Powstanie i przyszłość Chin jako potęgi gospodarczej

James Early jest felietonistą Investopedia. Poglądy tu wyrażone są jego jedyne i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy Investopedia.

Od 2012 roku jestem częstym gościem w Chińskiej Republice Ludowej. Z 52 czerwonymi znaczkami w moim paszporcie, aby to udowodnić, nadal jestem zdziwiony niedorzecznościami, które wyskakują na mnie jako człowieka z Zachodu.

Zauważyłem, że wiele sprzeczności dotyczących Chin nigdy nie będzie miało sensu dla zachodniego sposobu myślenia. Jednak Chiny, których rząd Partii Komunistycznej ma dziś 70 lat, maszerują, sprzeczności i tak dalej.

Te same Chiny, które słyną z łamania praw człowieka, to Chiny, które podniosły ponad 800 milionów ludzi z ubóstwa, ponieważ PKB na mieszkańca wzrósł z 89 USD w 1960 r. Do około 10 000 USD dzisiaj. Chiny, w których wiejskie dzieci palą śmieci, aby się ogrzać, to te same Chiny, które w 2017 r. Biły dwóch miliarderów tygodniowo, a średnia długość życia wzrosła z 43, 7 lat w 1960 r. Do prawie 80 lat dzisiaj.

Jakkolwiek teraz widzisz Chiny, musisz zobaczyć Chiny. Nie można tego zignorować, szczególnie przez inwestorów.

Zobaczmy, jak zdarzyła się chińska gospodarka, od skalistych wczesnych dziesięcioleci, po teraźniejszość i dokąd zmierza.

1949: Inflator Fighter Mao

Ideologia rodzi głównych liderów, ale także inflacja. Rząd nacjonalistyczny Czang Kaj-szeka zwrócił się do prasy drukarskiej, aby sfinansować wojnę z Japonią w 1937 r. I wojnę domową w 1946 r. Przeciwko komunistom Mao Zedonga. Według danych libertariańskiej think-tankowej Fundacji Edukacji Ekonomicznej w 1937 r. W obiegu było 3, 6 miliarda juanów. W 1948 r. 5, 1 biliarda (kolejna liczba po trylionie) było - i to po odwrotnym podziale 3 000 000 na 1. To, plus korupcja nacjonalistyczna, pomogło odwrócić popularne poparcie Mao.

1958–1962: Wielki skok naprzód

Mao nie był ekonomistą. Nie był też rolnikiem. Podczas Wielkiego Skoku, aż 45 milionów ludzi zmarło z powodu nieudanej próby Mao przekształcenia małych rodzinnych gospodarstw rolnych w gminy przy jednoczesnym wprowadzeniu ich do produkcji stali. Chińskie standardy życia, mierzone parytetem siły nabywczej, spadły o 20% w latach 1958–1962, według danych Angusa Maddisona cytowanych przez Congressional Research Service.

1966–1976: Rewolucja kulturalna

Pochował żywych 460 uczonych. Pochowaliśmy żywcem 46 000 uczonych. Ty [intelektualiści] obrażasz nas za to, że jesteśmy Qin Shi Huangs. Mylisz się. Przekroczyliśmy Qin Shi Huang stukrotnie.

-Mao Zedong, 1958

Mao nie był wielkim zainteresowaniem intelektualistów, których zarówno on, jak i Qin Shi Huang, którzy 2000 lat temu zostali pierwszym cesarzem Chin, ujednolicając walutę, pismo i jednostki miary, uważali za zagrożenie dla władzy. Kampania Mao mająca na celu wyeliminowanie zarówno reliktów kulturowych (i rodzącego je tradycjonalizmu), jak i intelektualisty akademickiego spowodowała spadek produkcji przemysłowej o 14% w 1967 r.

1979: Deng otwiera drzwi

Czarny kot ... Biały kot ... kolor nie ma znaczenia, dopóki łapie myszy. Nie ma sprzeczności między socjalizmem a gospodarką rynkową.

-Deng Xiaoping, 1962

Deng rozpoczął prawdziwy ekonomiczny cud Chin swoją polityką otwartych drzwi z 1979 r. Krytycy wskazują na ironię „cudu” komunistycznego Chin wynikającą ze smaku kapitalizmu. Ale chińscy fani powiedzą, że wyniki Chin wynikają ze skutecznej hybrydyzacji dwóch systemów.

