Ustawa o uczciwych rachunkach kredytowych (FCBA)
Fair Credit Billing Act to ustawa federalna z 1974 r. Mająca na celu ochronę konsumentów przed nieuczciwymi praktykami fakturowania kredytu.
Zrozumienie ustawy o uczciwych rachunkach kredytowych
Ustawa o uczciwych rachunkach kredytowych (FCBA) określa prawa konsumentów do kwestionowania opłat wystawców kart kredytowych:
- Konsumenci mają 60 dni od daty otrzymania rachunku karty kredytowej, aby zakwestionować opłatę z wystawcą karty. Opłaty muszą przekraczać 50 USD, aby kwalifikować się do sporu. Mogą być nieautoryzowane, wyświetlać nieprawidłową datę lub kwotę lub zawierać błędy obliczeniowe. Jeśli towar lub usługa nie została dostarczona, opłata ta może zostać zakwestionowana.
- Konsument musi złożyć reklamację na piśmie i przesłać ją do wystawcy. Federalna Komisja Handlu opublikowała przykładowy list na swojej stronie internetowej.
- Wystawca karty ma 30 dni na potwierdzenie otrzymania reklamacji. Następnie mają dwa cykle rozliczeniowe, aby zakończyć dochodzenie; w tym czasie emitentowi nie wolno próbować pobierać płatności, naliczać odsetek ani zgłaszać ich do biur kredytowych tak późno. Ograniczenia te dotyczyły tylko spornej płatności, a nie innych opłat naliczanych w tym samym cyklu rozliczeniowym, które wciąż mogą naliczać odsetki i być zgłaszane z opóźnieniem, jeśli nie zostaną zapłacone.
- Jeśli wystawca karty stwierdzi, że kwestionowana płatność była nieważna, musi poprawić błąd i zwrócić wszelkie opłaty lub odsetki naliczone w związku z tym. Jeśli stwierdzi, że nie wystąpił błąd, musi wyjaśnić swoje ustalenia i, na żądanie, dostarczyć dokumentację na ich poparcie. Konsumenci mogą zakwestionować wyniki dochodzenia w ciągu 10 dni, w którym to momencie wystawca musi dodać notatkę do opłaty. Jednak wystawca może nadal próbować odebrać płatność.
- W przypadku zgubienia lub kradzieży karty konsumenci mogą kwestionować opłaty telefonicznie, a nie na piśmie. Jeśli nieautoryzowany użytkownik dokona zakupów przy użyciu karty, zobowiązania posiadacza karty są ograniczone do 50 USD (co wystawcy zazwyczaj zgadzają się zapłacić). Jeśli dana osoba jest upoważniona do korzystania z karty, ale dokonuje z nią nieautoryzowanych zakupów, opłaty te nie są objęte Ustawą o uczciwym rozliczaniu kredytu, a odpowiedzialność za nią ponosi posiadacz karty.
- Jeśli konsument ma spór ze sprzedawcą, może poprosić wystawcę karty o wstrzymanie płatności i zażądać, aby wydawca pomógł rozwiązać spór; emitent nie jest jednak zobowiązany do rozstrzygnięcia sporu. Aby skorzystać z tego prawa, konsumenci muszą spełnić określone wymagania: najpierw muszą skontaktować się ze sprzedawcą; i chyba że sprzedawca jest również wydawcą karty, zakup musi przekroczyć 50 USD i zostać dokonany w odległości 100 mil od adresu pocztowego posiadacza karty.