Twierdzenie Coase'a
Twierdzenie Coase'a jest teorią prawną i ekonomiczną opracowaną przez ekonomistę Ronalda Coase'a, która potwierdza, że tam, gdzie istnieją całkowicie konkurencyjne rynki bez kosztów transakcyjnych, wybierany będzie skuteczny zestaw nakładów i wyników do i z dystrybucji optymalnej pod względem produkcji, niezależnie od tego, w jaki sposób prawa własności są podzielone. Co więcej, Twierdzenie Coase'a twierdzi, że jeśli powstanie konflikt dotyczący praw własności na podstawie tych założeń, wówczas strony będą miały tendencję do rozliczania się na wydajnym zestawie danych wejściowych i wyjściowych.
Kluczowe dania na wynos
- Twierdzenie Coase'a twierdzi, że we właściwych warunkach strony sporu o prawa własności będą mogły wynegocjować optymalne ekonomicznie rozwiązanie, niezależnie od początkowej dystrybucji praw własności.
- Twierdzenie Coase'a oferuje potencjalnie użyteczny sposób myślenia o tym, jak najlepiej rozwiązać konflikty między konkurencyjnym biznesem lub innym gospodarczym wykorzystaniem ograniczonych zasobów.
- Aby twierdzenie Coase'a było w pełni stosowane, muszą wystąpić warunki efektywnych, konkurencyjnych rynków, a co najważniejsze zerowych kosztów transakcji.
Twierdzenie Coase'a
Zrozumienie twierdzenia Coase'a
Twierdzenie Coase'a stwierdza, że w idealnych warunkach ekonomicznych, w których występuje konflikt praw własności, zaangażowane strony mogą negocjować lub negocjować warunki, które dokładnie odzwierciedlą pełne koszty i leżące u ich podstaw wartości praw własności. Aby tak się stało, muszą istnieć warunki przyjęte tradycyjnie w analizie wydajnych, konkurencyjnych rynków, w szczególności brak kosztów transakcyjnych. Informacje muszą być bezpłatne, idealne i symetryczne. Targowanie się musi być bezpłatne; jeżeli z negocjacjami wiążą się koszty, takie jak koszty związane ze spotkaniami lub egzekwowaniem prawa, wpływa to na wynik. Żadna ze stron nie może mieć siły rynkowej w stosunku do drugiej; siła przetargowa między stronami musi być na tyle równa, aby nie mogła wpłynąć na wynik ugody. Rynki wszystkich towarów końcowych i czynników produkcyjnych ekonomicznie związanych z przedmiotową nieruchomością muszą być skuteczne, aby można było dokładnie ustalić ceny rynkowe danej nieruchomości. Twierdzenie Coase'a pokazuje, że w przypadku praw majątkowych zaangażowane strony niekoniecznie rozważają podział praw majątkowych, jeżeli te warunki mają zastosowanie, i troszczą się jedynie o podział przepływów bieżących i przyszłych dochodów i czynszów bez uwzględnienia takich kwestii, jak: nastroje osobiste, sprawiedliwość społeczna lub inne czynniki pozagospodarcze.
Zastosowanie twierdzenia Coase'a
Twierdzenie Coase'a stosuje się w sytuacjach, w których działalność gospodarcza jednej ze stron nakłada koszty lub szkodzi mieniu innej strony. W oparciu o rokowania, które mają miejsce podczas stosowania twierdzenia Coase'a, fundusze mogą być oferowane w celu zrekompensowania jednej ze stron działalności drugiej strony lub w celu zapłaty stronie, której działalność wyrządza szkody, zrzekając się tej działalności.
Na przykład, jeśli firma jest przedmiotem skargi na hałas wszczętej przez sąsiednie gospodarstwa domowe, twierdzenie Coase'a prowadzi do dwóch możliwych rozstrzygnięć. Firma może zdecydować się zaoferować rekompensatę finansową zainteresowanym stronom, aby móc nadal wytwarzać hałas. Lub firma może powstrzymać się od generowania hałasu, jeśli można skłonić sąsiadów do zapłacenia za to firmie, aby zrekompensować firmie dodatkowe koszty lub utracone przychody związane z redukcją hałasu.
Jeżeli pełna wartość rynkowa wytworzona przez działalność, która wytwarza hałas, przekracza wartość rynkową szkody, jaką hałas wyrządza sąsiadom, wówczas skuteczny wynik rynkowy sporu jest tym pierwszym. Firma może nadal wytwarzać hałas i zrekompensować sąsiadom wygenerowane w ten sposób dochody, utrzymując wszelkie dodatkowe przychody ponad szkody.
Jeśli wartość dodatkowej produkcji firmy związanej z hałasem naruszającym prawo jest niższa niż koszt nałożony na hałas przez sąsiadów, efektywny wynik jest tym drugim. Sąsiedzi mogą zapłacić firmie wystarczająco dużo, aby nie hałasować, aby zrekompensować utracone przychody firmy, ale mniej niż wartość, którą przypisują brakowi hałasu.
To twierdzenie Coase'a było powszechnie postrzegane jako argument przeciwko ustawowemu lub regulacyjnemu zapobieganiu konfliktom dotyczącym praw własności i ich prywatnym negocjacjom. Został pierwotnie opracowany przez Ronalda Coase'a przy rozważaniu regulacji częstotliwości radiowych. Stwierdził, że regulacja częstotliwości nie była wymagana, ponieważ stacje, które najwięcej zyskują, nadając na określonej częstotliwości, miały motywację, by płacić innym nadawcom za to, by nie ingerowali.
Jednakże, jak stwierdzono powyżej, aby zastosować twierdzenie Coase'a, muszą istnieć warunki dla efektywnych konkurencyjnych rynków wokół spornej nieruchomości. Jeśli nie, skuteczne rozwiązanie jest mało prawdopodobne. Te założenia: zero kosztów transakcyjnych (negocjacji), doskonałe informacje, brak różnic w sile rynkowej oraz efektywne rynki dla wszystkich powiązanych towarów i czynników produkcyjnych, są oczywiście dużą przeszkodą do przejścia w świecie rzeczywistym, w którym koszty transakcyjne są wszechobecne, informacje nigdy nie są idealnie, siła rynkowa jest normą, a większość rynków towarów końcowych i czynników produkcyjnych nie spełnia wymogów doskonałej wydajności konkurencyjnej.
Ponieważ warunki niezbędne do zastosowania twierdzenia Coase'a w rzeczywistych sporach dotyczących podziału praw własności praktycznie nigdy nie występują poza wyidealizowanymi modelami ekonomicznymi, niektórzy kwestionują jego znaczenie dla stosowanych zagadnień prawa i ekonomii. Uznając te rzeczywiste trudności związane ze stosowaniem twierdzenia Coase'a, niektórzy ekonomiści postrzegają to twierdzenie nie jako zalecenie dotyczące sposobu rozwiązywania sporów, ale jako wyjaśnienie, dlaczego tak wiele pozornie nieskutecznych wyników sporów gospodarczych można znaleźć w świecie rzeczywistym.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.