Na przykład cechą hybrydyzacji są przedsiębiorstwa państwowe (SOE), które początkowo zdominowały chińską gospodarkę, a następnie zostały zredukowane, a następnie wzmocnione ponownie za Xi Jinpinga. Narody demokratyczne twierdzą, że suwerenna pomoc w postaci zmniejszonej konkurencji, preferencyjnego finansowania lub subwencji daje chińskim firmom niesprawiedliwy impuls. Chiny mówią, że o to chodzi.

Częściowo dzięki tym wzmocnieniom Królestwo Średnie staje się klasą średnią. Firma konsultingowa McKinsey zauważa, że ​​do 2022 r. 76% chińskiej populacji miejskiej będzie zaliczane do klasy średniej (definiowanej jako zarabianie od 9 000 do 34 000 USD rocznie, co zapewnia godne życie w Chinach). W 2000 r. Tylko 4% tego dokonało.

Widzimy jednak, że w latach 1978–2018 realny PKB Chin (tj. Skorygowany o inflację) wzrósł o 9, 5% rocznie - wystarczająco, aby podwoić się co 8 lat. Podczas gdy realny PKB spada, z 14, 2% wzrostu w 2007 r. Do szacowanego przez MFW wzrostu o 5, 5% do 2024 r., Nawet wolna liczba według chińskich standardów jest zawrotna dla reszty świata.

2013-obecnie: era Xi Jinpinga

Prezydent na całe życie Xi Jinping utrzymał uświęcony wzrost gospodarczy Chin o ponad 6% (zwykle przyjmowany przez analityków), ale kosztem długu:

Budowanie miast-widm i dróg do nikąd się zmniejszyło, wybrane firmy mają teraz prawo do niewypłacalności, a zachodni ekonomiści w końcu zaczynają rozumieć, że gospodarka kontrolowana przez państwo może wchłonąć nieściągalny dług w sposób, którego nie potrafi gospodarka rynkowa - choć niektóre wciąż podejrzewają, że chińskie banki mają do 10 razy więcej złych pożyczek, niż podają.

Wojna handlowa

Początkowo wywołany niezadowoleniem prezydenta Trumpa z rocznego eksportu USA do Chin w wysokości 540 miliardów USD w 2018 r., W porównaniu do eksportu Chin do USA w wysokości 120 miliardów dolarów, wojna handlowa rozszerzyła się na szereg kwestii od kradzieży własności intelektualnej po dotacje państwowe. Xi prawdopodobnie nie ma nic przeciwko kupowaniu większej ilości soi ani tego, czy wiosła kajakowe są opodatkowane w wysokości 12, 5% lub 25%; Poszukiwanie duszy w Chinach dotyczy tego, czy żądania USA dotyczące subsydiów państwowych i transferów własności intelektualnej stoją w fundamentalnej sprzeczności ze sposobem działania modelu socjalistycznego.

Przyszłość: czy Chiny są jej właścicielami

Spróbuj wysłać wiadomość e-mail do Chińczyka. Spróbuj użyć karty kredytowej w Chinach w innym miejscu niż hotel. Spróbuj zapłacić gotówką w restauracji w dużym mieście. Niemożliwe. Ale trudne.

E-mail został zastąpiony przez WeChat. Mają więc karty kredytowe i gotówkę. „Szybkość Chin” częściowo powstaje, ponieważ budowanie od podstaw kraju może przeskoczyć starsze technologie (ostatnio Amtrak?), Częściowo dlatego, że ludność Chin jest pragmatyczna i szybko się przyjmuje (już 83% chińskich płatności jest mobilnych), a częściowo dlatego, że Rząd uważa, że ​​obstawianie technologii jest sposobem na osiągnięcie przewagi, pokazując jednocześnie wyższość modelu chińskiego.

5G

Autorytarny system Chin i własność trzech głównych firm telekomunikacyjnych w tym kraju pozwoliły mu znacznie rozszerzyć zasięg sieci bezprzewodowej 5G, który jest co najmniej 20 razy szybszy niż 4G, umożliwiając lepszą łączność między wszelkiego rodzaju urządzeniami, od samochodów bez kierowcy po inteligentne urządzenia. Podczas gdy USA, gdzie 5G jest opracowywane prywatnie i podlega zarówno federalnym, jak i stanowym organom regulacyjnym, pozostawiono do nadrobienia zaległości.

