Korzystanie z parytetu stóp procentowych w handlu na rynku Forex

Parytet stóp procentowych (IRP) to podstawowe równanie rządzące relacją między stopami procentowymi a kursami walutowymi. Podstawowym założeniem parytetu stóp procentowych jest to, że zabezpieczone zyski z inwestowania w różnych walutach powinny być takie same, niezależnie od poziomu ich stóp procentowych.

Istnieją dwie wersje parytetu stóp procentowych:

1. Parytet stopy procentowej objętej gwarancją
2. Niepokryty parytet stóp procentowych

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, co determinuje parytet stóp procentowych i jak je wykorzystać do handlu na rynku Forex.

Kluczowe dania na wynos

• Parytet stóp procentowych to podstawowe równanie rządzące relacją między stopami procentowymi a kursami walutowymi.
• Podstawowym założeniem parytetu stóp procentowych jest to, że zabezpieczone zyski z inwestowania w różnych walutach powinny być takie same, niezależnie od poziomu ich stóp procentowych.
• Parytet jest wykorzystywany przez traderów Forex w celu znalezienia arbitrażu lub innych okazji handlowych.

Obliczanie stawek terminowych

Terminowe kursy walut dla walut to kursy, które przewidują kurs w przyszłym momencie, w przeciwieństwie do kursów natychmiastowych, które są kursami bieżącymi. Zrozumienie terminowych stóp procentowych ma zasadnicze znaczenie dla parytetu stóp procentowych, szczególnie gdy dotyczy arbitrażu (jednoczesny zakup i sprzedaż składnika aktywów w celu uzyskania korzyści z różnicy w cenie).

Podstawowym równaniem do obliczania kursów terminowych z dolarem amerykańskim jako walutą bazową jest:

Kurs wymiany = kurs spot × 1 + IRO1 + IRD gdzie: IRO = stopa procentowa kraju zamorskiego \ początek {wyrównany} i \ text {kurs forward} \ = \ \ text {kurs spot} \ \ times \ \ frac {1 \ + \ \ text {IRO}} {1 \ + \ \ text {IRD}} \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & \ text {IRO} \ = \ \ text {Oprocentowanie kraju zamorskiego} \\ & \ text {IRD} \ = \ \ text {Oprocentowanie kraju krajowego} \ end {wyrównane} Kurs terminowy = kurs spotowy × 1 + IRD1 + IRO gdzie: IRO = stopa procentowa kraju zamorskiego

Stawki terminowe są dostępne w bankach i handlowcach walutowych na okres od mniej niż tygodnia do nawet pięciu lat i dłużej. Podobnie jak w przypadku notowań walut spot, transakcje forward są kwotowane z spreadem bid-ask.

Waluta o niższych stopach procentowych będzie handlowana z premią terminową w stosunku do waluty o wyższej stopie procentowej. W powyższym przykładzie dolar amerykański handluje premią terminową w stosunku do dolara kanadyjskiego; i odwrotnie, dolar kanadyjski handluje z dyskontem forward w stosunku do dolara amerykańskiego.

Czy można stosować stopy forward do przewidywania przyszłych kursów spot lub stóp procentowych? W obu przypadkach odpowiedź brzmi „nie”. Szereg badań potwierdziło, że stopy procentowe są wyjątkowo słabymi predyktorami przyszłych kursów kasowych. Biorąc pod uwagę, że stopy forward są jedynie kursami walutowymi skorygowanymi o różnice stóp procentowych, mają one również niewielką moc predykcyjną w zakresie prognozowania przyszłych stóp procentowych.

Przykład

Weź pod uwagę stawki amerykańskie i kanadyjskie jako ilustrację. Załóżmy, że kurs spot dla dolara kanadyjskiego wynosi obecnie 1 USD = 1, 0650 CAD (na razie ignorując spready bid-ask). Stosując powyższą formułę, roczną stopę forward oblicza się w następujący sposób:

1 USD = 1, 0650 × 1 + 3, 64% 1 + 3, 15% = 1.0700 CAD \ text {1 USD} \ = \ 1.0650 \ \ times \ \ frac {1 \ + \ 3.64 \%} {1 \ + \ 3.15 \% } \ = \ 1.0700 \ text {CAD} 1 USD = 1.0650 × 1 + 3, 15% 1 + 3, 64% = 1.0700 CAD

Różnica między kursem terminowym a kasowym jest znana jako punkty swapowe. W powyższym przykładzie punkty wymiany wynoszą 50. Jeżeli ta różnica (kurs terminowy minus kurs kasowy) jest dodatnia, jest to znane jako premia terminowa; ujemna różnica nazywana jest zniżką terminową.

