Hiperboliczna bezwzględna awersja do ryzyka
Hiperboliczna bezwzględna awersja do ryzyka (HARA) jest sposobem pomiaru unikania ryzyka za pomocą wygodnego równania matematycznego, które przewiduje, że każdy inwestor posiada dostępny koszyk ryzykownych aktywów w takich samych proporcjach jak wszyscy inni oraz że inwestorzy różnią się między sobą zachowaniem portfela tylko w odniesieniu do części ich portfeli znajdujących się w aktywach wolnych od ryzyka, a nie w koszyku ryzykownych aktywów. Bezwzględna awersja do ryzyka hiperbolicznego jest częścią rodziny funkcji użyteczności pierwotnie zaproponowanych przez Johna von Neumanna i Oskara Morgensterna pod koniec lat 40. XX wieku. Podobnie jak inne twierdzenia, HARA zakłada, że inwestorzy są racjonalni, co wyraża się w dążeniu do maksymalizacji ostatecznych wypłat przy jednoczesnym ograniczeniu ryzyka.
PRZEŁAMANIE Hiperboliczna awersja do ryzyka bezwzględnego
Podobnie do innych matematycznych metod użyteczności i optymalizacji, HARA zapewnia ekonomistom i analitykom ramy do modelowania różnych zachowań inwestorów, a także do oceny wpływu różnych decyzji. Co więcej, HARA może być stosowany w wielu różnych problemach finansowych i pozafinansowych. Podobnie jak w przypadku większości metod matematycznych, absolutna awersja do ryzyka hiperboliczna działa najlepiej, gdy cele inwestycyjne są jasno określone.
Tym, co czyni HARA wyjątkowym, jest to, że zakłada, że inwestor posiada albo aktywa wolne od ryzyka (w USA to zazwyczaj krótkoterminowe obligacje skarbowe), albo koszyk wszystkich dostępnych ryzykownych aktywów - w różnych proporcjach alokacji. Zatem ktoś, kto jest wyjątkowo niechętny do ryzyka w ramach hiperbolicznej absolutnej awersji do ryzyka, posiada 100% aktywów wolnych od ryzyka. Na drugim końcu spektrum osoba całkowicie poszukująca ryzyka inwestuje 100% w koszyk wszystkich ryzykownych aktywów. Osoby z poziomami awersji do ryzyka będą miały bardziej lub mniej ryzykowne aktywa, przy czym większy odsetek zostanie przypisany osobom o większej tolerancji na ryzyko. Ponadto wzrost ryzykownego zasobu, biorąc pod uwagę rosnącą tolerancję ryzyka danej osoby w odniesieniu do jej funkcji użyteczności, będzie w modzie HARA liniowy (przy założeniu, że osoba jest racjonalna i ma również liniową funkcję użyteczności).
Założenia HARA dotyczące tolerancji ryzyka można włączyć do modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM), gdy stosuje się reprezentatywną funkcję użyteczności, która jest taka sama dla wszystkich inwestorów i zmienia się tylko wraz ze zmianami zamożności.
Podobnie jak większość modeli finansowych, ramy HARA nie mają być dokładnym obrazem rzeczywistości i tego, jak ludzie naprawdę alokują na ryzykowne aktywa. Ma to raczej na celu uproszczenie, aby lepiej zrozumieć o wiele bardziej złożony świat,
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.