Definicja finansów funkcjonalnych
Co to jest finanse funkcjonalne?Finansowanie funkcjonalne to heterodoksyjna teoria makroekonomiczna opracowana przez Abbę Lerner podczas II wojny światowej, której celem jest wyeliminowanie niepewności gospodarczej (tj. Cyklu koniunkturalnego) poprzez interwencję rządu w gospodarkę. Finansowanie funkcjonalne podkreśla wynik interwencjonistycznej polityki gospodarczej. Aktywnie promuje wydatki publiczne na deficyt jako skuteczny sposób na zmniejszenie bezrobocia.
Finansowanie funkcjonalne opiera się na trzech głównych przekonaniach:
- Rolą rządu jest powstrzymanie inflacji i bezrobocia poprzez kontrolowanie wydatków konsumenckich poprzez podnoszenie i obniżanie podatków.
- Celem pożyczek i pożyczek rządowych jest kontrola stóp procentowych, poziomów inwestycji i inflacji.
- Rząd powinien drukować, gromadzić lub niszczyć pieniądze, jakie uzna za stosowne do osiągnięcia tych celów.
Finansowanie funkcjonalne aktywnie promuje wydatki publiczne na deficyt jako skuteczny sposób na zmniejszenie bezrobocia.
Teoria finansów funkcjonalnych
Finansowanie funkcjonalne mówi również, że jedynym celem opodatkowania jest kontrola wydatków konsumenckich, ponieważ rząd może spłacać swoje wydatki i długi, drukując pieniądze. Co więcej, teoria Lernera nie uważa, że rządy muszą równoważyć swoje budżety.
Lerner był zwolennikiem niezwykle wpływowego ekonomisty Johna Maynarda Keynesa i pomógł rozwinąć i spopularyzować niektóre z jego pomysłów. Ekonomia keynesowska przyjęła koncepcję, że optymalne wyniki gospodarcze można osiągnąć, stosując politykę interwencji ekonomicznej rządu w celu wpłynięcia na zagregowany popyt. Uważa się, że jest to teoria „popytu”.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.