Parytet stopy procentowej objętej gwarancją

Przy uwzględnionym parytecie stóp procentowych przyszłe kursy wymiany powinny uwzględniać różnicę stóp procentowych między dwoma krajami; w przeciwnym razie istniałaby możliwość arbitrażu. Innymi słowy, nie ma przewagi odsetkowej, jeżeli inwestor pożycza w walucie o niskim oprocentowaniu, aby inwestować w walutę oferującą wyższą stopę procentową. Zazwyczaj inwestor podejmuje następujące kroki:

1. Pożycz kwotę w walucie o niższym oprocentowaniu.
2. Przelicz pożyczoną kwotę na walutę o wyższym oprocentowaniu.
3. Inwestuj wpływy w oprocentowany instrument w walucie o wyższym oprocentowaniu.
4. Jednocześnie zabezpieczaj ryzyko walutowe, kupując kontrakt terminowy na konwersję wpływów z inwestycji na pierwszą walutę (o niższym oprocentowaniu).

Zwroty w tym przypadku byłyby takie same, jak zwroty z inwestycji w oprocentowane instrumenty w walucie o niższym oprocentowaniu. W warunkach objętych parytetem stopy procentowej koszt zabezpieczenia ryzyka kursowego neguje wyższe zwroty z inwestycji w walucie oferującej wyższą stopę procentową.

Wzór na parytet stopy procentowej objętej ubezpieczeniem wynosi

(1 + id) = FS ∗ (1 + if) gdzie: id = stopa procentowa w walucie krajowej lub walucie bazowejif = stopa procentowa w walucie obcej lub walucie notowanejS = bieżący kurs kasowy \ początek { wyrównane} i \ left (1 + i_d \ right) = \ frac {F} {S} * \ left (1 + i_f \ right) \\ & \ textbf {gdzie:} \\ & i_d = \ text {Oprocentowanie w walucie krajowej lub walucie bazowej} \\ & i_f = \ text {Oprocentowanie w walucie obcej lub walucie notowanej} \\ & S = \ text {Aktualny bieżący kurs wymiany spot}} \\ & F = \ text {Forward kurs walutowy} \ end {wyrównany} (1 + id) = SF ∗ (1 + if) gdzie: id = stopa procentowa w walucie krajowej lub waluta bazowaif = stopa procentowa w walucie obcej currency lub notowana currencyS = bieżący kurs kasowy

Arbitraż objęty stopą procentową

Rozważ następujący przykład, aby zilustrować zabezpieczony parytet stóp procentowych. Załóżmy, że stopa oprocentowania pożyczek na okres jednego roku w kraju A wynosi 3% rocznie, a roczna stopa depozytowa w kraju B wynosi 5%. Ponadto załóżmy, że waluty obu krajów są notowane na równi na rynku kasowym (tj. Waluta A = waluta B).

Inwestor wykonuje następujące czynności:

• Pożyczki w walucie A według 3%
• Konwertuje pożyczoną kwotę na walutę B według kursu kasowego
• Inwestuje te wpływy w depozyt wyrażony w walucie B i płacący 5% rocznie

Inwestor może zastosować roczną stopę procentową w celu wyeliminowania ryzyka kursowego wynikającego z tej transakcji, które powstaje, ponieważ inwestor posiada obecnie walutę B, ale musi spłacić środki pożyczone w walucie A. - roczny kurs terminowy powinien być w przybliżeniu równy 1, 0194 (tj. waluta A = 1, 0194 waluta B), zgodnie ze wzorem omówionym powyżej.

Co się stanie, jeśli roczny kurs terminowy również będzie równy (tj. Waluta A = waluta B)? W takim przypadku inwestor w powyższym scenariuszu mógłby czerpać zyski wolne od ryzyka w wysokości 2%. Oto jak to będzie działać. Załóżmy, że inwestor:

• Pożycza 100 000 waluty A na 3% na okres jednego roku.
• Natychmiast przelicza pożyczone wpływy na walutę B według kursu kasowego.
• Umieszcza całą kwotę w rocznym depozycie na poziomie 5%.
• Jednocześnie zawiera roczną umowę forward na zakup 103 000 walut A.

Po upływie jednego roku inwestor otrzymuje 105 000 waluty B, z czego 103 000 służy do zakupu waluty A w ramach kontraktu terminowego i spłaty pożyczonej kwoty, pozostawiając inwestorowi kieszonkowe saldo - 2000 waluty B. Transakcja ta jest znana jako objęta gwarancją arbitraż stóp procentowych.

