Przykłady zarządzania aktywami / pasywami

Chociaż ewoluowało, aby odzwierciedlać zmieniające się okoliczności w gospodarce i na rynkach, w najprostszej formie zarządzanie aktywami / pasywami polega na zarządzaniu aktywami i wpływami pieniężnymi w celu wypełnienia zobowiązań. Jest to forma zarządzania ryzykiem, w której inwestor stara się ograniczyć lub zabezpieczyć ryzyko niewypełnienia tych zobowiązań. Sukces powinien zwiększyć rentowność organizacji, oprócz zarządzania ryzykiem.

Niektórzy praktycy wolą wyrażenie „optymalizacja nadwyżki”, aby wyjaśnić potrzebę maksymalizacji aktywów w celu zaspokojenia coraz bardziej złożonych zobowiązań. Alternatywnie, nadwyżka jest również znana jako wartość netto lub różnica między wartością rynkową aktywów a wartością bieżącą zobowiązań i ich powiązaniem. Zarządzanie aktywami i pasywami odbywa się w perspektywie długoterminowej, która zarządza ryzykiem wynikającym z interakcji aktywów i pasywów; jako taki jest bardziej strategiczny niż taktyczny.

Miesięczny kredyt hipoteczny jest częstym przykładem zobowiązania, które konsument płaci z bieżących wpływów pieniężnych. Co miesiąc hipoteka musi mieć wystarczające aktywa, aby spłacić hipotekę. Instytucje finansowe mają podobne wyzwania, ale na znacznie bardziej złożoną skalę. Na przykład plan emerytalny musi zgodnie z umową spełniać ustalone świadczenia dla emerytów, utrzymując jednocześnie bazę aktywów poprzez ostrożną alokację aktywów i monitorowanie ryzyka, na podstawie których można generować te bieżące płatności.

Zobowiązania instytucji finansowych są złożone i zróżnicowane. Wyzwanie polega na zrozumieniu ich cech i struktury aktywów w sposób strategiczny i komplementarny. Może to skutkować alokacją aktywów, która wydawałaby się nieoptymalna (gdyby uwzględniono tylko aktywa). Aktywa i pasywa powinny być traktowane jako ściśle powiązane ze sobą, a nie odrębne pojęcia. Oto kilka przykładów wyzwań związanych z aktywami / pasywami instytucji finansowych i osób fizycznych.

Sektor bankowy

Jako pośrednik finansowy między klientem a finansowanym przedsięwzięciem banki akceptują depozyty, za które są zobowiązane do zapłaty odsetek (zobowiązań) i oferują pożyczki, za które otrzymują odsetki (aktywa). Oprócz pożyczek portfele papierów wartościowych stanowią aktywa bankowe. Banki muszą zarządzać ryzykiem stopy procentowej, co może prowadzić do niedopasowania aktywów i pasywów. Do tego problemu przyczyniły się niestabilne stopy procentowe i zniesienie rozporządzenia Q, które ograniczało stopę, według której banki mogłyby wypłacać deponentów.

Marża odsetkowa netto banku - różnica między stopą oprocentowania depozytów a stopą, którą otrzymuje od swoich aktywów (pożyczek i papierów wartościowych) - jest funkcją wrażliwości stóp procentowych oraz wielkości i kombinacji aktywów i pasywów. W zakresie, w jakim bank zaciąga pożyczki w krótkim okresie i udziela pożyczek w długim okresie, istnieje rozbieżność, którą bank musi rozwiązać poprzez restrukturyzację swoich aktywów i zobowiązań lub wykorzystanie instrumentów pochodnych (np. Swapów, swapcji, opcji i kontraktów terminowych) w celu zaspokojenia jego zobowiązania.

Firmy ubezpieczeniowe

Istnieją dwa rodzaje towarzystw ubezpieczeniowych: ubezpieczenia na życie i ubezpieczenia inne niż ubezpieczenia na życie (np. Nieruchomości i wypadki). Ubezpieczyciele na życie oferują również renty, które mogą być ubezpieczeniami na życie lub ubezpieczeniami innymi niż ubezpieczenia na życie, kontami o gwarantowanej stopie (GIC) lub funduszami o stałej wartości.

W przypadku rent dożywotnich wymogi dotyczące zobowiązań pociągają za sobą dochód z finansowania na czas trwania renty. W przypadku GIC i produktów o stabilnej wartości podlegają one ryzyku stopy procentowej, co może doprowadzić do erozji nadwyżki i spowodować niedopasowanie aktywów i pasywów. Zobowiązania ubezpieczycieli na życie są zwykle dłuższe. W związku z tym dobiera się aktywa o dłuższym czasie trwania i zabezpieczone przed inflacją, aby pasowały do ​​zobowiązań (dłuższe terminy zapadalności i nieruchomości, kapitał własny i kapitał podwyższonego ryzyka), chociaż linie produktów i ich wymagania są różne.

