10 lat później: jak kryzys finansowy dotknął seniorów

Od października 2007 r. Do listopada 2008 r. Dow Jones stracił ponad 40%, a inwestorzy odnotowali straty o wartości ponad 8 bilionów dolarów. W raporcie AARP z grudnia 2008 r. Stwierdzono: „Trwające pogorszenie koniunktury gospodarczej będzie prawdopodobnie najgorsze od czasu II wojny światowej. Jego wpływ na starszych Amerykanów może być druzgocący. ”Raport z Population Reference Bureau (PRB) z marca 2010 r. Odwołujący się do danych zebranych przez American Life Panel (ALP), Health and Retirement Study (HRS) i innych powiedział:„ Coraz więcej dowodów wskazuje recesja zatarła dekady poprawy dobrobytu materialnego dla najbardziej wrażliwych grup - dzieci, osób starszych i biednych ”.

Porównaj te ustalenia z tym wnioskiem z raportu PRB) opublikowanego w listopadzie 2015 r .: „Wielka recesja (2007–2009) miała szeroko zakrojone skutki gospodarcze dla Amerykanów w każdym wieku, ale osoby starsze były stosunkowo izolowane od przedłużającego się spowolnienia gospodarczego”. Ta rozbieżność zachęca do zbadania, jaki wpływ kryzys miał na seniorów i dlaczego.

Odchylenia w obrębie grupy demograficznej

Raport AARP wyjaśnił, że w populacji seniorów nie istnieje jedna uniwersalna rzeczywistość finansowa. Podczas kryzysu oczekiwano, że mniej osób starszych straci pracę, częściowo dlatego, że niewielki procent tej populacji miał pracę przede wszystkim. Dla tych, którzy znaleźli się bez pracy, konsekwencje były poważne. Osoby korzystające z programów określonych świadczeń były ogólnie uważane za lepiej niż te z programami określonych świadczeń, chociaż istniała realna obawa, że ​​niektóre programy określonych świadczeń zostaną zamrożone lub upadną.

Osoby, które musiały uzupełnić ubezpieczenie społeczne kwotą 401 (k) lub IRA, znalazły się wśród osób, które najbardziej ucierpią na tym. Niektórzy oszczędzający, którzy nie przestawili się z akcji na obligacje, już widzieli duże straty. Seniorzy, którzy nie osiągnęli jeszcze wieku wystarczającego dla Medicare, byli narażeni na utratę ubezpieczenia zdrowotnego. Oczekuje się, że ludzie, którzy byli właścicielami domów, radzą sobie lepiej niż ci, którzy nadal mieli hipoteki, zwłaszcza ci, którzy widzieli, jak hipoteki zaciągają się pod wodą.

Koniec kryzysu

Raport PRB z 2010 r. Wykazał, że ponad 70% osób w wieku 40 lat i starszych było zdania, że ​​dotknęła ich recesja. Między listopadem 2008 r. A styczniem 2010 r. Około 30% tych gospodarstw domowych stwierdziło, że doświadczyło ponad dwóch miesięcy zaległości w spłacie kredytu hipotecznego, ujemnego kapitału własnego, wykluczenia lub bezrobocia.

Starsi obywatele, podobnie jak wszystkie grupy demograficzne, wydali mniej, zmniejszyli oszczędności i ograniczyli opiekę medyczną w tym okresie. Aby spowolnić utratę oszczędności emerytalnych, ponad 55% pracowników w wieku od 50 do 64 lat spodziewało się, że będzie pracować w pełnym wymiarze, gdy osiągną wiek 65 lat. Liczba bezrobotnych seniorów wzrosła ponad dwukrotnie w okresie od listopada 2007 r. Do sierpnia 2009 r. (Więcej informacji można znaleźć w części Jak Wielka recesja wpływa na bezrobocie strukturalne? )

