Wskaźnik zatrudnienia do liczby ludności
Wskaźnik zatrudnienia do liczby ludności jest statystyką makroekonomiczną, która wskazuje stosunek obecnie zatrudnionej cywilnej siły roboczej do całkowitej liczby ludności w wieku produkcyjnym w regionie, gminie lub kraju. Oblicza się go poprzez podzielenie liczby osób zatrudnionych przez całkowitą liczbę osób w wieku produkcyjnym i jest wykorzystywany jako miernik siły roboczej i bezrobocia. Na przykład, jeśli 50 milionów osób jest zatrudnionych w obszarze, w którym 75 milionów osób w wieku produkcyjnym, stosunek zatrudnienia do liczby ludności wynosi 66, 7 procent. Oblicza się go za pomocą równania:
Środek ten jest podobny do wskaźnika aktywności zawodowej, który mierzy całkowitą siłę roboczą - a nie tylko część siły roboczej już zatrudnionej - podzieloną przez całkowitą populację.
Cywilna siła robocza jest terminem używanym przez Biuro Statystyki Pracy (BLS) w odniesieniu do Amerykanów uważanych za zatrudnionych lub bezrobotnych. Do osób nieuwzględnionych w liczebności siły roboczej należą personel wojskowy, pracownicy rządu federalnego, emeryci, pracownicy niepełnosprawni lub zniechęceni oraz niektórzy pracownicy rolni.
PRZEŁAMANIE Wskaźnik stosunku zatrudnienia do liczby ludności
W porównaniu z innymi wskaźnikami stosunek zatrudnienia do liczby ludności nie jest tak zmienny jak wahania sezonowe lub krótkoterminowe wahania na rynku pracy. W rezultacie często uważa się go za bardziej niezawodny wskaźnik spadku lub wzrostu zatrudnienia niż w szczególności liczba bezrobotnych.
Ograniczenia stosunku zatrudnienia do liczby ludności
Wskaźnik zatrudnienia do liczby ludności nie obejmuje populacji zinstytucjonalizowanej, takiej jak osoby przebywające w szpitalach psychiatrycznych i więzieniach, a także osoby w szkole, uczące się o karierę zawodową. Nie bierze również pod uwagę pracy na czarnym rynku, brak, który sprawia, że wskaźnik wydaje się niższy niż powinien.
Wskaźnik zatrudnienia do liczby ludności nie uwzględnia również osób w wieku produkcyjnym lub młodszym, ale nadal pracujących, takich jak opiekunki do dzieci lub dzieci. Pracownicy ci mogą być liczeni w części zatrudnionego wskaźnika, ale mogą nie zostać uwzględnieni w całkowitej liczbie osób w wieku produkcyjnym, co oznacza, że ich zatrudnienie niewłaściwie zwiększa współczynnik. Ponadto liczba przepracowanych godzin nie jest brana pod uwagę, w wyniku czego stosunek nie rozróżnia pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin i w pełnym wymiarze godzin.
Jak stosunek zatrudnienia do liczby ludności porównuje się ze stopą bezrobocia
Co zaskakujące, stosunek zatrudnienia do liczby ludności nie odnosi się bezpośrednio do liczby bezrobotnych. Na przykład w październiku 2014 r. Wskaźnik zatrudnienia do liczby ludności wynosił 59, 5 procent, ale stopa bezrobocia wynosiła tylko 3, 5 procent. Razem te liczby stanowią tylko 63 procent populacji, co rodzi pytanie o to, co stało się z pozostałą trzecią.
Rozbieżność między tymi dwiema liczbami istnieje, ponieważ liczba bezrobotnych nie wskazuje liczby osób bez zatrudnienia. Wskazuje tylko liczbę bezrobotnych, którzy szukają pracy.
Na przykład osoby, które wcześniej przeszły na emeryturę i te, które zdecydowały się wrócić do szkoły w celu zwiększenia swoich szans na zatrudnienie, nie są uwzględniane w danych dotyczących bezrobocia. Jednak ich nieobecność na rynku pracy jest odzwierciedlona w stosunku zatrudnienia do liczby ludności. Ponadto osoby, które naprawdę chcą pracy, ale zrezygnowały z poszukiwania pracy, również nie są uwzględnione w krajowym wskaźniku bezrobocia.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.