Wczesne monopole: podbój i korupcja

Monopol lub wyłączna kontrola towaru, rynku lub środków produkcji jest integralną częścią historii. W monopolu cała moc jest skoncentrowana w rękach wybranych. (Zobacz też: Podstawy ekonomii .)

W wielu przypadkach monopole były niezbędne do wykonywania dużych zadań. Niestety znani są również z nadużywania tej samej mocy, która czyni je tak skutecznymi. W tym artykule przejdziemy przez historię, aby odkryć korzenie tej jednomyślnej wizji. (Zobacz także: Zdefiniowane przepisy antymonopolowe ).

Kiedy cała działalność była mała

Przez większą część historii ludzkości tworzenie monopoli biznesowych, a nawet monarchii potężnych, było wykluczone przez ograniczenia transportu i komunikacji. Każdy może twierdzić, że rządzi królestwem, ale nie ma sensu, jeśli nie możesz rozkazywać swoim poddanym lub wysłać żołnierzy, aby ich zdyscyplinowali. W ten sam sposób firmy ograniczały się w większości przypadków do wioski, a nawet okolicy, w której były fizycznie zlokalizowane. Wysyłka koniem, statkiem lub pieszo była możliwa, ale to spowodowało dodatkowe koszty, które spowodowały, że wysyłane towary były droższe niż produkty produkowane lokalnie.

W tym sensie wiele z tych małych firm posiadało monopole we własnych miastach, ale zakres, w jakim mogliby ustalać ceny, był ograniczony przez fakt, że towary mogłyby zostać zakupione w następnym mieście, gdyby ceny wzrosły zbyt wysoko. Ponadto te małe firmy były głównie działalnością rodzinną lub gildią, która kładła nacisk na jakość, a nie ilość, więc nie było presji na masową produkcję i ekspansję rynku na inne miasta. Narzędzia do masowej produkcji pojawiły się dopiero w czasie rewolucji przemysłowej, kiedy fabryki domków zostały prawie całkowicie wymazane przez fabryki i zakłady produkujące poty. (Zobacz także: Badanie rozwoju rynku i kapitalizm finansowy otwiera drzwi na osobistą fortunę .)

Starożytny Rzym

Panowanie Cesarstwa Rzymskiego wprowadziło świat do najlepszej i najgorszej skoncentrowanej władzy. W czasach Tyberiusza, drugiego cesarza rzymskiego i człowieka, który nadał ton rozpuście, że jego następcy Kaligula i Neron posunęli się jeszcze dalej, monopol (lub monopol) został przekazany senatorom i szlachcie przez imperium. Obejmowały one żeglugę, wydobycie soli i marmuru, uprawy zbóż, budownictwo publiczne i wiele innych aspektów rzymskiego przemysłu.

Senatorowie, którym przyznano monopole, byli odpowiedzialni za zgłaszanie przychodów i zapewnianie stałej podaży, ale nie byli bardzo zaangażowani w biznes, z wyjątkiem odtłuszczania zysków. W wielu przypadkach praca i kierownictwo były dostarczane przez niewolnictwo, a wysoko wykształceni niewolnicy zajmowali się większością administracji. Te monopole wspierane przez niewolników pomogły Rzymowi rozwinąć swoją infrastrukturę w zadziwiającym tempie. (Zobacz też: Czy wskazówki dotyczące zarobków mogą dokładnie przewidywać przyszłość? )

Pod koniec Cesarstwa Rzymskiego rozbudowana infrastruktura została oddana do dyspozycji szeregu niestabilnych i skorumpowanych cesarzy, którzy korzystali ze swoich doskonałych dróg, aby osuszyć podbitych wrogów poprzez podatki, aż do zbuntowania się. Monopole również sprawiały problemy, ponieważ dawały zbyt dużą władzę obywatelom, którzy wykorzystali uzyskane dochody, aby przekupić swoją drogę po drabinie.

Monopol i monarchia

Pierwsze nowoczesne monopole zostały stworzone przez różne monarchie w Europie. Karty napisane przez feudalnych władców przyznających posiadłości ziemskie i towarzyszące im dochody lojalnym poddanym w średniowieczu stały się tytułami i czynami, które wylądowali szlachcicom ugruntowując ich status według prawa rodowego. Jednak pod koniec XVI wieku królewskie czartery rozszerzyły się na prywatny biznes.

