Oddanie
Przeniesienie odnosi się do sytuacji, w której zaniżona subskrypcja papierów wartościowych lub emisji długu zmusza ubezpieczeniowy bank inwestycyjny do zakupu niesprzedanych akcji podczas oferty. W procesie subemisji bank inwestycyjny pomoże pozyskać kapitał dla spółek emitujących. W ramach procesu subemisji bank może obejmować zobowiązanie spółki do sprzedaży wszystkich akcji tej emisji. Jeżeli jednak inwestorzy nie kupią tych papierów wartościowych, odpowiedzialność za niesprzedane akcje mogą zostać przekazane subemitentom.
Do emisji może dochodzić w emisji lub sprzedaży wierzytelności spółki, a także poprzez sprzedaż pierwszej oferty publicznej (IPO).
ŁAMANIE DEGOLIZACJI
Przeniesienie stanowi poważne ryzyko dla ubezpieczeniowego banku inwestycyjnego. Gdy wymagane jest nabycie akcji niesubskrybowanych emisji, cena będzie często wyższa od ceny rynkowej. Zazwyczaj bank inwestycyjny nie utrzyma długo kłopotliwej emisji, ale sprzeda akcje na rynku wtórnym. Wiele razy bank poniesie stratę finansową.
Zaangażowanie może być postrzegane jako wskazówka, że rynek ma negatywne sentymenty do tej kwestii. Ten negatywny sentyment może mieć znaczący wpływ na późniejszy popyt na istniejące akcje spółki lub oferty dłużne. Banki ubezpieczeniowe mogą odczuwać negatywne opinie, próbując przenieść posiadane akcje.
Zwiększone zainteresowanie kapitałem i mediami związane z firmą z subskrybowaną ofertą wiąże się z ryzykiem dla firm i banków ubezpieczeniowych. Zazwyczaj celem oferty publicznej jest sprzedaż po dokładnej cenie, po jakiej wszystkie wyemitowane akcje mogą zostać sprzedane inwestorom, i nie ma niedoboru ani nadwyżki papierów wartościowych.
Przez większość czasu w USA firma, która ma nadzieję wejść na giełdę, i bank inwestycyjny, który przeprowadza IPO, odrabia zadanie domowe, aby upewnić się, że wszystkie początkowe akcje zostały nabyte i że zaangażowanie nie jest konieczne.
Różne poziomy ryzyka dewaluacji
Ubezpieczyciele inwestycyjni niekoniecznie gwarantują, że cała emisja zostanie sprzedana. Będzie to zależeć od umowy o subemisję, na którą zgadza się bank i spółka emitująca. Różne rodzaje umów wiążą się z różnym poziomem ryzyka dewaluacji.
- Stanowczym zobowiązaniem jest umowa subemitenta dotycząca przejęcia całego ryzyka związanego z zapasami i zakupu wszystkich akcji długu lub oferty akcji bezpośrednio od emitenta w celu sprzedaży publicznej. Jest to również znane jako kupiona oferta. Ubezpieczyciel kupuje całą emisję akcji spółki i odsprzedaje ją inwestorom. Bank otrzyma akcje po obniżonej cenie. Odszkodowanie wynika z różnicy między tym, co mogą sprzedać akcje, a tym, co zapłacili.
- W ramach umowy o najlepszym wysiłku ubezpieczyciel niekoniecznie kupuje jedną z emisji IPO i jedynie gwarantuje przedsiębiorstwu emitującemu akcje, że dołoży wszelkich starań, aby sprzedać emisję inwestorom po najlepszej cenie możliwy.
- Ubezpieczenie rezerwowe jest rodzajem umowy sprzedaży akcji w ramach pierwszej oferty publicznej, w której ubezpieczający bank inwestycyjny zgadza się na zakup wszelkich pozostałych akcji po sprzedaniu wszystkich akcji, jakie może publicznie. Ryzyko zostanie przeniesione ze spółki do ubezpieczeniowego banku inwestycyjnego. Ze względu na to dodatkowe ryzyko opłata subemitenta może być wyższa.
- Klauzula o wyprzedaży jest zastrzeżeniem umowy o subemisję, która umożliwia subemitentowi anulowanie umowy bez kary. Klauzulę o wyprzedaży można aktywować z określonych powodów, takich jak warunki rynkowe lub po prostu dlatego, że gwarant ma trudności ze sprzedażą akcji spółki.
- Umowa mini-maxi jest rodzajem gwarantowania najlepszych starań, który nie wchodzi w życie, dopóki minimalna liczba akcji nie zostanie sprzedana. Po osiągnięciu minimum ubezpieczyciel może następnie sprzedać papiery wartościowe do maksymalnej kwoty określonej zgodnie z warunkami oferty.