Waluta finansowania
Waluta finansowania to waluta wymieniana w transakcji wymiany walut. Waluta finansująca ma zazwyczaj niskie oprocentowanie w stosunku do waluty wysokodochodowej (aktywów). Inwestorzy pożyczają walutę finansowania i zajmują krótkie pozycje w walucie aktywów, która ma wyższe oprocentowanie.
Jak działa waluta finansowania
Jen japoński od dawna cieszył się popularnością jako waluta finansowania wśród traderów Forex z powodu niskich stóp procentowych w Japonii. Na przykład przedsiębiorca pożyczy jena japońskiego i kupi walutę o wyższym oprocentowaniu, taką jak dolar australijski dolara nowozelandzkiego. Inne waluty finansowania to frank szwajcarski, a w niektórych przypadkach dolar amerykański.
W czasach wysokiego optymizmu i rosnących cen akcji waluty finansowania będą słabe, ponieważ inwestorzy są gotowi podjąć większe ryzyko. Z drugiej strony podczas kryzysów finansowych inwestorzy będą spieszyć się z finansowaniem walut, ponieważ są uważane za aktywa bezpieczne.
Na przykład w ciągu 12 miesięcy przed wielką recesją dolar australijski i dolar nowozelandzki zyskały na wartości o ponad 25 procent w stosunku do japońskiego jena. Jednak od połowy 2007 r., Gdy kryzys zaczął się rozwijać, transakcje przeniesienia zostały rozwinięte, a inwestorzy porzucili waluty o wyższej rentowności na korzyść waluty finansowania. Zarówno dolar australijski, jak i dolar nowozelandzki stracił ponad 50 procent swojej wartości w stosunku do japońskiego jena podczas recesji.
Kluczowe dania na wynos
- Waluty finansowania są używane w transakcjach typu carry trade do wymiany na walutę aktywów.
- Handel walutami to strategia, która próbuje uchwycić różnicę między stopami procentowymi dwóch walut, która często może być znaczna, w zależności od zastosowanej dźwigni finansowej.
- Waluta finansująca będzie miała niskie oprocentowanie i będzie wykorzystywana do finansowania zakupu waluty aktywów o wysokiej stopie zwrotu.
Zasady finansowania walut i stóp procentowych
Banki centralne finansujące waluty, takie jak jen japoński, często angażowały się w agresywny bodziec monetarny, który spowodował niskie stopy procentowe. Po pęknięciu bańki cen aktywów na początku lat 90. japońska gospodarka popadła w recesję i złe samopoczucie gospodarcze, z którego walczyła od tego czasu, częściowo ze względu na deflacyjny wpływ malejącej populacji. W odpowiedzi Bank Japonii ustanowił politykę niskich stóp procentowych, która trwa do dziś.
Frank szwajcarski był również popularnym instrumentem typu carry trade, ponieważ Narodowy Bank Szwajcarii był zmuszony utrzymywać niskie stopy procentowe, aby zapobiec silnej aprecjacji franka szwajcarskiego w stosunku do euro.
1:40Handel walutami
Handel walutami
Waluty finansujące finansują handel walutami, jedną z najpopularniejszych strategii na rynku walutowym, z niespłaconymi miliardami pożyczek transgranicznych. Transakcję przeniesienia porównano do zbierania groszy przed walcem parowym, ponieważ inwestorzy często wykorzystują potężną dźwignię, aby zwiększyć swoje małe marże zysku.
Najpopularniejsze transakcje przenoszenia polegały na zakupie par walutowych, takich jak dolar australijski / jen japoński i dolar nowozelandzki / jen japoński, ponieważ różnice stóp procentowych tych par walutowych były dość wysokie. Pierwszym krokiem w tworzeniu transakcji carry jest sprawdzenie, która waluta oferuje wysoką rentowność, a która niską.
