Co spowodowało amerykańską rewolucję przemysłową?

Pierwsze ślady uprzemysłowienia pojawiły się w Stanach Zjednoczonych w 1790 r., Kiedy Samuel Slater otworzył fabrykę tekstyliów w stylu brytyjskim na Rhode Island. Podczas gdy większość historycznych relacji zapowiada początek amerykańskiej rewolucji przemysłowej na pełną skalę w latach 1820 lub 1870, praca w fabryce i innowacje przedsiębiorcze, takie jak Slater Mill, były siłą napędową industrializacji.

Uprzemysłowienie było możliwe dzięki wzrostowi wydajności, inwestycjom kapitałowym i ponownym inwestycjom, ekspansji biznesowej i wzrostowi korporacji. Historyk ekonomiczny Robert Higgs w The Transformation of the American Economy napisał, że wzrost gospodarczy poprzedziły inwestycje w kapitał materialny oraz wpływ naczelnego sędziego Johna Marshalla na zabezpieczenie własności prywatnej i praw kontraktowych w latach 1801–1835.

Rolnictwo w przemyśle

Uprzemysłowienie jest definiowane przez przejście od pracy głównie rolniczej w kierunku zurbanizowanej, masowej produkcji przemysłowej. Ta transformacja odpowiada rosnącej krańcowej produktywności i rosnącym realnym wynagrodzeniom, choć nie konsekwentnie lub jednakowo.

Według spisu z 1790 r. USA ponad 90% wszystkich amerykańskich robotników pracowało w rolnictwie. Wydajność - i odpowiadające jej realne wynagrodzenie - pracy w gospodarstwach rolnych była bardzo niska. Praca w fabryce zwykle oferowała stawki płacy kilkakrotnie wyższe niż stawki w gospodarstwach rolnych. Pracownicy chętnie przeszli od nisko płatnej, ciężkiej pracy na słońcu do stosunkowo wysoko płatnej, ciężkiej pracy w fabrykach przemysłowych.

Do 1890 r. Liczba osób niebędących rolnikami przekroczyła liczbę rolników w USA. Trend ten utrzymywał się aż do XX wieku; rolnicy stanowili zaledwie 2, 6% siły roboczej w USA w 1990 r.

Korporacje i kapitał

W 1813 r. Boston Manufacturing Company stała się pierwszą zintegrowaną amerykańską fabryką tekstylną. Po raz pierwszy inwestorzy mogą przyczynić się do rozwoju nowych budynków, nowych maszyn i nowych zysków w produkcji.

Korporacje stały się dominującym modelem biznesowym produkcji w połowie lat 40. XIX wieku. Płace wzrosły, gdy praca stała się bardziej produktywna; na przykład młode niezamężne kobiety w Nowej Anglii zarabiały płace fabryczne trzy razy wyższe niż pokojówki domowe. Wyższa produktywność przełożyła się na wyższy standard życia, większy popyt na inne towary i większe inwestycje kapitałowe.

Udoskonalona technologia zwiększyła również produkcję rolną, obniżając ceny produktów rolnych i umożliwiając pracownikom przejście do innych branż. Kolej, statki parowe i telegraf zwiększyły również prędkość komunikacji i transportu.

John Marshall i prawa własności

W gospodarkach rynkowych prywatni producenci chcą mieć możliwość utrzymania owoców swojej pracy. Ponadto zatrzymane zyski można ponownie zainwestować w spółkę w celu ekspansji, badań i rozwoju.

Kilka przełomowych spraw Sądu Najwyższego na początku XIX wieku chroniło własność prywatną przed zajęciem przez rząd. Sędzia główny John Marshall wydał opinie w sprawie Fletcher przeciwko Peck (1810) i powiernikom Dartmouth College przeciwko Woodward (1819), które ustanowiły ograniczenia dotyczące konfiskat rządowych i uzgodnień umownych.

Oszczędności i pożyczki

Zarówno pracownicy, jak i firmy wykazywali bardzo wysokie stopy oszczędności po 1870 r. Realne stopy procentowe spadły, powodując ogromny wzrost kredytów. Rolnicy zauważyli również rosnące wartości gruntów i mogli zastawić swoje grunty, aby zainwestować w dobra inwestycyjne. Ceny spadły, a płace realne wzrosły bardzo szybko między 1880 a 1894 rokiem, co jeszcze bardziej poprawiło standard życia.