Reguła Volckera
Reguła Volckera to federalna regulacja, która zasadniczo zabrania bankom prowadzenia niektórych działań inwestycyjnych z ich własnymi rachunkami i ogranicza ich relacje z funduszami hedgingowymi i funduszami private equity, zwanymi także funduszami zabezpieczonymi. Reguła Volckera ma na celu ochronę klientów banków, uniemożliwiając bankom dokonywanie pewnych rodzajów inwestycji spekulacyjnych, które przyczyniły się do kryzysu finansowego w 2008 r.
W sierpniu 2019 r. Urząd Kontrolera Waluty głosował za zmianą Reguły Volckera, próbując wyjaśnić, czym obrót papierami wartościowymi był i nie był dozwolony przez banki. Zmiana wymagałaby podpisania przez pięć agencji regulacyjnych przed wejściem w życie, ale ogólnie uważa się ją za złagodzenie wcześniejszych ograniczeń tej zasady dotyczących banków wykorzystujących własne środki do handlu papierami wartościowymi.
Historia reguły Volckera
Nazwana na cześć byłego prezesa Rezerwy Federalnej Paula Volckera, Reguła Volckera odnosi się do sekcji 619 ustawy o reformie i ochronie konsumentów Dodd-Franka na Wall Street, która określa zasady wdrażania sekcji 13 ustawy o holdingach bankowych z 1956 roku.
Reguła Volckera zabrania bankom wykorzystywania ich własnych rachunków do krótkoterminowego obrotu papierami wartościowymi, instrumentami pochodnymi i kontraktami futures na towary, a także opcji na którykolwiek z tych instrumentów. Zasada ta zabrania także bankom lub ubezpieczonym instytucjom depozytowym nabywania lub zatrzymywania udziałów własnościowych w funduszach hedgingowych lub funduszach private equity, z zastrzeżeniem pewnych wyjątków. Innymi słowy, zasada ta ma na celu zniechęcenie banków do podejmowania zbyt dużego ryzyka poprzez uniemożliwienie im korzystania z własnych funduszy w celu dokonywania tego rodzaju inwestycji w celu zwiększenia zysków. Zasada Volckera opiera się na założeniu, że spekulacyjne działania handlowe nie przynoszą korzyści klientom banków.
Reguła weszła w życie 1 kwietnia 2014 r., A pełna zgodność banków jest wymagana do 21 lipca 2015 r. - chociaż od tego czasu Rezerwa Federalna ustanowiła procedury dla banków z prośbą o przedłużenie czasu na przejście do pełnej zgodności dla niektórych działań i inwestycji. 30 maja 2018 r. Członkowie Zarządu Rezerwy Federalnej pod przewodnictwem przewodniczącego Jerome'a (Jay) Powella głosowali jednogłośnie za przełożeniem propozycji zniesienia ograniczeń wokół zasady Volckera i zmniejszenia kosztów dla banków, które muszą ją przestrzegać. Według Powella celem jest „… zastąpienie zbyt skomplikowanych i nieefektywnych wymagań bardziej usprawnionym zestawem wymagań”.
Więcej na temat specyfikacji reguły Volckera
Zasada, w takiej formie, w jakiej istnieje, pozwala bankom na dalsze tworzenie rynku, gwarantowanie, zabezpieczanie, obrót rządowymi papierami wartościowymi, angażowanie się w działalność towarzystw ubezpieczeniowych, oferowanie funduszy hedgingowych i funduszy private equity oraz działanie jako agenci, brokerzy lub powiernicy. Banki mogą nadal oferować te usługi swoim klientom w celu generowania zysków. Banki nie mogą jednak angażować się w te działania, jeżeli spowodowałoby to istotny konflikt interesów, naraziłoby instytucję na aktywa o wysokim ryzyku lub strategie handlowe lub spowodowałyby niestabilność w banku lub w całym systemie finansowym USA.
W zależności od wielkości banki muszą spełniać różne poziomy wymogów sprawozdawczych, aby ujawnić rządowi szczegółowe informacje dotyczące objętych nimi działań handlowych. Większe instytucje muszą wdrożyć program, aby zapewnić zgodność z nowymi przepisami, a ich programy podlegają niezależnym testom i analizom. Mniejsze instytucje podlegają mniejszym wymogom zgodności i sprawozdawczości.
