Jak działa rynek rudy żelaza

Ceny rudy żelaza znacznie spadły w ciągu ostatnich kilku lat, do czego przyczyniła się nadwyżka podaży i malejący popyt. Ale w latach 2018–19 ceny wydawały się ustabilizować.

Ceny przekraczały 125 USD za tonę metryczną w 2013 r., Podobnie jak pod koniec 2015 r. Zaczęły powoli spadać do około 45 USD. W połowie września 2019 r. Wahały się w pobliżu 95 USD.

Spadek cen rudy żelaza w ostatnim czasie wywołał pytania dotyczące zrównoważenia projektów wydobywczych rudy żelaza na całym świecie. Przez kilka lat zwiększona produkcja przez trzy duże firmy wydobywcze spowodowała silną konkurencję na rynku, który odczuwa spowolnienie popytu. Niektóre kopalnie rudy żelaza, w tym niektóre w Kanadzie, Chinach i Afryce, ugięły się pod presją.

Niemniej jednak producenci, których koszty operacyjne są znacznie niższe niż obecne ceny rudy żelaza, mają dobrą pozycję do przejęcia udziału w rynku. (Aby zobaczyć, jak popyt, ceny i podaż wpływają na kształt warunków rynkowych, zobacz wideo: Prawo podaży i popytu ).

Kluczowe dania na wynos

• Ruda żelaza jest towarem wydobywanym i stanowi kluczowy wkład do rafinowanego żelaza i stali oraz powiązanych produktów.
• Cena rudy żelaza znacznie się wahała w ciągu ostatnich dziesięciu lat, ponieważ jej globalny popyt zaczął rosnąć wraz z recesją gospodarczą i ekspansją.
• Inwestorzy mogą uzyskać dostęp do wahań cen rudy żelaza, inwestując w spółki publiczne zaangażowane w wydobycie rudy żelaza lub wykorzystujące ją jako kluczowy wkład w swoją działalność.

Co to jest ruda żelaza?

Ruda żelaza jest minerałem bogatym w żelazo i tlenek. Występuje w skałach i minerałach w dowolnej formie, w tym w magnetycie, hematycie, geotycie, limonicie i sydyciecie.

Żelazo metaliczne stosuje się głównie w produkcji stali. Stal jest niezbędna w wielu gałęziach przemysłu. Jest stosowany w zastosowaniach inżynieryjnych, naprawach i budowie urządzeń i statków morskich, produkcji samochodów, budownictwie i ogólnej działalności przemysłowej.

Wydobycie rudy żelaza wymaga wydobycia skał osadowych, wydobycia metalicznego żelaza, a następnie zrzucenia odpadów, w tym skał, które nie są rudą. Wydobyta ruda jest następnie transportowana koleją i statkiem na rynki na całym świecie.

Cena skokowa

Cena rudy żelaza wykazywała dużą zmienność od dziesięciu lat rozpoczynających się w 2009 r. (Patrz rysunek poniżej). Dane z Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) pokazują, że ceny rudy żelaza wahały się od niskiego poziomu 45 USD za tonę metryczną do wysokiego 187 USD za tonę metryczną w tym okresie. W ciągu dwóch lat poprzedzających ten okres cena rudy żelaza spadła o około 55%.

To załamanie cen rudy żelaza można przypisać wzrostowi podaży rudy żelaza przez trzy duże spółki rudy żelaza (BHP Billiton (NYSE: BHP), Rio Tinto (NYSE: RIO) i Vale (NYSE: VALE)) oraz spowolnienie wzrostu chińskiego popytu. Spowodowało to zamknięcie niektórych drogich kopalni rudy żelaza w Chinach, Kanadzie i Afryce.