Wpływ na bogactwo

Pomimo bezrobocia, niższych wartości domów i ogólnego spadku rachunków oszczędności emerytalnych, wskaźniki ubóstwa osób mających dostęp do świadczeń z zabezpieczenia społecznego pozostały niezmienione, zgodnie ze sprawozdaniem PRB z 2015 r. Starsi ludzie mieli więcej bogactwa do stracenia. W latach 2007–2011 mediana wartości netto osób dorosłych w wieku 65 lat i starszych spadła o 64.0121 USD, w porównaniu do 72.380 USD dla osób w wieku od 55 do 64 lat, 60.295 USD dla pracowników w wieku od 35 do 54 lat i 2094 USD dla osób poniżej 35 roku życia. mniejszy procentowy spadek zamożności w tym okresie; osoby w wieku 65 lat i starsze odnotowały spadek wartości netto o zaledwie 25%, osoby w wieku od 55 do 64 lat odnotowały spadek o 33%, a osoby w wieku od 35 do 54 lat odnotowały spadek o 61%.

Ostatecznie wpływ recesji na bogactwo osób starszych był niewielki. Po rozważeniu przyszłej wartości zabezpieczenia społecznego i emerytur z tytułu określonych świadczeń, osoby z wyżu demograficznego w wieku 50 lat odnotowały spadek zamożności o 3, 6% w latach 2006–2012. Do 2012 r. Osoby starsze w większości odzyskały większość majątku utraconego podczas Wielkiej Recesji. Ale to zależało od tego, jak zareagowali na początkowe spadki. Według Fidelity, w czerwcu 2017 r. Ludzie, którzy inwestowali od 2007 r., Odnotowali średni wzrost o około 240%, podczas gdy ci, którzy sprzedali swoje akcje w 2008 r. Lub na początku 2009 r. I wskoczyli z powrotem na rynek, odnotowali wzrost tylko o 157%.

Wpływ na wartości domu i wydatki

Do 2010 r. 15% właścicieli domów poniżej 50 lat posiadało podwodne hipoteki. Jednak tylko 7% osób w wieku od 50 do 64 lat miało domy z ujemnym kapitałem własnym, a zaledwie 4% kredytów hipotecznych należących do osób w wieku 65 lat lub starszych było „do góry nogami”. Amerykanie stracili biliony dolarów kapitału własnego podczas kryzysu finansowego. Ale jeśli nie próbowali sprzedać domu w tym okresie, starsi obywatele w dużej mierze uniknęli najgorszych natychmiastowych skutków tej straty z powodu niskiego salda kredytów hipotecznych lub hipotek spłaconych przed rozpoczęciem recesji. (Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Kryzys finansowy + 10: Gdzie są teraz ceny mieszkań ”>

To nie znaczy, że byli nietknięci. Podczas Wielkiej Recesji 33% osób w wieku od 55 do 64 lat ograniczyło wydatki, w tym na wydatki na opiekę zdrowotną, żywność i inne wydatki. Natomiast tylko 17% osób w wieku 75 lat i starszych ograniczyło wydatki. W rzeczywistości starsi seniorzy częściej zwiększali wydatki, co świadczy o pewnej izolacji finansowej.

Niektórzy starsi Amerykanie, którzy skrócili czas, spędzali czas (gotując w domu) zamiast pieniędzy (jedząc poza domem). Jednym z aspektów wydatków, które się pojawiły, było przekonanie osób starszych, że będą miały mniej pieniędzy na przekazywanie dzieciom - o około 20% mniej, według jednego badania.

Wpływ na zatrudnienie i emeryturę

Podczas gdy bezrobocie gwałtownie wzrosło podczas recesji, wielu wyżu demograficznego było w stanie pozostać na stanowisku pracy, zmniejszając ogólną liczbę. Ogólny wiek siły roboczej wzrósł podczas recesji i tuż po niej. Liczba Amerykanów w wieku 65 lat i starszych nadal pracujących wzrosła o 3% między 2010 a 2013 r., Podczas gdy liczba pracowników w wieku od 18 do 29 lat spadła o 2%, według Gallupa.