Dużym ryzykiem w handlu typu carry jest niepewność kursów walutowych. Korzystając z powyższego przykładu, jeśli dolar amerykański miałby spaść w stosunku do japońskiego jena, inwestor ryzykuje utratę pieniędzy. Ponadto transakcje te są zwykle wykonywane z dużą dźwignią, więc niewielki ruch kursów walut może spowodować ogromne straty, chyba że pozycja jest odpowiednio zabezpieczona.
Ostrożne finansowanie opowieści walutowych
Jen japoński (JPY) jest ulubioną walutą handlu typu carry na początku 2000 roku. Gdy gospodarka popadła w recesję i złe samopoczucie po części z powodu deflacyjnego efektu malejącej liczby ludności, BoJ wprowadził politykę obniżania stóp procentowych. Jego popularność wynikała z prawie zerowych stóp procentowych w Japonii. Na początku 2007 r. Jen został wykorzystany do sfinansowania około 1 bln USD transakcji wymiany walut. W 2008 r. Nastąpił spektakularny rozkwit handlu jenami w wyniku załamania globalnych rynków finansowych, w wyniku czego jen wzrósł o prawie 29% w stosunku do większości głównych walut. Ten ogromny wzrost oznaczał, że spłata pożyczonej waluty finansowania była o wiele bardziej kosztowna i wysłanie fal uderzeniowych przez rynek handlu walutami.
Inną preferowaną walutą finansowania jest frank szwajcarski (CHF) często stosowany w handlu CHF / EUR. Szwajcarski Bank Narodowy (SNB) utrzymywał niskie stopy procentowe, aby zapobiec silnej aprecjacji franka szwajcarskiego wobec euro. We wrześniu 2011 r. Bank zerwał z tradycją i związał walutę z euro, ustalając stawkę na 1, 2000 franków szwajcarskich za euro. Bronił pegu poprzez sprzedaż CHF na otwartym rynku, aby utrzymać peg na rynku forex. W styczniu 2015 r. SNB nagle porzucił zapadkę i ponownie wprowadził walutę na rynek, siejąc spustoszenie na giełdach i rynkach walutowych.
Przykład wymiany walut
Jako przykład handlu walutowego, załóżmy, że przedsiębiorca zauważa, że stawki w Japonii wynoszą 0, 5 procent, podczas gdy w Stanach Zjednoczonych wynoszą 4 procent. Oznacza to, że inwestor spodziewa się zysku 3, 5 procent, co stanowi różnicę między dwiema stopami procentowymi. Pierwszym krokiem jest pożyczyć jena i przeliczyć je na dolary. Drugim krokiem jest zainwestowanie tych dolarów w papier wartościowy płacący stopę amerykańską. Załóżmy, że obecny kurs wymiany wynosi 115 jenów za dolara, a przedsiębiorca pożycza 50 milionów jenów. Po przeliczeniu kwota, którą by miał, to:
Dolary amerykańskie = 50 milionów jenów ÷ 115 = 434, 782, 61 USD
Po roku inwestowania według 4-procentowej stopy amerykańskiej trader:
Saldo końcowe = 434, 782, 61 USD x 1, 04 = 452 173, 91 USD
Teraz inwestor jest winien kwotę 50 milionów jenów powiększoną o 0, 5 procenta, co daje w sumie:
Należna kwota = 50 mln jenów x 1, 005 = 50, 25 mln jenów
Jeżeli kurs walutowy pozostaje taki sam w ciągu roku i kończy się na poziomie 115, kwota należna w dolarach amerykańskich wynosi:
Należna kwota = 50, 25 mln jenów ÷ 115 = 436 956, 52 USD
Inwestor czerpie zyski z różnicy między końcowym saldem dolara amerykańskiego a należną kwotą, która wynosi:
Zysk = 452 173, 91 USD - 436 956, 52 USD = 15 217, 39 USD
Zauważ, że zysk ten jest dokładnie oczekiwaną kwotą: 15 217, 39 USD ÷ 434, 782, 62 USD = 3, 5%
Gdyby kurs walutowy zmienił się w stosunku do jena, trader zyskałby więcej. Jeśli jen stanie się silniejszy, trader zarobi mniej niż 3, 5 procent lub może nawet ponieść stratę.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.