Metoda pełnego kosztu
Metodą pełnego kosztu jest system rachunkowości stosowany przez firmy ponoszące koszty poszukiwania ropy naftowej i gazu ziemnego, który nie rozróżnia kosztów operacyjnych związanych z udanymi i nieudanymi projektami poszukiwawczymi. Niezależnie od wyniku kapitalizowane są koszty udane i nieudane. Natomiast metoda księgowania udanych wysiłków aktywuje jedynie wydatki związane z udanymi przedsięwzięciami.
PRZEŁAMANIE Metoda pełnego kosztu
Te dwie metody reprezentują sprzeczne poglądy w branży na temat tego, w jaki sposób firmy naftowe i gazowe mogą w najbardziej przejrzysty sposób zgłaszać swoje zarobki, a dwie organizacje regulujące rachunkowość i sprawozdawczość finansową, Rada Standardów Rachunkowości Finansowej oraz Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, nie zawsze mogą się zgodzić która metoda jest najbardziej odpowiednia.
Wybór między tymi dwiema metodami rachunkowości wpływa na raportowany zysk netto i przepływy pieniężne, dlatego inwestorzy w takich spółkach powinni być świadomi zastosowanej metody i różnic między nimi.
Metoda pełnego kosztu czyni firmę bardziej podatną na duże opłaty bezgotówkowe, ilekroć powyższe czynniki powodują oczekiwany spadek przepływów pieniężnych. Do momentu wystąpienia utraty wartości raportowane poziomy zysków mogą wydawać się myląco podwyższone, ponieważ ujmowanie kosztów w przypadku tak wielu kosztów zostało odroczone na przyszłą datę. Konieczność przeprowadzania okresowych przeglądów utraty wartości zwiększa również koszty księgowe związane z metodą pełnych kosztów.
Alternatywne metody z pełnym kosztem
Jako alternatywa dla metody pełnych kosztów, metoda udanych wysiłków (SE) umożliwia firmie kapitalizację tylko tych wydatków związanych z udaną lokalizacją nowych zasobów ropy i gazu ziemnego. W przypadku nieudanych (lub „suchych otworów”) powiązane koszty operacyjne są natychmiast odnoszone w przychody za ten okres.
Dwie alternatywne metody rejestrowania wydatków na poszukiwanie i wydobycie ropy i gazu są wynikiem dwóch alternatywnych poglądów na rzeczywistość poszukiwania i zagospodarowywania złóż ropy i gazu. Każdy pogląd podkreśla, że powiązana metoda księgowa najlepiej osiąga przejrzystość w stosunku do księgowości zysków i przepływów pieniężnych spółki naftowej i gazowej.
Zgodnie z poglądem stojącym za metodą SE ostatecznym celem koncernu naftowego i gazowego jest wydobycie ropy naftowej lub gazu ziemnego z rezerw, które lokalizuje i rozwija, tak aby kapitalizować tylko te koszty związane z udanymi wysiłkami. I odwrotnie, ponieważ nie nastąpiła zmiana aktywów produkcyjnych z nieudanymi wynikami, koszty poniesione przy tym wysiłku powinny zostać poniesione.
Z drugiej strony, pogląd reprezentowany przez metodę FC utrzymuje, że ogólnie dominującą działalnością spółki naftowej i gazowej jest po prostu eksploracja i rozwój zasobów ropy i gazu. Dlatego wszystkie koszty poniesione w związku z tą działalnością powinny być najpierw kapitalizowane, a następnie odpisywane w trakcie pełnego cyklu operacyjnego. Poznaj te różnice dalej.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.