Czy uchylenie ustawy Glass-Steagall przyczyniło się do kryzysu finansowego w 2008 r.?

Uchylenie ustawy Glassa-Steagalla miało co najwyżej niewielki wpływ na kryzys finansowy. W samym sercu kryzysu w 2008 r. Znalazło się prawie 5 bilionów dolarów w zasadzie bezwartościowych pożyczek hipotecznych. Chociaż uchylenie to umożliwiło znacznie większym bankom, nie można go winić za kryzys.

Ponieważ pożyczkodawcy niebankowi stworzyli przeważającą większość kredytów hipotecznych subprime, a nabywcami ponad połowy z nich w ciągu 10 lat poprzedzających kryzys w 2008 r. Nie były banki - komercyjne ani inwestycyjne - ale Fannie Mae i Freddie Mac, wskazując palcem na to szczególne uregulowanie bankowe nie jest uzasadnione.

Niektórzy twierdzą, że uchylenie Ustawy Glassa-Steagalla z 1933 r. Spowodowało kryzys finansowy, ponieważ nie uniemożliwiono już działalności banków jako banków komercyjnych i inwestycyjnych, a uchylenie pozwoliło bankom stać się znacznie większymi lub „zbyt dużymi, by upaść”. Jednak kryzys prawdopodobnie miałby miejsce nawet bez uchylenia Glassa-Steagalla.

Glass-Steagall dotyczyło banków i chociaż wiele instrumentów pochodnych zabezpieczonych hipoteką zostało stworzonych i sprzedanych przez banki, hipoteki hipoteczne subprime - aktywa bazowe instrumentów pochodnych - zostały pierwotnie wyemitowane przez pożyczkodawców niebankowych, a tym początkowym pożyczkom nie można było zapobiec przez Glass-Steagall. Ponadto banki inwestycyjne, takie jak Lehman Brothers, Bear Stearns i Goldman Sachs - wszyscy główni gracze na rynku kredytów hipotecznych subprime - nigdy nie zapuszczali się w bankowość komercyjną. Były bankami inwestycyjnymi, tak jak były przed zniesieniem Glass-Steagall.

Przyczyną kryzysu finansowego było załamanie kredytów hipotecznych subprime. W centrum tego problemu leży Departament Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast (HUD), który wymagał od Fannie Mae i Freddie Mac zakupu bardziej „przystępnych” kredytów hipotecznych, aby zachęcić kredytodawców do udzielania pożyczek pożyczkobiorcom o niskich dochodach i pożyczkom mniejszościowym. Aby zrealizować cele HUD, pożyczkodawcy zaczęli wprowadzać takie zasady, jak rezygnacja z jakichkolwiek zaliczek i przyjmowanie zasiłków dla bezrobotnych jako kwalifikującego się źródła dochodu. (Ponownie większość tych pożyczkodawców była prywatnymi pożyczkodawcami hipotecznymi, a nie bankami, więc Ustawa Glassa-Steagalla nie miała do nich zastosowania.) To doprowadziło do tego, że wielu ludzi otrzymało kredyty hipoteczne, na które nie było ich stać, co spowodowało, że niespłacenie zobowiązań było nieuniknione.

Kryzys finansowy przyczynił się do wielu czynników, a częściową winę można przypisać deregulacji. Uchylenie ustawy Glassa-Steagalla odegrało jednak co najwyżej niewielką rolę w kryzysie.