Przyczyną wzrostu liczby starszych pracowników byli prawdopodobnie seniorzy, którzy pozostali na rynku pracy lub wrócili do niego, aby odbudować swoje oszczędności emerytalne. Inne czynniki obejmowały potrzebę wspierania młodszych członków rodziny, którzy stracili pracę lub mieszkanie.

Seniorzy zbliżeni do wieku emerytalnego pod koniec recesji, którzy zdecydowali się pozostać na rynku pracy, robili to średnio przez dodatkowe cztery lata. Procent bogactwa utraconego podczas recesji nie wydawał się być czynnikiem. Starsi pracownicy pozostawali na rynku pracy dłużej niż kilka lat przed recesją.

Wpływ na zdrowie

Zdrowie ekonomiczne i fizyczne są ze sobą powiązane. Niektóre osoby starsze, które zauważyły ​​spadek zamożności podczas recesji, odkładały wizyty lekarskie, ograniczały leki i odczuwały większy stres, który sam w sobie jest czynnikiem zdrowotnym. Jedno z badań wykazało, że osoby w wieku od 45 do 66 lat, które tracą pracę podczas recesji, są bardziej narażone na śmierć niż osoby, które tracą pracę w okresie bez recesji.

Jednak w 2017 r. 9, 6 miliona Amerykanów w wieku 65 lat i starszych pracowało (lub szukało pracy). Około 99% seniorów było objętych opieką zdrowotną, a większość (97%) korzysta z regularnej opieki medycznej. Tylko 3% stwierdziło, że uniknęli opieki ze względu na koszty.

Współczynnik upadłości

Według Institute for Financial Literacy (IFL) 21, 8% bankructw w 2006 r. Zostało zgłoszonych przez osoby w wieku 55 lat i starsze. W 2009 r. Było to nawet 25%. Historycznie, kiedy starsi ludzie ogłaszają bankructwo, głównym powodem jest dług medyczny. Kryzys finansowy spowodował także utratę dochodów, bezrobocie i wyczerpanie kont emerytalnych. Wzrost bankructwa wśród starszych Amerykanów trwa do dnia dzisiejszego, a ostatnie badania wskazują, że stopa bankructwa wśród osób w wieku 65 lat i starszych jest trzykrotnie wyższa niż w 1991 roku.

Nie wszystko to można obwiniać o wielką recesję. Badanie IFL sugeruje, że 30-letnia zmiana ryzyka finansowego ze strony rządu i pracodawców na osoby fizyczne - głównie poprzez zastąpienie emerytur o zdefiniowanym świadczeniu planami o określonej składce, takimi jak 401 (k) s - stanowi dużą część problemu, wraz ze spadkiem dochodów i większymi wydatkami na opiekę zdrowotną.

Dolna linia

Jest 50 milionów Amerykanów w wieku powyżej 65 lat. Wszyscy przeżyli Wielką Recesję. Chociaż żadne dwie historie nie są takie same, istnieją pewne wspólne tematy:

• Większość odnotowała utratę wartości oszczędności emerytalnych i wartości domów, ale do 2012 r. Większość odzyskała prawie wszystko.
• Cięcia wydatków były skromne, a starsi seniorzy faktycznie wydawali więcej.
• Decyzje o pozostaniu na rynku pracy i o przejściu na emeryturę były w dużej mierze niezależne od utraconego bogactwa.
• Wydaje się, że zdrowie odczuwa skutki w czasach spowolnienia gospodarczego, głównie z powodu tendencji do ograniczania wizyt u lekarzy i przyjmowania leków. To powiedziawszy, od 2017 r. 99% osób w wieku 65 lat i starszych miało jakiś rodzaj opieki zdrowotnej, a 97% stwierdziło, że otrzymują regularną opiekę medyczną.
• Chociaż bankructwo wzrosło wśród seniorów od czasu kryzysu finansowego, może być związane ze wzrostem ryzyka finansowego podejmowanego przez osoby fizyczne, a nie z samą recesją.

Jeden na 10 seniorów żyje obecnie w biedzie. Wielu z pozostałych 90% umrze z większym bogactwem niż w momencie opuszczenia siły roboczej.