Ubezpieczyciele majątkowi i zobowiązani muszą spełniać zobowiązania (roszczenia powypadkowe) o znacznie krótszym czasie ze względu na typowy cykl ubezpieczeń od trzech do pięciu lat. Cykl koniunkturalny zwykle napędza zapotrzebowanie firmy na płynność. Ryzyko stopy procentowej jest mniej ważne dla ubezpieczyciela majątkowego niż ubezpieczyciela na życie. Zobowiązania są zwykle niepewne zarówno pod względem wartości, jak i terminu. Struktura pasywów firmy jest funkcją jej linii produktowej oraz procesu roszczeń i rozrachunków, które często są funkcją tak zwanego „długiego ogona” lub okresu między zdarzeniem a zgłoszeniem roszczenia a faktyczną wypłatą ubezpieczającemu. Wynika to z faktu, że klienci komercyjni stanowią znacznie większą część całego rynku nieruchomości i wypadków niż w branży ubezpieczeń na życie, która jest głównie działalnością przeznaczoną dla osób fizycznych.

Plan świadczeń

Tradycyjnie zdefiniowany program świadczeń musi spełniać obietnicę wypłaty formuły świadczeń określonej w dokumencie programu sponsora programu. W związku z tym inwestycje mają charakter długoterminowy w celu utrzymania lub powiększenia bazy aktywów i zapewnienia odpraw emerytalnych. W praktyce zwanej inwestycją opartą na zobowiązaniach (LDI) oszacowanie zobowiązania pociąga za sobą oszacowanie okresu wypłaty świadczeń i ich wartości bieżącej.

Finansowanie programu świadczeń obejmuje dopasowanie aktywów o zmiennej stopie procentowej do zobowiązań o zmiennej stopie procentowej (przyszłe płatności emerytalne oparte na prognozach wzrostu wynagrodzeń aktywnych pracowników) i aktywów o stałej stopie procentowej z zobowiązaniami o stałej stopie procentowej (wypłaty dochodu na rzecz emerytów). Ponieważ portfele i zobowiązania są wrażliwe na stopy procentowe, można zastosować strategie takie jak immunizacja portfela i dopasowanie czasu trwania w celu ochrony portfeli przed wahaniami stóp procentowych.

Fundacje i organizacje non-profit

Instytucje, które udzielają dotacji i są finansowane z prezentów i inwestycji, są fundacjami. Fundusze to fundusze długoterminowe będące własnością organizacji non-profit (np. Uniwersytetów i szpitali); mają tendencję do ciągłego projektowania. Ich zobowiązanie stanowi roczne zobowiązanie wydatkowe jako procent wartości rynkowej aktywów. Długoterminowy charakter tych ustaleń często prowadzi do bardziej agresywnej alokacji inwestycji mającej na celu wyprzedzenie inflacji, powiększenie portfela oraz wsparcie i utrzymanie określonej polityki wydatków.

Zarządzanie majątkiem

W przypadku majątku prywatnego charakter zobowiązań jednostek może być tak różnorodny, jak same osoby. Obejmują one od planowania emerytalnego i finansowania edukacji po zakupy domów i wyjątkowe okoliczności. Podatki i preferencje dotyczące ryzyka określą proces alokacji aktywów i zarządzania ryzykiem, który określa odpowiednią alokację aktywów w celu spełnienia tych zobowiązań. Techniki zarządzania aktywami / pasywami mogą być zbliżone do tych stosowanych na poziomie instytucjonalnym, który uwzględnia horyzonty wieloletnie.

Przedsiębiorstwa niefinansowe

Wreszcie, przedsiębiorstwa niefinansowe stosują techniki zarządzania aktywami / pasywami w celu zabezpieczenia płynności, kursów walutowych, stóp procentowych i ryzyka cen towarów. Przykładem tego drugiego może być linia lotnicza zabezpieczająca swoją ekspozycję na wahania cen paliw.

Dolna linia

Zarządzanie aktywami / pasywami jest przedsięwzięciem złożonym. Zrozumienie wewnętrznych i zewnętrznych czynników wpływających na zarządzanie ryzykiem ma kluczowe znaczenie dla znalezienia odpowiedniego rozwiązania. Ostrożna alokacja aktywów uwzględnia nie tylko wzrost aktywów, ale także odnosi się w szczególności do charakteru zobowiązań organizacji.