Deprecjacja
Amortyzacja jest metodą księgową polegającą na alokacji kosztu wytworzenia środka trwałego lub rzeczowego przez jego okres użytkowania lub oczekiwaną trwałość. Amortyzacja odpowiada części zużytej wartości środka trwałego. Amortyzacja aktywów pomaga firmom uzyskiwać przychody ze składnika aktywów, jednocześnie wydatkując część jego kosztu każdego roku użytkowania składnika aktywów.
Firmy mogą amortyzować aktywa długoterminowe zarówno do celów podatkowych, jak i księgowych. Na przykład firmy mogą skorzystać z odliczenia podatku od kosztu składnika aktywów, co oznacza zmniejszenie dochodu podlegającego opodatkowaniu. Jednak Internal Revenue Service (IRS) stwierdza, że amortyzując aktywa, firmy muszą rozłożyć koszty w czasie. IRS ma również zasady określające, kiedy firmy mogą dokonać odliczenia.
Kluczowe dania na wynos
- Zgodnie z zasadą rachunkowości amortyzacja łączy koszt użytkowania składnika aktywów trwałych z korzyścią uzyskaną w okresie użytkowania.
- Istnieje wiele rodzajów amortyzacji, w tym amortyzacja liniowa i różne formy przyspieszonej amortyzacji.
- Skumulowana amortyzacja odnosi się do sumy całej amortyzacji zarejestrowanej dla danego składnika aktywów do określonej daty.
- Wartość bilansowa składnika aktywów w bilansie jest jego kosztem historycznym pomniejszonym o całą skumulowaną amortyzację.
- Wartość bilansową składnika aktywów po przejęciu całej amortyzacji określa się jako jego wartość odzysku.
Deprecjacja
Zrozumienie Amortyzacja
Amortyzacja to konwencja księgowa, która pozwala firmie na odpisywanie wartości środka trwałego przez pewien okres, zwykle przez okres użytkowania środka trwałego. Aktywa takie jak maszyny i sprzęt są drogie. Zamiast zrealizować cały koszt składnika aktywów w pierwszym roku, amortyzacja tego składnika aktywów pozwala firmom rozłożyć ten koszt i generować z niego przychody.
Amortyzacja służy do uwzględnienia spadków wartości bilansowej w czasie. Wartość bilansowa reprezentuje różnicę między początkowym kosztem a skumulowaną amortyzacją w latach.
Każda firma może ustalić własne wartości progowe, od kiedy należy rozpocząć amortyzację środka trwałego lub rzeczowego majątku trwałego. Na przykład mała firma może ustalić próg 500 USD, powyżej którego amortyzuje składnik aktywów. Z drugiej strony, większa firma może ustalić próg 10 000 USD, poniżej którego wszystkie zakupy są natychmiast naliczane.
Do celów podatkowych IRS publikuje harmonogramy amortyzacji z wyszczególnieniem liczby lat amortyzacji składnika aktywów, w oparciu o różne klasy aktywów.
Cały nakład gotówkowy może zostać zapłacony początkowo przy zakupie składnika aktywów, ale koszt jest rejestrowany stopniowo dla celów sprawozdawczości finansowej, ponieważ aktywa zapewniają spółce korzyść przez długi okres. Dlatego amortyzacja jest uważana za opłatę bezgotówkową, ponieważ nie reprezentuje rzeczywistego wypływu środków pieniężnych. Jednak opłaty amortyzacyjne nadal zmniejszają zyski firmy, co jest przydatne do celów podatkowych.
Zasada dopasowania zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) to koncepcja rachunkowości memoriałowej, która nakazuje, aby wydatki były dopasowane do tego samego okresu, w którym generowane są powiązane przychody. Amortyzacja pomaga powiązać koszt składnika aktywów z korzyścią jego użytkowania w czasie. Innymi słowy, każdego roku składnik aktywów jest wykorzystywany i generuje przychody, rejestrowane są również koszty przyrostowe związane z użytkowaniem składnika aktywów.
Całkowita kwota amortyzowana każdego roku, wyrażona w procentach, nazywa się stawką amortyzacji. Na przykład, jeśli firma miała całkowitą amortyzację w wysokości 100 000 USD w oczekiwanym okresie użytkowania składnika aktywów, a roczna amortyzacja wynosiła 15 000 USD; stawka wynosiłaby 15% rocznie.
Rejestracja amortyzacji
Zakupiony składnik aktywów jest rejestrowany jako obciążenie w celu zwiększenia rachunku aktywów, który następnie pojawia się w bilansie, oraz kredyt w celu zmniejszenia środków pieniężnych lub zwiększenia zobowiązań, który pojawia się również w bilansie. Żadna ze stron tego wpisu do dziennika nie wpływa na rachunek zysków i strat, w którym ujmowane są przychody i koszty. W celu przeniesienia kosztu środka trwałego z bilansu do rachunku zysków i strat amortyzacja jest przeprowadzana regularnie.
Na koniec okresu obrachunkowego księgowy księguje amortyzację dla wszystkich aktywowanych aktywów, które nie są w pełni amortyzowane. Wpis do dziennika dotyczący tej amortyzacji składa się z obciążenia z tytułu amortyzacji, który przechodzi do rachunku zysków i strat oraz kredytu z tytułu skumulowanej amortyzacji, który jest wykazywany w bilansie. Skumulowana amortyzacja jest kontem aktywów kontra, co oznacza, że jej naturalnym saldem jest kredyt, który zmniejsza wartość aktywów netto. Skumulowana amortyzacja danego składnika aktywów stanowi jego skumulowaną amortyzację do jednego punktu w okresie jego użytkowania.
