Emergency Banking Act z 1933 r
Ustawa o bankowości kryzysowej z 1933 r. Była ustawą uchwaloną w czasie wielkiego kryzysu, która podjęła kroki w celu ustabilizowania i przywrócenia zaufania do amerykańskiego systemu bankowego. Stało się to po serii serii banków po krachu na giełdzie w 1929 roku. Utrata oszczędności osobistych spowodowanych poważnymi awariami poważnie zniszczyła zaufanie do systemu finansowego, a w odpowiedzi ustawa utworzyła Federalną Korporację Ubezpieczeń Depozytów (FDIC), która zaczęła ubezpieczać konta bankowe bez ponoszenia kosztów nawet do 2 500 USD. Ponadto prezydencja otrzymała władzę wykonawczą do działania niezależnie od Rezerwy Federalnej w czasach kryzysu finansowego.
1:19Klątwa banków zombie
Dlaczego i jak stworzono ustawę o bankowości nadzwyczajnej
Ustawa została opracowana po tym, jak inne środki nie zdołały w pełni zaradzić temu, jak Kryzys obciążył amerykański system monetarny. Na początku 1933 r. Kryzys przez prawie cztery lata niszczył amerykańską gospodarkę i jej banki. Wzrosła nieufność do instytucji finansowych, co spowodowało rosnącą powódź Amerykanów do wycofania pieniędzy z systemu, zamiast ryzykować je dla banku. Pomimo prób w wielu stanach, aby ograniczyć ilość pieniędzy, które każda osoba może wyciągnąć z banku, wypłaty wzrosły, ponieważ ciągłe bankructwa zwiększyły niepokój, a w błędnym cyklu spowodowały jeszcze więcej wypłat i niepowodzeń.
Kluczowe dania na wynos
- Ustawa o bankowości kryzysowej z 1933 r. Była odpowiedzią ustawodawczą na upadki banków w czasie wielkiego kryzysu i miała na celu przywrócenie zaufania do systemu finansowego
- Ustawa od razu wzmocniła zaufanie do banków i pobudziła rynek akcji.
- Do dziś zachowały się jego najważniejsze zmiany, w szczególności ubezpieczenie rachunków bankowych przez Federalną Korporację Ubezpieczeń Depozytów oraz uprawnienia wykonawcze, które przyznał prezydentowi w celu reagowania na kryzysy finansowe
Chociaż ustawa powstała za rządów Herberta Hoovera, uchwaliła ją 9 marca 1933 r., Krótko po inauguracji Franklina D. Roosevelta. Był to temat pierwszych legendarnych rozmów przy kominku Roosevelta, a nowy prezydent zwracał się do narodu bezpośrednio o stan kraju, w tym o jego gospodarce.
Roosevelt wykorzystał czat, aby wyjaśnić przepisy ustawy i wyjaśnić, dlaczego były one konieczne. Obejmowało to podkreślenie potrzeby bezprecedensowego czterodniowego zamknięcia wszystkich amerykańskich banków w celu pełnego wdrożenia ustawy. W tym czasie, wyjaśnił Roosevelt, banki będą sprawdzane pod kątem stabilności finansowej, zanim będą mogły wznowić działalność. Kontrole, wraz z innymi przepisami Ustawy, miały na celu zapewnienie Amerykanów, że rząd federalny uważnie monitoruje system finansowy, aby upewnić się, że spełnia on wysokie standardy stabilności i wiarygodności.
Pierwszymi bankami, które zostały ponownie otwarte, 13 marca, było 12 regionalnych banków Rezerwy Federalnej. Następnego dnia nastąpiły banki w miastach z federalnymi izbami rozliczeniowymi. Pozostałe banki uznane za zdolne do działania otrzymały zgodę na ponowne otwarcie 15 marca.
Podobne ustawodawstwo
Ustawa o bankowości kryzysowej była poprzedzona i została zastąpiona innymi aktami prawnymi mającymi na celu stabilizację i przywrócenie zaufania do amerykańskiego systemu finansowego. Zatwierdzona podczas administracji Herberta Hoovera ustawa Reconstruction Finance Corporation dążyła do udzielenia pomocy instytucjom finansowym i przedsiębiorstwom zagrożonym zamknięciem z powodu utrzymujących się skutków ekonomicznych kryzysu. Ustawa o pożyczkach federalnych z 1932 r. Podobnie dążyła do wzmocnienia sektora bankowego i Rezerwy Federalnej.
Kilka powiązanych aktów prawnych uchwalono wkrótce po Ustawie o bankowości kryzysowej. Ustawa Glassa-Steagalla, uchwalona również w 1933 r., Oddzieliła bankowość inwestycyjną od bankowości komercyjnej w celu zwalczania korupcji banków komercyjnych poprzez inwestycje spekulacyjne, które zostały uznane za główną przyczynę krachu na giełdzie.
Glass-Steagall został jednak uchylony w 1999 r., A niektórzy uważali, że jego upadek przyczynił się do globalnego kryzysu kredytowego w 2008 r.
Podobny akt, Ustawa o nadzwyczajnej stabilizacji gospodarczej z 2008 r., Została przyjęta na początku Wielkiej recesji. W przeciwieństwie do Ustawy o bankowości kryzysowej, ustawodawstwo koncentrowało się na kryzysie hipotecznym, a prawodawcy zamierzali umożliwić milionom Amerykanów utrzymanie swoich domów.
Krótko- i długoterminowe skutki ustawy o bankowości kryzysowej
Niepewność, a nawet niepokój o to, czy ludzie posłuchają zapewnień prezydenta Roosevelta, że ich pieniądze są teraz bezpieczne, ale wyparowały, gdy banki ponownie otworzyły się na długie kolejki po zakończeniu zamknięcia. Rynek akcji również entuzjastycznie ważył, a Dow Jones Industrial Average wzrosła o 8, 26 punktu, co stanowi wzrost o ponad 15% w dniu 15 marca, kiedy wszystkie kwalifikujące się banki zostały ponownie otwarte.
Konsekwencje Ustawy o bankowości kryzysowej utrzymywały się, a niektóre nadal odczuwają do dziś. Niektóre przepisy, takie jak rozszerzenie władzy wykonawczej prezydenta, pozostają w mocy. Ustawa całkowicie zmieniła także oblicze amerykańskiego systemu walutowego, odsuwając Stany Zjednoczone od standardu złota. Co ważne, ustawa przypomniała krajowi, że brak zaufania do systemu bankowego może stać się samospełniającą się przepowiednią, a masowa panika na temat systemu finansowego może wyrządzić mu wielką szkodę.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.