Status finansowania
Status kapitałowy porównuje aktywa z zobowiązaniami w planie emerytalnym. Ten punkt danych jest przydatny w zrozumieniu, ilu pracowników jest naprawdę objętych najgorszym scenariuszem, jeśli firma lub inna organizacja jest zmuszona do wypłaty wszystkich swoich świadczeń emerytalnych jednocześnie.
Kluczowe dania na wynos
- Status funduszu to status finansowy korporacyjnego funduszu emerytalnego.
- Status funduszu jest mierzony poprzez odjęcie zobowiązań funduszy emerytalnych od aktywów.
- Idealny status finansowania niekoniecznie musi być w 100% finansowany i musi zostać określony przez każdą firmę.
Równanie określające status finansowania planu to:
Status funduszu = aktywa programu - przewidywany obowiązek świadczenia (PBO)
Przyszłe zobowiązania lub zobowiązania z tytułu świadczeń są tym, co planuje wobec pracowników obowiązek świadczenia. Aktywa planu, którymi zwykle zarządza zespół inwestycyjny, służą do opłacania świadczeń emerytalnych. Statusy funduszy mogą wahać się od w pełni finansowanych do niefinansowanych. Wielu ekspertów branżowych uważa fundusz, który jest finansowany w co najmniej 80%, za zdrowy. Firmy zazwyczaj nie chcą, aby fundusz emerytalny był w 100% finansowany. Wynika to z faktu, że wzrost stóp procentowych zwiększy status funduszu o ponad 100%. Bardzo trudno jest legalnie pobierać pieniądze z funduszu emerytalnego, więc pieniądze, które można by wykorzystać na inne cele, są w zasadzie uwięzione, co sprawia, że analitycy i akcjonariusze są niezadowoleni.
Analityk może obliczyć status funduszu spółki na podstawie danych liczbowych w przypisie emerytalnym. Jest to w sprawozdaniach finansowych spółki. Niektóre zaproponowały, aby firmy przenosiły swoje deficyty emerytalne lub nadwyżki do bilansu, a nie tylko pokazywały je w przypisach. Przeniesienie statusu bilansu programów emerytalnych, a także innych zobowiązań z tytułu świadczeń emerytalnych, takich jak plany opieki zdrowotnej, do bilansu może zmusić wiele firm do uznania tej potencjalnie dużej odpowiedzialności.
Status funduszu i rodzaje planów emerytalnych
Istnieją dwa główne rodzaje programów emerytalnych: program określonych świadczeń (DB) i program określonych składek (DC). Według danych Investment Company Institute na dzień 31 marca 2019 r. Aktywa korporacyjne DB w USA wyniosły 3, 2 bln USD. W tym samym czasie aktywa amerykańskiego korporacyjnego planu DC wyniosły 8, 2 bln USD. Korporacje coraz częściej zamykają plany emerytalne nowym pracownikom lub zamykają ich i przenoszą pracowników do planów DC.
W planie DB pracodawca gwarantuje, że pracownik otrzyma określoną kwotę świadczenia po przejściu na emeryturę, niezależnie od wyników bazowej puli inwestycji. Pracodawca jest odpowiedzialny za określony przepływ świadczeń emerytalnych do emeryta (kwota dolara jest ustalana według wzoru, zwykle opartego na zarobkach i latach pracy).
W planie DC pracodawca dokonuje określonych składek na rzecz pracownika, zwykle w różnym stopniu odpowiadających składkom, które wnoszą pracownicy. Ostateczna korzyść, którą otrzymuje pracownik, zależy od wyników inwestycyjnych planu. Plan DC jest tańszy dla firmy niż tradycyjna emerytura, ponieważ firma nie może wygenerować żadnego funduszu. Najbardziej znanym planem określonych składek jest 401 (k) i jego ekwiwalent dla pracowników organizacji non-profit, 403 (b). Eksperci branżowi przewidują, że większość Amerykanów posiadających tylko plan DC jest na dobrej drodze, by skończyć w żałośnie nieprzygotowanym na emeryturę.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.