Czym różnią się rachunki według wartości rynkowej i rachunki kosztów historycznych

Rachunek kosztów historycznych i wycena według wartości rynkowej lub wartości godziwej to dwie metody stosowane do rejestrowania ceny lub wartości składnika aktywów. Koszt historyczny mierzy wartość pierwotnego kosztu składnika aktywów, podczas gdy wycena według wartości rynkowej mierzy bieżącą wartość rynkową składnika aktywów.

Metoda kosztu historycznego

Rachunek kosztów historycznych jest metodą księgową, w której aktywa wymienione w sprawozdaniach finansowych spółki są rejestrowane na podstawie ceny, po której zostały pierwotnie zakupione.

Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) w Stanach Zjednoczonych, zasada kosztu historycznego rozlicza aktywa w bilansie spółki na podstawie kwoty kapitału wydanego na ich zakup. Ta metoda opiera się na przeszłych transakcjach firmy i jest zachowawcza, łatwa do obliczenia i niezawodna.

Jednak historyczny koszt składnika aktywów niekoniecznie jest istotny w późniejszym czasie. Gdyby firma kupiła budynek kilkadziesiąt lat temu, współczesna wartość rynkowa budynku mogłaby być warta znacznie więcej, niż wskazuje bilans.

Załóżmy na przykład, że firma ABC kupiła wiele nieruchomości w Nowym Jorku 100 lat temu za 50 000 USD. Teraz, 100 lat później rzeczoznawca nieruchomości sprawdza wszystkie nieruchomości i stwierdza, że ​​ich oczekiwana wartość rynkowa wynosi 50 milionów dolarów. Jeśli jednak firma stosuje historyczne zasady rachunkowości, koszt nieruchomości odnotowany w bilansie pozostaje na poziomie 50 000 USD. Wielu może uważać, że w szczególności wartość nieruchomości, a także ogólnie aktywa firmy, nie są dokładnie odzwierciedlone w książkach. Z powodu tej rozbieżności niektórzy księgowi rejestrują aktywa według metody wyceny według wartości rynkowej, zgłaszając sprawozdania finansowe.

Metoda wyceny rynkowej

Metoda wyceny według wartości rynkowej rejestruje bieżącą cenę rynkową składnika aktywów lub zobowiązania na sprawozdaniach finansowych. Znane również jako księgowanie według wartości godziwej, jest to podejście, które firmy stosują do zgłaszania swoich aktywów i zobowiązań według szacunkowej kwoty, którą otrzymaliby, gdyby sprzedały aktywa lub zostały zwolnione ze swoich zobowiązań. Stosując współczesne pomiary, rachunkowość według wartości rynkowej ma na celu zwiększenie dokładności i trafności informacji z rachunkowości finansowej.

Kontynuujmy przykład użyty powyżej: Firma ABC kupiła wiele nieruchomości w Nowym Jorku 100 lat temu za 50 000 USD. Są teraz wyceniane według wartości rynkowej 50 milionów USD. Jeżeli firma stosuje zasady wyceny według wartości rynkowej, wówczas koszt nieruchomości odnotowanych w bilansie wzrasta do 50 milionów USD, aby dokładniej odzwierciedlić ich wartość na dzisiejszym rynku.

Problemy z tą metodą mogą jednak pojawić się, gdy ceny rynkowe gwałtownie się zmieniają - jak miało to miejsce podczas krachu kredytów hipotecznych typu subprime w latach 2007–2008, co doprowadziło do Wielkiej Recesji i wielu lat obniżonych cen nieruchomości. W latach poprzedzających kryzys finansowy firmy i banki stosowały rachunkowość rynkową, co spowodowało wzrost wskaźników wydajności dla firm.

Ponieważ ceny aktywów przedsiębiorstw wzrosły w wyniku boomu na rynku mieszkaniowym, obliczone zyski zostały zrealizowane jako dochody netto. Jednak gdy wybuchł kryzys, nastąpił gwałtowny spadek cen nieruchomości. Nagle wszystkie oceny ich wartości zostały gwałtownie wyłączone - winna była księgowość według wartości rynkowej.

Kiedy występuje gwałtowna, nieprzewidywalna zmienność cen, księgowanie według wartości rynkowej okazuje się niedokładne. W przeciwieństwie do historycznego rachunku kosztów, koszty pozostają stałe - co może okazać się bardziej dokładnym miernikiem wartości na dłuższą metę.