Siły rynkowe zapewniają, że terminowe kursy walut są oparte na różnicy stóp procentowych między dwiema walutami, w przeciwnym razie arbitrzy wkraczaliby, aby skorzystać z okazji do uzyskania zysków z arbitrażu. W powyższym przykładzie roczna stopa forward byłaby zatem z konieczności zbliżona do 1, 0194.

Niepokryty parytet stóp procentowych

Niepokryty parytet stóp procentowych (UIP) stanowi, że różnica w stopach procentowych między dwoma krajami jest równa oczekiwanej zmianie kursów wymiany między tymi dwoma krajami. Teoretycznie, jeśli różnica stóp procentowych między dwoma krajami wynosi 3%, to oczekuje się, że waluta kraju o wyższej stopie procentowej amortyzuje 3% w stosunku do drugiej waluty.

W rzeczywistości jest to jednak inna historia. Od czasu wprowadzenia płynnych kursów walutowych na początku lat 70. XX wieku waluty krajów o wysokich stopach procentowych raczej umacniały, niż tracą na wartości, jak podaje równanie UIP. Ta dobrze znana zagadka, zwana również „układanką premium premium”, była przedmiotem wielu prac naukowych.

Anomalię można częściowo wytłumaczyć „carry trade”, w którym spekulanci pożyczają w walutach o niskim oprocentowaniu, takich jak jen japoński, sprzedają pożyczoną kwotę i inwestują wpływy w waluty i instrumenty o wyższej stopie zwrotu. Jen japoński był ulubionym celem tej działalności do połowy 2007 roku, a szacowany 1 bilion dolarów związany z handlem jenami do tego roku.

Bezustanna sprzedaż pożyczonej waluty powoduje jej osłabienie na rynkach walutowych. Od początku 2005 r. Do połowy 2007 r. Japoński jen stracił prawie 21% w stosunku do dolara amerykańskiego. Docelowa stopa procentowa Banku Japonii w tym okresie wynosiła od 0 do 0, 50%; gdyby utrzymywała teoria UIP, jen powinien był umocnić się względem dolara amerykańskiego na podstawie samych niższych stóp procentowych w Japonii.

Formuła dla parytu niepokrytych stóp procentowych to

F0 = S01 + ic1 + ibwhere: F0 = Kurs forward S0 = Spot spoticic = Stopa procentowa w kraju c \ begin {wyrównany} i F_0 = S_0 \ frac {1 + i_c} {1 + i_b} \\ & \ textbf {gdzie: } \\ & F_0 = \ text {Kurs wymiany} \\ & S_0 = \ text {Kurs spot} \\ & i_c = \ text {Oprocentowanie w kraju} c \\ & i_b = \ text {Oprocentowanie w kraju} b \ end { wyrównany} F0 = S0 1 + ib 1 + ic gdzie: F0 = stopa forward S0 = stopa spotowa = stopa procentowa w kraju c

Relacja parytetu stóp procentowych między USA a Kanadą

Spójrzmy na historyczną zależność między stopami procentowymi a kursami walutowymi dla Stanów Zjednoczonych i Kanady, największych partnerów handlowych na świecie. Dolar kanadyjski jest wyjątkowo niestabilny od 2000 r. Po osiągnięciu rekordowo niskiego poziomu 61, 79 centów w styczniu 2002 r., W kolejnych latach odbił się blisko 80%, osiągając najwyższy poziom ponad 1, 10 USD w listopadzie 2007.

Patrząc na cykle długoterminowe, dolar kanadyjski stracił na wartości w stosunku do dolara amerykańskiego w latach 1980–185. Umocnił się wobec dolara amerykańskiego w latach 1986–1991 i rozpoczął długi spadek w 1992 r., Osiągając rekordowy poziom w styczniu 2002 r. Od tego niskiego poziomu zyskiwał on stopniowo w stosunku do dolara amerykańskiego przez następne pięć i pół roku.

Dla uproszczenia stosujemy stawki podstawowe (stawki pobierane przez banki komercyjne od ich najlepszych klientów) do testowania warunków UIP między dolarem amerykańskim a dolarem kanadyjskim w latach 1988–2008.