Sztuczna inteligencja (AI)

Chiński rząd ostatnio wydał 200–1 na 1 rząd Stanów Zjednoczonych w dziedzinie sztucznej inteligencji, zgodnie z planem Chin, aby stać się światowym liderem w dziedzinie sztucznej inteligencji do 2030 r. (Tymczasem Stany Zjednoczone zmniejszyły finansowanie nauki). Amerykanie drżą na myśl o chińskiej sieci Big Brother, która ocenia ludzi za pomocą kamer monitorujących, mediów społecznościowych i dokumentacji finansowej. Ale pomijając wartości, Chiny, z obfitą ilością danych i nielicznymi ograniczeniami w ich wykorzystaniu, przynajmniej mają płytkę Petriego do udoskonalania niektórych AI szybciej niż świat demokratyczny.

Samowystarczalność technologiczna

McKinsey zauważa, że ​​chociaż Chiny zajmują drugie miejsce na świecie pod względem wydatków na badania i rozwój, nadal importują sześciokrotnie więcej własności intelektualnej niż eksportują. Chiny nadal w dużej mierze polegają na zagranicznych technologiach na przykład na półprzewodnikach i służbie zdrowia, a transfer technologii jest duży, czy to przez kradzież (szacunki rocznej chińskiej kradzieży własności intelektualnej z USA sięgają nawet 600 miliardów dolarów), polityki (Chiny tradycyjnie zmuszały zagraniczne firmy do partnerstwa dzielące się technologią jako warunek dostępu do rynku - wymóg, który USA i inni twierdzą, że narusza zasady Światowej Organizacji Handlu uzgodnione przez Chiny w 2001 r.), lub zakup, był filarem chińskiego modelu po Deng.

Made in China 2025 to chińska próba wspięcia się po drabinie produkcyjnej do samowystarczalności w kluczowych technologiach. Debata wokół programu jest mikrokosmosem debaty wokół całego chińskiego modelu: Chiny twierdzą, że po prostu próbują zmodernizować. Stany Zjednoczone utrzymują, że narzędzia tej modernizacji obejmują ciężkie dotacje państwowe i agresywny transfer technologii, dodając, że niewyraźne linie Chin między przedsiębiorstwem a państwem wykorzystują nabytą technologię do zwiększania mocy i wartości niezgodnych z USA.

Wyprodukowano w Chinach Przemysł 2025

1. Technologia informacyjna
2. Obrabiarki i roboty
3. Lotnictwo
4. Inżynieria oceaniczna i statki high-tech
5. Szyna high-tech
6. Samochody elektryczne
7. Sprzęt elektroenergetyczny
8. Maszyny rolnicze
9. Zaawansowane materiały
10. Medycyna i wyroby medyczne

Wniosek

Dziwną rzeczą w chińskich urodzinach jest to, że widziałem, jak świętują to antykomunistyczni Chińczycy. Ludzie Zachodu oddzielają ludzi, rządy i historie, ale chińskie nastawienie ma tendencję do identyfikowania „Chin” jako połączenia obecnego rządu, tysięcy lat historii i współczesnego Chińczyków.

Gdy Chiny kończą 70 lat, największym zmartwieniem narodu w tej chwili nie jest wojna handlowa, Hongkong czy rola ich kraju na scenie geopolitycznej. Ceny wieprzowiny wzrosły od afrykańskiej grypy świń. Wieprzowina jest dziwnie integralna dla chińskiego społeczeństwa, a utworzenie strategicznych chińskich rezerw wieprzowiny w 2007 r. Było rządowym wysiłkiem rządu, aby zapewnić, że jego ludzie - którzy mogą iść bez wolności, ale nie bez wieprzowiny - czują, że ich priorytety są traktowane w sposób, który nie koniecznie mają sens dla zachodniego sposobu myślenia. Uznanie przywództwa, że ​​„Chiny” są połączeniem ludzi i tradycji, które - jeśli nie bardziej niż rząd - uczyniły Chiny takimi, jakie są dzisiaj. Popularna opinia może być taka, że ​​dopóki rząd nie straci tego widoku, Chiny mogą świętować swoje 140. urodziny.