Współczynnik Q - Q Tobina
Wskaźnik Q Tobina jest równy wartości rynkowej firmy podzielonej przez koszt odtworzenia jej aktywów. Zatem równowaga zachodzi, gdy wartość rynkowa równa się kosztowi odtworzenia.
Współczynnik Q Tobina jest ilorazem spopularyzowanym przez Jamesa Tobina z Uniwersytetu Yale, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, który postawił hipotezę, że łączna wartość rynkowa wszystkich spółek giełdowych powinna być równa ich kosztom odtworzenia. Chociaż Tobin jest często przypisywany jako jego twórca, ten stosunek został po raz pierwszy zaproponowany w publikacji akademickiej przez ekonomistę Nicholasa Kaldora w 1966 r. We wcześniejszych tekstach stosunek ten jest czasami określany jako „Kaldor's v”.
Formuła i obliczanie stosunku Q.
Tobin's Q = Całkowita wartość rynkowa FirmTotal Wartość aktywów Firm \ text {Tobin's Q} = \ frac {\ text {Całkowita wartość rynkowa Firm}} {\ text {Całkowita wartość aktywów Firm}} Tobin's Q = Całkowita wartość aktywów firmy Całkowita wartość rynkowa firmy
Współczynnik Q oblicza się jako wartość rynkową firmy podzieloną przez wartość odtworzeniową aktywów firmy. Ponieważ koszt odtworzenia całości aktywów jest trudny do oszacowania, analitycy często używają innej wersji formuły do oszacowania współczynnika Q Tobina. Jest to następujące:
Tobin's Q = wartość rynkowa akcji + wartość rynkowa pasywów wartość księgowa Equity + wartość księgowa pasywów \ text {Tobin's Q} = \ frac {\ text {wartość rynkowa akcji + wartość rynkowa zobowiązań}} {\ text {wartość księgowa kapitału + wartość księgowa pasywów }} Tobin's Q = kapitałowa wartość księgowa + wartość księgowa pasywów wartość rynkowa akcji + wartość rynkowa pasywów
Często przyjmuje się, że wartość rynkowa i wartość księgowa zobowiązań spółki są równoważne. Zmniejsza to tę wersję współczynnika Q Tobina do następujących wartości:
Tobin's Q = Equity Market ValueEquity Book Value \ text {Tobin's Q} = \ frac {\ text {Equity Market Value}} {\ text {Equity Book Value}} Tobin's Q = Equity Book ValueEquity Wartość rynkowa
1:24Współczynnik Q
Co mówi Ci współczynnik Q
Na najbardziej podstawowym poziomie współczynnik Q wyraża związek między wyceną rynkową a wartością wewnętrzną. Innymi słowy, jest to sposób oszacowania, czy dana firma lub rynek jest zawyżony lub niedowartościowany.
(Aby uzyskać więcej informacji, zobacz: Inwestowanie w wartość.)
Na przykład niskie Q (od 0 do 1) oznacza, że koszt zastąpienia aktywów firmy jest większy niż wartość jej zapasów. Oznacza to, że zapasy są zaniżone. I odwrotnie, wysokie Q (większe niż 1) oznacza, że akcje firmy są droższe niż koszt odtworzenia jej aktywów, co oznacza, że akcje są zawyżone. Ta miara wyceny akcji jest czynnikiem decydującym o decyzjach inwestycyjnych dotyczących współczynnika Q Tobina. Gdy zastosujemy go do całego rynku, możemy ocenić, czy całość jest względnie wykupiona czy zaniżona - możemy przedstawić tę relację w następujący sposób:
Współczynnik Q (Rynek) = Kapitalizacja rynkowa wszystkich spółek Wartość zamiany wszystkich spółek \ text {Współczynnik Q (rynek)} = \ frac {\ text {Kapitalizacja rynkowa wszystkich spółek}} {\ text {Wartość zastępcza wszystkich spółek}} Współczynnik Q (rynek) = wartość odtworzeniowa wszystkich spółek Kapitalizacja rynkowa wszystkich spółek
Dla firmy lub rynku stosunek większy niż jeden teoretycznie wskazywałby, że rynek lub firma jest zawyżona. Współczynnik mniejszy od jednego oznaczałby, że jest niedoszacowany.
U podstaw tych prostych równań leży równie prosta intuicja dotycząca relacji między ceną a wartością. Zasadniczo współczynnik Q Tobina zapewnia, że firma (lub rynek) jest warta tego, co kosztuje zastąpić. Koszt niezbędny do zastąpienia firmy (lub rynku) to jej wartość zastępcza.
Kluczowe dania na wynos
- Współczynnik Q został spopularyzowany przez nowego laureata Jamesa Tobina i wynaleziony w 1966 roku przez Nicholasa Kaldora.
- Q mierzy, czy rynek firmy lub rynku zagregowanego jest względnie zawyżony lub zaniżony.
- Opiera się na pojęciach wartości rynkowej i wartości odtworzeniowej.
Co to jest „wartość zastępcza”?
Wartość odtworzenia (lub koszt wymiany) odnosi się do kosztu wymiany istniejącego składnika aktywów na podstawie jego bieżącej ceny rynkowej. Na przykład wartość wymiany dysku twardego o pojemności 1 terabajta może dziś wynosić zaledwie 50 USD, nawet jeśli kilka lat temu zapłaciliśmy 500 USD za to samo miejsce do przechowywania.
