Podstawowa linia kredytowa dla dealera (PDCF)
Podstawowa linia kredytowa dla dealerów - PDCF jest instytucją utworzoną przez Rezerwę Federalną w celu udzielania pożyczek jednodniowych głównym dealerom za pośrednictwem ich banków rozliczeniowych w zamian za uznane zabezpieczenie. PDCF zapewnia pożyczki, które są rozliczane tego samego dnia roboczego i zapadają następnego dnia roboczego. Obiekt został zamknięty w 2010 roku.
Zrozumienie podstawowej linii kredytowej dla dealerów (PDCF)
Podstawową linię kredytową dla dealerów ustanowiono w celu zachęcenia rynków finansowych do bardziej efektywnego funkcjonowania. Główni dealerzy pożyczali pożyczki jednodniowe od PDCF za pośrednictwem swoich banków rozliczeniowych według podstawowej stopy kredytowej oferowanej przez Bank Rezerw Federalnych w Nowym Jorku.
Opłatę zależną od częstotliwości przypisano głównym dealerom, którzy pożyczają od PDCF przez ponad 45 dni roboczych.
Kryzys finansowy
Instrument ten był jednym z szeregu działań podjętych przez rząd w celu uwolnienia kredytu w czasie kryzysu finansowego. Kryzys finansowy w 2008 r. Był najgorszą katastrofą gospodarczą od czasu Wielkiego Kryzysu w 1929 r. Kryzys był wynikiem szeregu wydarzeń, z których każde miało swój własny wyzwalacz i doprowadziło do niemal całkowitego upadku systemu bankowego. Argumentowano, że nasiona kryzysu zostały zasiane już w latach 70. dzięki wspólnotowej ustawie o rozwoju, która zmusiła banki do zmniejszenia wymagań kredytowych dla mniejszości o niższych dochodach, tworząc rynek kredytów hipotecznych subprime.
Rezerwa Federalna udzieliła pierwotnym dealerom pożyczek w wysokości 8, 95 bln USD w zamian za szeroki zakres zabezpieczeń w ramach linii kredytowej dla głównego dealera. Citigroup, Merrill Lynch i Morgan Stanley otrzymały pożyczki o łącznej wartości ponad 1 bln USD. Były to jednak pożyczki jednodniowe, które często były przenoszone na nowe pożyczki. Za pomocą tego instrumentu dokonano około 21 000 transakcji z firmami finansowymi i zagranicznymi bankami centralnymi.
Inne kroki podjęte podczas kryzysu obejmowały programy TALF i TARP. Instrument pożyczki papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami (TALF) został utworzony przez Rezerwę Federalną Stanów Zjednoczonych w listopadzie 2008 r. W celu zwiększenia wydatków konsumenckich i przyspieszenia gospodarki. Dokonano tego poprzez emisję papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami. Zabezpieczeniem tych papierów wartościowych były kredyty samochodowe, kredyty studenckie, kredyty kart kredytowych, kredyty na sprzęt, kredyty floorplan, kredyty ubezpieczeniowe z premią ubezpieczeniową, kredyty gwarantowane przez Small Business Administration, kredyty hipoteczne mieszkaniowe lub komercyjne kredyty hipoteczne. Zabezpieczenie tych pożyczek pochodziło ze środków dostarczonych przez Bank Rezerw Federalnych w Nowym Jorku.
Program Troubled Asset Relief Program (TARP) to grupa programów stworzonych i prowadzonych przez Departament Skarbu USA w celu ustabilizowania systemu finansowego kraju, przywrócenia wzrostu gospodarczego i złagodzenia przejęć w następstwie kryzysu finansowego w 2008 roku. TARP dążyło do osiągnięcia tych celów poprzez zakup aktywów i kapitału spółek z problemami.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.