Jak stwierdzono wcześniej, wartością bilansową jest kwota netto rachunku aktywów i skumulowana amortyzacja. Wartość odzysku jest wartością bilansową, która pozostaje w bilansie po dokonaniu całej amortyzacji do momentu sprzedaży składnika aktywów lub zbycia w inny sposób. Opiera się na tym, co firma spodziewa się otrzymać w zamian za składnik aktywów na koniec okresu użytkowania. W związku z tym szacowana wartość odzysku składnika aktywów jest ważnym elementem obliczania amortyzacji.
Przykład amortyzacji
Jeśli firma kupi sprzęt za 50 000 USD, może kosztować cały koszt środka trwałego w pierwszym roku lub spisać wartość środka trwałego przez 10-letni okres użytkowania środka trwałego. Właśnie dlatego właściciele firm lubią amortyzację. Większość właścicieli firm woli kosztować tylko część kosztów, co zwiększa dochód netto.
Ponadto firma może złomować sprzęt za 10 000 USD na koniec okresu użytkowania, co oznacza, że jego wartość odzysku wynosi 10 000 USD. Korzystając z tych zmiennych, księgowy oblicza koszt amortyzacji jako różnicę między kosztem środka trwałego a jego wartością odzysku, podzieloną przez okres użytkowania środka trwałego. Obliczenia w tym przykładzie wynoszą (50 000 - 10 000 USD) / 10, co stanowi 4000 amortyzacji rocznie.
Oznacza to, że księgowy firmy nie musi ponosić kosztów w wysokości 50 000 USD w pierwszym roku, mimo że firma wypłaciła tę kwotę gotówką. Zamiast tego firma musi jedynie wydatkować 4000 USD na dochód netto. W przyszłym roku firma wyda kolejne 4000 USD, a kolejne 4000 USD w następnym roku i tak dalej, aż do 10 000 USD wartości odzysku w ciągu 10 lat.
Rodzaje amortyzacji
Linia prosta
Amortyzacja aktywów metodą liniową jest zazwyczaj najbardziej podstawowym sposobem rejestrowania amortyzacji. Raportuje równe koszty amortyzacji co roku przez cały okres użytkowania, dopóki cały składnik aktywów nie jest amortyzowany do wartości odzyskiwalnej. W powyższym przykładzie zastosowano amortyzację liniową.
Załóżmy, na przykład, że firma kupuje maszynę za 5000 dolarów. Firma decyduje o wartości odzysku wynoszącej 1000 USD i okresie użytkowania wynoszącym pięć lat. W oparciu o te założenia kwota podlegająca amortyzacji wynosi 4000 USD (koszt 5000 USD - wartość odzysku 1000 USD), a roczna amortyzacja metodą liniową wynosi: 4000 USD kwoty podlegającej amortyzacji / 5 lat lub 800 USD rocznie. W rezultacie stawka amortyzacji wynosi 20% (800 USD / 4000 USD). Stawkę amortyzacji stosuje się zarówno w obliczeniach salda malejącego, jak i podwójnie malejącego.
Spadek salda
Metoda bilansu malejącego jest metodą przyspieszonej amortyzacji. Ta metoda amortyzuje maszynę w wartości procentowej amortyzacji liniowej razy jej pozostała kwota podlegająca amortyzacji każdego roku. Ponieważ wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa we wcześniejszych latach, ten sam odsetek powoduje większą kwotę amortyzacji we wcześniejszych latach, zmniejszając się z każdym rokiem.
Korzystając z powyższego przykładu liniowego, maszyna kosztuje 5000 USD, ma wartość odzysku wynoszącą 1000 USD, 5-letni okres użytkowania i jest amortyzowana w wysokości 20% każdego roku, więc koszt wynosi 800 USD w pierwszym roku (4000 USD podlegająca amortyzacji kwota * 20 %), 640 USD w drugim roku ((4000 - 800 USD) * 20%) i tak dalej.
Bilans podwójnego spadku (DDB)
Metoda bilansu podwójnie malejącego (DDB) to kolejna metoda przyspieszonej amortyzacji. Po uwzględnieniu odwrotności okresu użytkowania składnika aktywów i podwojeniu go, stawka ta jest stosowana do amortyzacji podstawy, wartości księgowej, przez pozostałą część oczekiwanego okresu użytkowania składnika aktywów. Na przykład składnik aktywów o okresie użytkowania wynoszącym pięć lat miałby wartość wzajemną równą 1/5 lub 20%. Podwójna stawka lub 40% jest stosowana do bieżącej wartości księgowej środka trwałego do amortyzacji. Chociaż stopa pozostaje stała, wartość dolara z czasem maleje, ponieważ stopa jest pomnożona przez mniejszą podstawę podlegającą amortyzacji w każdym okresie.
Cyfry sumy roku (SYD)
Metoda sumy roku (SYD) pozwala również na przyspieszoną amortyzację. Aby rozpocząć, połącz wszystkie cyfry oczekiwanego okresu użytkowania zasobu. Na przykład składnik aktywów o pięcioletnim okresie użytkowania miałby podstawę sumy cyfr od 1 do 5 lub 1+ 2 + 3 + 4 + 5 = 15. W pierwszym roku amortyzacji 5/15 amortyzacji baza byłaby amortyzowana. W drugim roku tylko 4/15 amortyzacji podstawy podlegałoby amortyzacji. Trwa to do piątego roku amortyzacji pozostałej 1/15 podstawy.
Jednostki produkcji
Ta metoda wymaga oszacowania całkowitej liczby jednostek wytworzonych przez dany zasób w okresie jego użytkowania. Koszt amortyzacji jest następnie obliczany rocznie na podstawie liczby wyprodukowanych jednostek. Ta metoda oblicza również koszty amortyzacji na podstawie kwoty podlegającej amortyzacji.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.