Koszt jest kluczem

Koszty operacyjne czterech największych producentów rudy żelaza należą do najniższych na świecie, a bariery wejścia dla dostawców na rynek są wysokie. W pełni komercyjna kopalnia rudy żelaza wymaga dużych inwestycji kapitałowych w infrastrukturę, taką jak linie kolejowe i ciężki sprzęt. Koszt początkowy nakładów na kopalnie może wynosić od 160 USD za tonę metryczną do 240 USD za tonę metryczną, w zależności od rodzaju metalicznego żelaza, które można ekonomicznie odzyskać w kopalni.

Koszty operacyjne również się różnią, w zależności przede wszystkim od skali działalności, odległości od rynku, przepisów rządowych i kosztu paliwa.

Dane z raportów firmy sugerują, że gotówkowe koszty operacyjne dużych czterech spółek wydobywczych wynoszą 23, 6 USD za tonę dla Vale (NYSE: VALE), 20, 8 USD za tonę metryczną dla Rio Tinto (NYSE: RIO), 25, 89 USD za tonę metryczną dla BHP Billiton (NYSE: BHP) i 51 USD za tonę metryczną dla Fortescue Mining Group (OTCBB: FSUMF).

Istnieje jednak wiele innych firm wydobywczych rudy żelaza, których koszty gotówkowe przekraczają 60 USD za tonę metryczną, a niektóre firmy kosztują nawet 120 USD za tonę metryczną.

Dominują duzi gracze

Kilku kluczowych graczy, zarówno po stronie popytu, jak i podaży, kontroluje rynek rudy żelaza. Według danych z US Geological Survey pięć największych krajów produkujących rudę żelaza kontroluje około 85% produkcji i 73% rezerw (RYSUNEK 2).

Największe zasoby rudy żelaza znajdują się w Australii, a następnie w Brazylii, Rosji, Chinach i Indiach. Niemniej największym producentem rudy żelaza na świecie są Chiny, a następnie Australia, Brazylia, Indie i Rosja.

Cztery światowe firmy zajmujące się produkcją rud żelaza: BHP Billiton (NYSE: BHP), Vale (NYSE: VALE), Rio Tinto (NYSE: RIO) i Fortescue Metals Group (OTCBB: FSUMF). Firmy te łącznie kontrolują ponad 70% rynku eksportu rudy żelaza.

Rozwijanie strategii

Pomimo spadku cen rudy żelaza w ostatnim czasie, duzi gracze w branży planują zwiększyć podaż, aby przejąć udział w rynku od mniejszych graczy. Zapotrzebowanie na rudę żelaza pozostanie wysokie przez wiele lat, biorąc pod uwagę jej liczne zastosowania w infrastrukturze, transporcie i produkcji. Ruda żelaza jest niezbędna, aby gospodarka mogła funkcjonować i pozostać produktywna.

Długoterminowe plany inwestycyjne trzech największych producentów rudy żelaza pokazują, że zamierzają oni dalej obniżać koszty i agresywnie zwiększać produkcję. W perspektywie długoterminowej tanie kopalnie żelaza mogą potencjalnie wypełnić lukę, która pojawia się w miarę zmniejszania się mniejszych firm. Wzrost udziału w rynku prawdopodobnie zwiększy marże, przepływy pieniężne z działalności operacyjnej i zyski.

(Aby zrozumieć, dlaczego działalność niektórych firm na dużą skalę pozwala im obniżyć ceny i uzyskać przewagę nad konkurencją, zobacz artykuł: Jakie są korzyści skali ).

Dolna linia

Rynek rudy żelaza był w ostatnich latach bardzo słaby. Z drugiej strony duże firmy wydobywcze o ogromnych korzyściach skali i niskich kosztach zwiększały agresywnie produkcję i wprowadzały się, aby zdobyć większy udział w rynku. W dłuższej perspektywie przedsiębiorstwa z rudą żelaza o najniższych kosztach powinny być silniejsze, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że bariery wejścia są wysokie. Zagrożenie, że nowy podmiot zmieni dynamikę rynku rudy żelaza, tak jak jest dzisiaj, jest niskie.