Przydatność a standardy powiernicze: jaka jest różnica?

Doradcy inwestycyjni i brokerzy inwestycyjni pracujący dla maklerów-pośredników dostosowują swoje porady inwestycyjne do klientów indywidualnych i klientów instytucjonalnych. Jednak nie podlegają one tym samym standardom. Doradcy inwestycyjni pracują bezpośrednio dla klientów i muszą stawiać interesy klientów przed własnymi, zgodnie z Ustawą o doradcach inwestycyjnych z 1940 r. Jednak pośrednicy obsługują pośredników, dla których pracują i muszą jedynie wierzyć, że rekomendacje są odpowiednie dla klientów. Ten standard odpowiedniości jest ustalany przez Urząd Regulacji Przemysłu Finansowego (FINRA).

Standardy powiernicze

Doradcy inwestycyjni podlegają standardowi powierniczemu regulowanemu przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) lub państwowym organom nadzoru nad papierami wartościowymi, przy czym oba te podmioty utrzymują doradców zgodnie ze standardem powierniczym, który wymaga od nich stawiania interesów klienta ponad własne. Ustawa jest dość konkretna w określeniu, co oznacza powiernik, i stanowi, że doradcy muszą stawiać swoje interesy poniżej interesów swoich klientów. Składa się z obowiązku lojalności i troski. Na przykład doradcy nie mogą kupować papierów wartościowych dla swoich rachunków przed zakupem dla klientów i zabrania się dokonywania transakcji, które mogą skutkować wyższymi prowizjami dla nich samych lub ich firm inwestycyjnych.

Oznacza to również, że doradcy muszą dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić doradztwo inwestycyjne przy użyciu dokładnych i kompletnych informacji oraz że analiza jest dokładna i tak dokładna, jak to możliwe. Unikanie konfliktu interesów jest ważne, gdy pełni się funkcję powiernika, co oznacza, że ​​doradcy muszą ujawniać wszelkie potencjalne konflikty. Ponadto doradcy muszą objąć transakcje standardem „najlepszego wykonania”, co oznacza, że ​​muszą dążyć do handlu papierami wartościowymi przy jak najlepszym połączeniu taniego i wydajnego wykonania.

SEC ma rygorystyczne zasady dotyczące doradców inwestycyjnych. Doradcy mogą pomagać w decyzjach finansowych osób i instytucji, które podejmują decyzje finansowe w celu planowania emerytur, płatności na studia lub w tworzeniu własnych, często podlegających opodatkowaniu, portfeli inwestycyjnych. SEC określa również, w jaki sposób doradcy mogą obciążać swoich klientów.

Stosowność

Brokerzy-dealerzy muszą wypełniać tak zwany „obowiązek odpowiedniości”, który jest luźno zdefiniowany jako wydawanie rekomendacji, które odpowiadają najlepiej pojętemu interesowi jego klienta. Niektórzy brokerzy-dealerzy uważają, że jest to niesprawiedliwe, ponieważ może to wpłynąć na ich zdolność do sprzedaży instrumentów inwestycyjnych, które przynoszą korzyść ich dolnej linii, ale wszystkie zobowiązania dotyczące rozsądku oznaczają, że pośrednik-broker musi wierzyć, że podejmowane przez nich decyzje naprawdę przynoszą korzyści ich klientowi.

Przydatność obejmuje również upewnienie się, że koszty transakcji nie są nadmierne - nazywane „rezygnacją” z konta lub gromadzeniem zbędnych opłat handlowych - oraz że wszystkie zalecenia przynoszą korzyści klientowi.

SEC uważa pośredników finansowych za pośredników finansowych, którzy pomagają połączyć inwestorów z poszczególnymi inwestycjami. Odgrywają one kluczową rolę w poprawie płynności i wydajności rynku, łącząc kapitał z produktami inwestycyjnymi, począwszy od akcji zwykłych, funduszy wspólnego inwestowania i innych bardziej złożonych instrumentów, takich jak zmienne renty, kontrakty futures i opcje.

SEC definiuje brokera jako osobę, która działa jako agent dla kogoś innego, a pośrednika jako osobę, która działa jako zleceniodawca własnego konta.

Jednym z działań, które może wykonywać dealer, jest sprzedaż obligacji z zapasów papierów wartościowych o stałym dochodzie swojej firmy. Główny dochód brokera-dealera pochodzi z prowizji uzyskanych z transakcji dla klienta bazowego.

Kluczowe dania na wynos

• Doradcy inwestycyjni są zobowiązani do przestrzegania standardu powierniczego, który stawia interesy swoich klientów przed własnymi.
• Brokerzy pracują dla pośredników, których interesom służą. Są zgodne ze standardem przydatności, co oznacza, że ​​tylko transakcje muszą być dostosowane do potrzeb klientów.
• Maklerzy mogą czasami znaleźć się w konflikcie ze swoimi klientami, którzy uważają, że sprzedaż jednego z własnych instrumentów lub dodawanie niepotrzebnych opłat transakcyjnych łamie standard i nie leży w najlepszym interesie klienta.