Na czas określony
Określony termin opisuje instrument inwestycyjny, zwykle pewien rodzaj instrumentu dłużnego, który ma ustalony okres inwestycji. W przypadku inwestycji na czas określony inwestor rozdziela swoje pieniądze na określony czas i spłaca swoją główną inwestycję dopiero na koniec okresu inwestycyjnego. W niektórych przypadkach, mimo że na inwestycji podany jest określony termin, inwestor lub emitent może nie być zobowiązany do zobowiązania się do niego.
Zrozumienie ustalonego terminu
Typowym przykładem inwestycji na czas określony jest lokata terminowa, w której inwestor lokuje swoje środki w instytucji finansowej na określony czas i nie może wypłacić środków do końca tego okresu, a przynajmniej nie bez grozi kara za wcześniejsze wycofanie się. Inwestor w przeważającej części jest zaangażowany w ustalony okres obowiązywania tego instrumentu finansowego.
Gdy lokata terminowa osiągnie lub zbliża się do terminu zapadalności, inwestor musi powiadomić swoją instytucję finansową, aby ponownie zainwestowała pieniądze w inną inwestycję na czas określony lub zdeponowała wpływy pieniężne na swoje konto. Jeżeli instytucja finansowa nie otrzyma żadnej formy powiadomienia, wpływy z dojrzałej lokaty terminowej automatycznie przenoszą się na inną lokatę terminową o takim samym ustalonym terminie jak poprzednio. Stopa procentowa może potencjalnie być niższa niż poprzednia, biorąc pod uwagę, że każdy nowy depozyt jest ustalany według bieżącej stopy. Lokata terminowa jest przeciwieństwem depozytu na żądanie, w którym inwestor może wypłacić swoje fundusze w dowolnym momencie. Jako wygodę wypłaty w dowolnym momencie, depozyty płatne na żądanie oprocentowane są na ogół niżej niż depozyty terminowe.
Kluczowe dania na wynos
- Termin stały odnosi się do instrumentu finansowego, w którym środki inwestora są zablokowane na z góry określony okres. Inwestorzy otrzymują zwrot kapitału na koniec tego okresu.
- Przykłady stałych warunków obejmują depozyty terminowe i obligacje.
- W zależności od rodzaju instrumentu inwestorzy mogą, ale nie muszą, wypłacić swoje fundusze. W obu przypadkach mogą to jednak zrobić dopiero po upływie określonego czasu.
Naprawiono warunki i instrumenty dłużne
Ustalone warunki mają również zastosowanie do instrumentów dłużnych, takich jak obligacje i obligacje. Te papiery wartościowe są emitowane na czas określony, który może być krótko-, średnio- lub długoterminowy. Ustalony termin lub termin do wykupu jest określony w umowie obligacji w momencie emisji. W przeciwieństwie do depozytów terminowych obligacje można sprzedać przed terminem ich wymagalności. Innymi słowy, inwestorzy nie są zobowiązani do zachowania określonego terminu zabezpieczenia.
Emitenci mogą również wycofać obligację, zanim dojrzeje, jeśli obligacja ma wbudowaną opcję kupna. Umowa powiernicza określa termin, na jaki obligacja może zostać ustalona, zanim emitent wykupi ją od posiadaczy obligacji. Emitenci obligacji na żądanie nie są zaangażowani w ustalony okres obowiązywania obligacji.
Przykłady ustalonych warunków
Załóżmy, że obligacja wyemitowana jest z terminem zapadalności 20 lat. Inwestor może utrzymywać obligację przez 20 lat lub sprzedać ją przed upływem terminu jej obowiązywania. Obligacja będzie nadal przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych, dopóki nie dojrzeje, po czym zostanie wycofana.
Załóżmy, że inny przypadek, w którym obligacja wynosi 20 lat, a okres ochrony połączenia może wynosić siedem lat. Innymi słowy, stały okres ochrony połączenia wynosi siedem lat, a inwestorom gwarantuje się okresowe spłaty odsetek od obligacji przez siedem lat. Po upływie okresu ochrony połączenia emitent może odkupić swoje obligacje od rynku, niezależnie od ogólnego 20-letniego ogólnego okresu.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.