Zrozumienie chęci i zdolności klientów do podejmowania ryzyka

Opracowując solidny portfel inwestycyjny dla klienta indywidualnego, doradca finansowy musi wziąć pod uwagę kluczowe czynniki, które pomogą w stworzeniu najbardziej odpowiedniej strategii inwestycyjnej. Ostatecznie najważniejszą kwestią jest osiągnięcie celów finansowych klienta, a kluczowymi kwestiami są chęć i zdolność klienta do podjęcia ryzyka w celu osiągnięcia tych celów. Istnieje wiele fundamentalnych aspektów ściśle związanych z tymi obawami, które każdy doradca finansowy musi zbadać przed zbudowaniem solidnego portfela.

Chęć i zdolność do podejmowania ryzyka nie zawsze są do siebie dopasowane. Na przykład osoba z powyższego przykładu z wysokimi aktywami i niskimi zobowiązaniami może mieć wysoką zdolność do podejmowania ryzyka, ale może być również z natury konserwatywna i wykazywać niską gotowość do podjęcia ryzyka. W takim przypadku chęć i zdolność do podejmowania ryzyka są różne i wpłyną na ostateczny proces budowy portfela. Odpowiednia inwestycja, odpowiednia ze względu na gotowość i zdolność inwestora (okoliczności osobiste) do podjęcia określonego poziomu ryzyka. Konieczne jest spełnienie obu tych kryteriów. Jeśli inwestycja ma być odpowiednia, nie wystarczy stwierdzić, że inwestor jest przyjazny dla ryzyka. Musi on także znaleźć się w sytuacji finansowej, aby zaryzykować. Konieczne jest również zrozumienie charakteru ryzyka i możliwych konsekwencji.

Kluczowe dania na wynos

• Jako odpowiedzialny doradca finansowy zawsze powinieneś inwestować swoich klientów w odpowiednie inwestycje, które odpowiadają zarówno ich chęci, jak i zdolności do podejmowania ryzyka.
• Tolerancja ryzyka mierzy subiektywne aspekty tolerancji ryzyka, w tym osobowość klienta, sposób, w jaki reaguje na rzeczywiste lub potencjalne straty oraz jakie są jego cele i priorytety.
• Zdolność lub zdolność do podejmowania ryzyka mierzy obiektywne czynniki, takie jak horyzont czasowy, wiek, zapotrzebowanie na dochód i sytuacja rodzinna.
• Inne kwestie związane z ryzykiem wynikają z płynności i sytuacji podatkowych, o których doradcy powinni wiedzieć przy obliczaniu ogólnej ryzykowności portfela.

Tolerancja ryzyka

Tolerancja ryzyka jest często mylona ze zdolnością do podejmowania ryzyka, ale w rzeczywistości obie są podobne i powiązane, ale te dwie koncepcje różnią się od siebie. Być może najprostszym sposobem na zrozumienie tych dwóch jest uznanie ich za przeciwne strony tej samej monety.

Kiedy doradca finansowy ma do czynienia z tolerancją klienta na ryzyko, określa on psychiczną i emocjonalną zdolność klienta do radzenia sobie z ryzykiem. Zasadniczo ten aspekt zarządzania ryzykiem polega na zrozumieniu i poszanowaniu poziomu ryzyka inwestycyjnego lub finansowego, który klient może podjąć, lub stopnia niepewności, który może wytrzymać bez utraty snu. Zazwyczaj poziom ryzyka, który klient uzna za akceptowalny, będzie się różnić w zależności od jego wieku, stabilności finansowej i bezpieczeństwa oraz celów inwestycyjnych, które klient chce lub musi osiągnąć. Doradcy czasami wykorzystują kwestionariusze lub ankiety, aby lepiej zrozumieć, jak ryzykowne powinno być podejście inwestycyjne.

Chęć podjęcia ryzyka odnosi się do awersji do ryzyka danej osoby. Jeśli dana osoba wyrazi silne pragnienie, aby nie dostrzegać spadku wartości konta i jest gotowa zrezygnować z potencjalnej aprecjacji kapitału, aby to osiągnąć, ta osoba miałaby niską gotowość do podjęcia ryzyka i jest przeciwna ryzyku. I odwrotnie, jeśli dana osoba wyraża pragnienie jak najwyższego zwrotu i jest gotowa znieść duże wahania wartości konta, aby to osiągnąć, osoba ta byłaby bardzo chętna do podjęcia ryzyka i jest poszukiwaczem ryzyka.

