Ustawa o ochronie emerytalnej z 2006 r
Ustawa o ochronie emerytalnej z 2006 r. (PPA) wprowadziła znaczące reformy do przepisów i rozporządzeń amerykańskiego planu emerytalnego. Podpisana przez prezydenta George'a W. Busha w dniu 17 sierpnia 2006 r., Umowa PPA miała na celu ochronę kont emerytalnych i pociągnięcie do odpowiedzialności spółek, które nie sfinansowały istniejących kont emerytalnych. Ustawa wprowadziła również szereg przepisów emerytalnych z Ustawy o wzroście gospodarczym i ulgach podatkowych z 2001 r., W tym zwiększone limity składek na indywidualne konta emerytalne (IRA) i podwyższone limity składek na odroczenie wynagrodzenia do 401 (k). Podjęto również próbę wzmocnienia ogólnego systemu emerytalnego i zmniejszenia uzależnienia od federalnego systemu emerytalnego oraz emerytury i renty Guaranty Corporation.
Zrozumienie ustawy o ochronie emerytur z 2006 r
Ustawa o ochronie emerytur z 2006 r. Była sposobem na usunięcie przez rząd federalny luk prawnych, które pozwoliły firmom, które wpłaciły do Pension Benefit Guaranty Corporation, zmniejszenie funduszy emerytalnych. Te luki stworzyły problemy dla milionów amerykańskich pracowników uczestniczących w określonych świadczeniach i planach emerytalnych w sektorze prywatnym. Próbując zaoszczędzić pieniądze, niektórzy pracodawcy znaleźli sposoby na zmniejszenie funduszy na plany emerytalne i pominięcie płatności. Inni postanowili całkowicie zakończyć plany, co nakłada na PBGC większe zobowiązania. Aby zlikwidować luki, które umożliwiły organizacjom pomijanie płatności, umowa PPA wymaga teraz od winnych niedofinansowania płacenia wyższych składek.
Ustawa o ochronie emerytur z 2006 r. Wprowadziła najbardziej znaczące zmiany w planach emerytalnych od czasu ustawy o zabezpieczeniu dochodów pracowniczych z 1974 r. (ERISA). Ustawa dotyczyła również szeregu innych instrumentów inwestycji emerytalnych; w szczególności ci pracownicy uprawnieni do świadczeń w wysokości 401 (k) otrzymali również szereg korzyści z przejścia ustawy.
Ustawa o ochronie emerytalnej i plany 401 (k)
Przepisy wymagają, aby wszyscy pracownicy byli automatycznie zapisywani do planu 401 (k), gdy jest im oferowany. Ustawodawcy szukali opcji automatycznej rejestracji, aby pomóc tym, którzy mogą nie być zaznajomieni z opcjami przejścia na emeryturę, w zwiększeniu oszczędności emerytalnych. Ponadto zmiana zachęciła pracodawców do szkolenia pracowników w zakresie inwestowania i przygotowania do przejścia na emeryturę. Wielu postrzegało tę ustawę jako krok naprzód dla finansów behawioralnych. Badania finansów behawioralnych pokazują, że automatyczna rejestracja i kształcenie inwestorów powodują, że pracownicy zwracają większą uwagę na swoje planowanie finansowe niż pozostawieni na własną rękę.
Prawo nie tylko chroniło plany emerytalne, ale również przepisy dotyczące bezpiecznej przystani i automatycznej rejestracji zapewniły również pewne korzyści przedsiębiorstwom. Na przykład zarządzanie automatycznymi planami rejestracji kosztuje mniej firm.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.