Suwerenna obligacja
Obligacja państwowa to dłużny papier wartościowy wyemitowany przez rząd krajowy. Obligacje państwowe mogą być denominowane w walucie obcej lub walucie krajowej rządu; możliwość emisji obligacji denominowanych w walucie krajowej jest luksusem, z którego nie korzysta większość rządów - im mniej stabilny jest nominał waluty, tym większe ryzyko, przed którym stoi posiadacz obligacji.
Zerwanie obligacji skarbowych
Rząd kraju o niestabilnej gospodarce ma tendencję do denominowania swoich obligacji w walucie kraju o stabilnej gospodarce. Ze względu na ryzyko niewykonania zobowiązania obligacje skarbowe są oferowane z dyskontem.
Ryzyko niewypłacalności obligacji skarbowych jest oceniane przez międzynarodowe rynki długu i reprezentowane przez rentowność oferowanych obligacji. Obligatariusze żądają wyższych rentowności z bardziej ryzykownych obligacji. Dla przykładu, na dzień 24 maja 2016 r. 10-letnie obligacje rządowe wyemitowane przez rząd kanadyjski oferują rentowność 1, 34%, podczas gdy 10-letnie obligacje rządowe wyemitowane przez rząd brazylijski oferują rentowność 12, 84%. Ten spread w wysokości 1150 punktów bazowych uwzględnia sytuację finansową obu rządów i wskazuje na korzystną wiarygodność rządu kanadyjskiego.
Obligacje skarbowe denominowane w walutach obcych
Od 2014 r. Dostępne są dane z ostatniego roku, dług denominowany w pięciu najważniejszych walutach globalnych: dolar amerykański, funt brytyjski, euro, frank szwajcarski i jen japoński stanowiły 97% całego zadłużenia emisji, ale kraje te wyemitowały tylko 83% tego długu. Rzeczywistość jest taka, że kraje słabiej rozwinięte mają trudności z emitowaniem obligacji skarbowych denominowanych w swojej walucie, a zatem muszą zaciągać długi denominowane w walucie obcej.
Wynika to z kilku powodów. Po pierwsze, inwestorzy uważają, że biedniejsze kraje są rządzone przez mniej przejrzyste rządy, które są bardziej podatne na korupcję, zwiększając prawdopodobieństwo skierowania pożyczek i inwestycji rządowych na nieproduktywne obszary. Po drugie, biedniejsze kraje cierpią z powodu niestabilności, co prowadzi do wyższych stóp inflacji, które zjadają realne stopy zwrotu otrzymywane przez inwestorów.
Dlatego kraje słabiej rozwinięte są zmuszone do zaciągania pożyczek w walutach obcych, co dodatkowo zagraża ich sytuacji gospodarczej, narażając je na wahania kursów walut, które mogą podnieść koszty ich zaciągania. Powiedzmy na przykład, że rząd Indonezji emituje obligacje denominowane w jenach w celu pozyskania kapitału. Jeśli oprocentowanie, na które zgadza się zaciągnąć pożyczkę, wynosi 5%, ale przez cały okres zapadalności obligacji rupia indonezyjska traci na wartości o 10% w stosunku do jena. Następnie rzeczywista stopa procentowa, jaką rząd Indonezji musi zapłacić w formie kwoty głównej, a odsetki wynoszą 15%, przy założeniu, że jej operacje biznesowe są prowadzone w rupii.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.