Zdolność do ryzyka

Drugą stroną medalu jest zdolność do ryzyka lub zdolność do podejmowania ryzyka. To bardziej obiektywna gra liczb finansowych. Doradca finansowy musi przejrzeć portfel klienta, biorąc pod uwagę wskaźniki finansowe wskazujące poziom, na którym klient może wytrzymać ryzyko w przypadku potencjalnych strat, i porównać to z potencjalną korzyścią pod względem potencjalnych zysków kapitałowych . Zdolność do ryzyka jest ograniczona przez kilka aspektów i wiąże się z potencjalną potrzebą klienta w zakresie płynności lub szybkiego dostępu do środków pieniężnych, a także tym, jak szybko klient musi osiągnąć swoje cele finansowe.

Zdolność do podejmowania ryzyka ocenia się poprzez przegląd aktywów i pasywów danej osoby. Osoba z wieloma aktywami i niewielkimi zobowiązaniami ma wysoką zdolność do podejmowania ryzyka. I odwrotnie, osoba z niewielką ilością aktywów i wysokimi zobowiązaniami ma małą zdolność do podejmowania ryzyka. Na przykład osoba posiadająca dobrze finansowane konto emerytalne, wystarczające oszczędności na wypadek sytuacji nadzwyczajnych i ochronę ubezpieczeniową, a także dodatkowe oszczędności i inwestycje (bez kredytów hipotecznych i osobistych) prawdopodobnie ma wysoką zdolność do podejmowania ryzyka.

Inne uwagi

Ryzyko płynności

Ryzyko płynności jest często głównym źródłem troski klientów. Zdolność do szybkiej sprzedaży aktywów i upłynnienia ich w gotówce nie zawsze jest koniecznością, ale większość inwestorów nadal uważa za pocieszające, że są w stanie pokryć nagłe lub nieprzewidziane koszty, takie jak nagły wypadek medyczny. Ryzyko polega na rodzajach inwestycji posiadanych przez klienta. Na przykład doradca finansowy może doradzać inwestycjom na niepublicznym rynku kapitałowym klientom, którzy są mniej zainteresowani szybkim dostępem do środków pieniężnych, przy czym kompromis może potencjalnie przynieść znacznie wyższe zyski. Z drugiej strony klienci zaniepokojeni płynnością skorzystaliby z inwestycji w fundusze typu ETF i akcje, które są inwestycjami, które można łatwo zlikwidować ze względu na ich godziwą wartość rynkową.

Obawy podatkowe dla inwestorów

Doradca finansowy musi również określić, w jaki sposób prawidłowo zbudować rachunek inwestycyjny klienta, w oparciu o wszelkie wątpliwości podatkowe, jakie może mieć klient. Jest to w dużej mierze oparte na horyzoncie czasowym klienta i celach inwestycyjnych.

Weźmy na przykład pod uwagę, że klient buduje rachunek inwestycyjny, aby oszczędzać na emeryturę i chce odroczyć płatności podatkowe od inwestycji klienta do czasu jego przejścia na emeryturę. Większość klientów woli odraczać podatki do momentu przejścia na emeryturę, ponieważ generalnie mieszczą się w znacznie niższym przedziale podatkowym, z uwagi na znacznie niższe dochody niż miało to miejsce w trakcie aktywnego życia zawodowego. Dla klienta w takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem, jakie może podjąć doradca finansowy, jest skonfigurowanie inwestycji za pośrednictwem pojazdu, takiego jak konto Roth IRA, które zasadniczo pozwala na wypłaty bez podatku i kar po dotarciu do klienta wiek 59 1/2. Jednak w przypadku klientów, którzy przewidują częste wycofywanie kapitału inwestycyjnego przed wycofaniem, nie ma korzyści z dokonywania inwestycji za pośrednictwem rachunku inwestycyjnego z odroczonym podatkiem.