W oparciu o podstawowe stawki, UIP utrzymywał się w niektórych punktach tego okresu, ale nie utrzymywał w innych, jak pokazano w następujących przykładach:

• Kanadyjski kurs podstawowy był wyższy niż amerykański kurs podstawowy od września 1988 r. Do marca 1993 r. Przez większą część tego okresu dolar kanadyjski umacniał się względem swojego amerykańskiego odpowiednika, co jest sprzeczne z relacją UIP.
• Kanadyjski kurs podstawowy był przez większość czasu niższy niż amerykański kurs podstawowy od połowy 1995 r. Do początku 2002 r. W rezultacie dolar kanadyjski przez większą część tego okresu handlował z premią terminową w stosunku do dolara amerykańskiego. Jednak dolar kanadyjski stracił 15% w stosunku do dolara amerykańskiego, co oznacza, że ​​UIP również nie utrzymał się w tym okresie.
• Warunek UIP utrzymywał się przez większą część okresu od 2002 r., Kiedy dolar kanadyjski rozpoczął rajd paliwowy do końca 2007 r., Kiedy osiągnął swój szczyt. Kanadyjska stawka podstawowa przez większość tego okresu była generalnie niższa od podstawowej w USA, z wyjątkiem 18-miesięcznego okresu od października 2002 r. Do marca 2004 r.

Zabezpieczanie ryzyka walutowego

Kursy terminowe mogą być bardzo przydatne jako narzędzie do zabezpieczenia ryzyka kursowego. Zastrzeżenie polega na tym, że kontrakt terminowy jest wysoce nieelastyczny, ponieważ jest to umowa wiążąca, którą kupujący i sprzedawca są zobowiązani wykonać zgodnie z ustaloną stawką.

Zrozumienie ryzyka kursowego jest coraz bardziej wartościowym ćwiczeniem w świecie, w którym najlepsze możliwości inwestycyjne mogą znajdować się za granicą. Weźmy pod uwagę amerykańskiego inwestora, który przewidywał inwestowanie na kanadyjskim rynku akcji na początku 2002 r. Całkowite zwroty z kanadyjskiego benchmarku S&P / TSX od 2002 do sierpnia 2008 r. Wyniosły 106%, czyli około 11, 5% rocznie. Porównaj tę wydajność z wydajnością S&P 500, który zapewnił zwrot w wysokości jedynie 26% w tym okresie lub 3, 5% rocznie.

Oto kicker. Ponieważ ruchy walutowe mogą zwiększyć zwroty z inwestycji, amerykański inwestor zainwestowany w S & P / TSX na początku 2002 r. Osiągnąłby całkowity zwrot (wyrażony w USD) w wysokości 208% do sierpnia 2008 r., Czyli 18, 4% rocznie. Aprecjacja dolara kanadyjskiego w stosunku do dolara amerykańskiego w tym czasie przekształciła zdrowe zwroty w spektakularne.

Oczywiście na początku 2002 r., Kiedy dolar kanadyjski zmierzał do rekordowo niskiego poziomu w stosunku do dolara amerykańskiego, niektórzy amerykańscy inwestorzy mogli poczuć potrzebę zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym. W takim przypadku, gdyby były one w pełni zabezpieczone w wyżej wymienionym okresie, utraciliby dodatkowe 102% zyski wynikające z aprecjacji dolara kanadyjskiego. Z perspektywy czasu rozsądnym posunięciem w tym przypadku byłoby niezabezpieczenie ryzyka kursowego.

Jest to jednak zupełnie inna historia dla kanadyjskich inwestorów inwestujących na amerykańskim rynku akcji. W takim przypadku zwrot 26% zapewniony przez S&P 500 od 2002 r. Do sierpnia 2008 r. Zmieniłby się na ujemny 16%, ze względu na deprecjację dolara amerykańskiego w stosunku do dolara kanadyjskiego. Zabezpieczenie ryzyka walutowego (ponownie, z korzyścią z perspektywy czasu) w tym przypadku złagodziłoby przynajmniej część tego ponurego działania.

Dolna linia

Parytet stóp procentowych jest podstawową wiedzą dla traderów walut obcych. Aby jednak w pełni zrozumieć dwa rodzaje parytetu stóp procentowych, inwestor musi najpierw zrozumieć podstawy terminowych kursów walutowych i strategii zabezpieczających.

Uzbrojony w tę wiedzę inwestor na rynku Forex będzie mógł wykorzystać różnice stóp procentowych na swoją korzyść. Przypadek aprecjacji i deprecjacji dolara amerykańskiego / dolara kanadyjskiego pokazuje, jak opłacalne mogą być te transakcje, biorąc pod uwagę odpowiednie okoliczności, strategię i wiedzę.