W tym scenariuszu ustalenie wartości zastępczej byłoby łatwe, ponieważ istnieje solidny rynek dysków twardych, z którego można sprawdzać ceny. Aby ustalić, ile wart jest dysk twardy o pojemności 1 terabajta, musielibyśmy po prostu określić koszt zakupu dysku twardego o pojemności 1 terabajta (o porównywalnej jakości i specyfikacji) od jednego z wielu różnych dostawców na rynku. Jednak w wielu przypadkach wartość odtworzeniowa aktywów może okazać się znacznie bardziej nieuchwytna.
Rozważmy na przykład firmę posiadającą skomplikowane oprogramowanie dostosowane do jej działalności. Ze względu na jego wysoce specjalistyczny charakter, na rynku mogą nie być dostępne żadne porównywalne alternatywy. W przeciwieństwie do naszego poprzedniego przykładu nie mogliśmy po prostu sprawdzić, za ile sprzedaje się podobne oprogramowanie, ponieważ wystarczająco podobne oprogramowanie nie istniałoby. Dokonanie obiektywnego oszacowania wartości zastępczej oprogramowania byłoby zatem trudne, jeśli nie niemożliwe.
Podobne okoliczności występują w różnych kontekstach biznesowych, od skomplikowanych maszyn przemysłowych i ukrytych aktywów finansowych po wartości niematerialne i prawne, takie jak wartość firmy. Ze względu na nieodłączną trudność w określeniu wartości odtworzeniowej tych i podobnych aktywów wielu inwestorów nie uważa współczynnika Q Tobina za wiarygodne narzędzie do wyceny poszczególnych spółek.
Przykład użycia współczynnika Q.
Wzór na współczynnik Q Tobina bierze całkowitą wartość rynkową firmy i dzieli ją przez całkowitą wartość aktywów firmy. Załóżmy na przykład, że firma ma aktywa w wysokości 35 milionów dolarów. Ma również 10 milionów akcji pozostających w obrocie za 4 USD za akcję. W tym przykładzie współczynnik Q Tobina wynosiłby:
Współczynnik Q Tobina = Całkowita wartość rynkowa firmy Całkowita wartość aktywów firmy = 40 000 000 35 000 000 USD = 1, 14 \ text {Współczynnik Q Tobina} = \ frac {\ text {Całkowita wartość rynkowa firmy}} {\ text {Całkowita wartość aktywów firmy} } = \ frac {\ 40 000 000 $} {\ 35 000 000} = 1, 14 Współczynnik Qobina = Całkowita wartość aktywów firmy Całkowita wartość rynkowa firmy = 35 000 000 40 000 000 $ = 1, 14
Ponieważ stosunek ten jest większy niż 1, 0, wartość rynkowa przekracza wartość zastępczą, dlatego można powiedzieć, że firma jest przeszacowana i może być sprzedażą.
Inne zastosowania współczynnika Q Tobina
Niedoceniana firma, o współczynniku mniejszym niż jeden, byłaby atrakcyjna dla korporacyjnych najeźdźców lub potencjalnych nabywców, ponieważ mogą chcieć kupić firmę zamiast tworzyć podobną firmę. Prawdopodobnie spowodowałoby to wzrost zainteresowania spółką, co spowodowałoby wzrost jej ceny akcji, co z kolei zwiększyłoby współczynnik Q Tobina.
Jeśli chodzi o firmy przewartościowane, te o współczynniku wyższym niż jeden, mogą zauważyć zwiększoną konkurencję. Współczynnik większy niż jeden wskazuje, że firma zarabia na stawce wyższej niż jej koszt odtworzenia, co spowodowałoby, że osoby fizyczne lub inne firmy utworzyłyby podobne rodzaje działalności, aby uzyskać część zysków. Obniżyłoby to udziały rynkowe istniejącej firmy, obniżyłoby jej cenę rynkową i spowodowało spadek wskaźnika Q Tobina.
Służy również do określania względnej wartości zagregowanych indeksów lub całości rynku. Może wydawać się logiczne, że godziwą wartością rynkową byłby współczynnik Q wynoszący 1, 0. Ale historycznie tak nie było. Patrząc na dane z rachunków finansowych w USA (Z.1), średni (średnia arytmetyczna) współczynnik Q wynosi około 0, 70.
Liczba ta jednak się zmienia: najwyższy w historii stosunek Q w szczycie Tech Bubble w 2001 roku wynosił 1, 61, co sugeruje, że cena rynkowa była o 136% wyższa od historycznej średniej kosztu wymiany w tym czasie. Wcześniejsze minima miały miejsce w 1921, 1932 i 1982 roku, kiedy wynosiły około 0, 30, czyli około 55% poniżej kosztów wymiany.
Ograniczenia Q Tobina
Q Tobina jest nadal stosowany w praktyce, ale inni odkryli, wykorzystując dane gospodarki USA z lat dwudziestych do lat dziewięćdziesiątych XX wieku, że tak zwane „fundamenty” przewidują wyniki inwestycyjne znacznie lepiej niż współczynnik Q. Obejmują one stopę zysku - albo dla firmy, albo średnią stopę zysku dla gospodarki danego kraju.
Inni, jak Doug Henwood w swojej książce Wall Street: How It Works i For Who, stwierdzają, że współczynnik Q nie pozwala dokładnie przewidzieć wyników inwestycji w ważnym okresie. Dane do oryginalnego dokumentu Tobina (1977) obejmowały lata 1960–1974, okres, w którym Q wydawało się dość dobrze wyjaśniać inwestycję. Patrząc jednak na inne okresy, Q nie jest w stanie przewidzieć zawyżonych lub niedocenianych rynków lub firm. Podczas gdy Q i inwestycja wydawały się poruszać razem przez pierwszą połowę lat siedemdziesiątych, Q załamało się na bessy na giełdzie w późnych latach siedemdziesiątych, mimo wzrostu inwestycji w aktywa.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.