu na to, co dzieje się na rynku.
- Mniejsze potencjalne zwroty: Z definicji fundusze pasywne prawie nigdy nie pokonają rynku, nawet w czasach zawirowań, ponieważ ich podstawowe zasoby są zablokowane, aby śledzić rynek. Czasami fundusz pasywny może nieco pobić rynek, ale nigdy nie ogłosi dużych zysków aktywnych menedżerów, chyba że sam rynek rozkwitnie. Z drugiej strony, aktywni menedżerowie mogą przynosić większe nagrody (patrz poniżej), chociaż nagrody te wiążą się również z większym ryzykiem.
Korzyści i ograniczenia
W przeciwieństwie do zalet i wad inwestowania pasywnego, aktywne inwestowanie ma również swoje zalety i ograniczenia do rozważenia:
- Elastyczność: Aktywni menedżerowie nie muszą przestrzegać określonego indeksu. Mogą kupić te „nieoszlifowane diamenty”, które według nich znalazły.
- Zabezpieczanie: Aktywni menedżerowie mogą również zabezpieczyć swoje zakłady przy użyciu różnych technik, takich jak krótka sprzedaż lub opcje sprzedaży, i są w stanie opuścić określone akcje lub sektory, gdy ryzyko staje się zbyt duże. Menedżerowie pasywni są skazani na akcje, które śledzi indeks, niezależnie od tego, jak sobie radzą.
- Zarządzanie podatkami: Chociaż strategia ta może uruchomić podatek od zysków kapitałowych, doradcy mogą dostosować strategie zarządzania podatkami do indywidualnych inwestorów, na przykład poprzez sprzedaż inwestycji, które tracą pieniądze, aby zrównoważyć podatki wielkich zwycięzców.
Ale aktywne strategie mają te wady:
- Bardzo drogie: Thomson Reuters Lipper ustala średni wskaźnik wydatków na 1, 4 procent dla aktywnie zarządzanego funduszu kapitałowego, w porównaniu do zaledwie 0, 6 procent dla przeciętnego pasywnego funduszu kapitałowego. Opłaty są wyższe, ponieważ wszystkie te aktywne kupowanie i sprzedawanie pociąga za sobą koszty transakcyjne, nie wspominając już o tym, że płacisz pensje zespołowi analityków badając typy akcji. Wszystkie te opłaty w ciągu dziesięcioleci inwestowania mogą zabić zwroty.
- Aktywne ryzyko: Aktywni menedżerowie mogą kupować dowolne inwestycje, które ich zdaniem przyniosą wysokie zyski, co jest świetne, gdy analitycy mają rację, ale okropne, gdy się mylą.
- Słabe wyniki : Dane pokazują, że bardzo niewiele aktywnie zarządzanych portfeli przekroczyło swoje bierne poziomy odniesienia, zwłaszcza po uwzględnieniu podatków i opłat. Rzeczywiście, w średnim i długim okresie czasu tylko niewielka garść aktywnie zarządzanych funduszy inwestycyjnych przewyższa ich indeks odniesienia.