Historia reguły Volckera
Początki tej reguły sięgają 2009 roku, kiedy ekonomista i były przewodniczący Fed Paul Volcker zaproponował regulację w odpowiedzi na trwający kryzys finansowy (i po tym, jak największe krajowe banki zgromadziły duże straty z tytułu własnej broni handlowej), której celem było zabronienie bankom spekulacje na rynkach. Volcker ostatecznie postanowił przywrócić podział na bankowość komercyjną i inwestycyjną - dział, który kiedyś istniał, ale został prawnie rozwiązany przez częściowe uchylenie ustawy Glass-Steagall w 1999 r.
Chociaż nie jest to część pierwotnej propozycji prezydenta Baracka Obamy w sprawie przeglądu finansowego, Reguła Volckera została zatwierdzona przez Obamę i dodana do propozycji przez Kongres w styczniu 2010 r.
W grudniu 2013 r. Pięć agencji federalnych zatwierdziło ostateczne przepisy składające się na zasadę Volckera - Radę Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej, Federalną Korporację Ubezpieczeń Depozytów, Urząd Kontrolera Waluty, Komisję Handlu Towarowymi Kontraktami Futures i Komisja Papierów Wartościowych i Giełd.
Krytyka reguły Volckera
Reguła Volckera była szeroko krytykowana z różnych punktów widzenia. Amerykańska Izba Handlowa twierdziła w 2014 r., Że nigdy nie przeprowadzono analizy kosztów i korzyści oraz że koszty związane z regułą Volckera przeważają nad jej korzyściami. W 2017 r. Najwyższy urzędnik Międzynarodowego Funduszu Walutowego stwierdził, że trudno jest egzekwować przepisy zapobiegające zakładom spekulacyjnym i że reguła Volckera może niezamierzenie zmniejszyć płynność na rynku obligacji. Podobny argument przedstawił Federalna seria dyskusyjna ds. Finansów i ekonomii Rezerwy Federalnej (FEDS), mówiąc, że Reguła Volckera obniży płynność z powodu ograniczenia działań rynkowych banków. Ponadto w październiku 2017 r. Raport Reutera ujawnił, że Unia Europejska zniosła projekt ustawy, którą wielu określało jako odpowiedź Europy na zasadę Volckera, nie powołując się na żadne przewidywalne porozumienie w zasięgu wzroku. Tymczasem w kilku raportach wspomniano o mniejszym niż oczekiwano wpływie na przychody dużych banków w latach po wejściu w życie reguły - chociaż bieżące zmiany w jej wdrażaniu mogą mieć wpływ na przyszłe operacje.
Przyszłość reguły Volckera
W lutym 2017 r. Prezydent USA Donald Trump podpisał zarządzenie wykonawcze, w którym polecił ówczesnemu sekretarzowi skarbu Stevenowi Mnuchinowi dokonać przeglądu obowiązujących przepisów dotyczących systemu finansowego. Od czasu zarządzenia urzędnicy skarbowi opublikowali wiele raportów proponujących zmiany w Dodd-Frank, w tym zalecaną propozycję, aby umożliwić bankom większe wyłączenia na podstawie reguły Volckera.
W jednym ze sprawozdań opublikowanych w czerwcu 2017 r. Skarb Państwa powiedział, że zaleca znaczące zmiany w Regule Volckera, dodając jednocześnie, że nie popiera jej uchylenia i „zasadniczo popiera” ograniczenia reguły handlu na własny rachunek. W raporcie szczególnie zaleca się zwolnienie banków z reguły Volckera z aktywami o wartości poniżej 10 miliardów dolarów. Skarb Państwa przywołał również obciążenia regulacyjne wynikające z tej reguły i zasugerował uproszczenie i doprecyzowanie definicji handlu na własny rachunek i pokrył fundusze oprócz złagodzenia przepisów, aby umożliwić bankom łatwiejsze zabezpieczenie ryzyka.
Od czasu oceny z czerwca 2017 r. Bloomberg poinformował w styczniu 2018 r., Że Urząd Skarbowy Kontrolera Waluty podjął wysiłki w celu zmiany Reguły Volckera zgodnie z niektórymi zaleceniami Skarbu Państwa. Harmonogram wprowadzenia proponowanych zmian pozostaje niejasny, choć z pewnością zajęłoby to miesiące lub lata. Głosowanie przez Zarząd Rezerwy Federalnej pod koniec maja 2018 r. Przygotowuje grunt pod szersze odejście od obecnej zasady.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.