Kilku monarchów przyznało królewskie czartery, które dawały wyłączne prawa wysyłki prywatnym firmom. Większość tych firm miała na pokładzie kogoś powiązanego ze szlachtą lub inne powiązania z koroną, ale inwestorzy i inwestorzy venture capital, którzy faktycznie finansowali te firmy, pochodzili głównie z nowo bogatych klas kupców (bankierów, lichwiarzy, właścicieli statków, gildii mistrzowie itp.). (Zobacz także: Jak inwestorzy inwestycyjni dokonują wyborów inwestycyjnych ).

Zasada Britannia

Czartery Royal pozwoliły Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej na zaokrąglenie rynku przypraw, a później pozwoliły Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej zrobić to samo, dając im znaczną władzę nad przepisami dotyczącymi wysyłki i handlu. Monopole stworzone przez czartery były, z wyjątkiem British East India Company, bardzo delikatne.

Kiedy wygasły królewskie czartery, konkurencyjne firmy szybko podcinały ustanowioną firmę. Te wojny cenowe często tną zbyt głęboko dla wszystkich zaangażowanych, przygnębiając cały przemysł, dopóki inwestorzy venture capital nie zainwestują pieniędzy, aby wprowadzić świeże firmy na zdziesiątkowany rynek. (Zobacz także: Narodziny giełd .)

Rząd i biznes

Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska była wyjątkiem, ponieważ była powiązana z wznoszącym się rządem brytyjskim i działała jak naród, posiadając własną armię. Kiedy Chiny próbowały powstrzymać nielegalny import brytyjskiego opium do tego kraju, armia Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej podbiła kraj, aby uległ poddaniu, utrzymując w ten sposób kanały opium otwarte i zapewniając więcej wolnych portów handlowych. Nawet po wygaśnięciu karty ultra-zamożna firma wykupiła udziały kontrolne w każdej firmie, która szukała kapitału, aby z nią konkurować.

Firma i rząd brytyjski stały się prawie nie do odróżnienia od siebie, ponieważ wielu jej inwestorów było także filarem biznesowym i politycznym Wielkiej Brytanii. Ale firma, podobnie jak Imperium Rzymskie, odniosła sukces. Pomimo lat ogromnych dochodów, balansował na krawędzi bankructwa, gdy tandetna administracja krajów pod panowaniem cesarskim spowodowała głód i niedobory siły roboczej, których firma nie mogła pokryć kapitałem. Korupcja w firmie zmusiła ją do zrekompensowania różnicy poprzez zacieśnienie monopolu na indyjską herbatę i podniesienie cen. Przyczyniło się to do bostońskiego przyjęcia herbacianego w 1773 r. I zwiększyło zapał, który doprowadził do rewolucji amerykańskiej. (Zobacz także: Jaka jest historia dzisiejszych przepisów dotyczących upadłości? )

Następnie rząd brytyjski sformalizował stosunki z British East India Company, przejmując je w szeregu ustaw i rozporządzeń. Rząd zarządzał koloniami firmy, ale wzorował swoją służbę cywilną na firmie i obsadzał ją, w wielu przypadkach, tym samym personelem. Główną różnicą było to, że kolonie były teraz częścią Zjednoczonego Królestwa, a ich dochody płynęły do ​​kasy rządowej zamiast do firmy. Firma utrzymała niektóre ze swoich przywilejów, zarządzając handlem herbatą przez kilka kolejnych dziesięcioleci, ale stała się bezzębnym lwem wylegującym się na piętach brytyjskiego parlamentu, który zaczął odbierać firmie wszystkie swoje przywileje, licencje i przywileje w latach 1833–1873 W 1874 r. British East India Company ostatecznie rozwiązała się.

Dolna linia

Znaczna część dobrobytu gospodarczego, jakim cieszyła się Anglia od XVI wieku do początku XX wieku, była spowodowana jednokierunkowymi systemami handlowymi, które Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska narzuciła swoim koloniom na całym świecie. Na przykład towary z kolonii amerykańskich były w surowych postaciach, które były przetwarzane w angielskich fabrykach i odsprzedawane z premią. Trudno powiedzieć, że monopol stworzył Imperium Brytyjskie, ale z pewnością go utrzymał. I chociaż twierdzono, że słońce nigdy nie zachodziło nad Imperium Brytyjskim, ostatecznie tak się stało.