Kradzież tożsamości: ile powinieneś się martwić?

Z ponad 2 milionów skarg konsumentów zebranych przez Federalną Komisję Handlu w 2013 r. 14%, czyli około 280 000, dotyczyło kradzieży tożsamości.

Jaki rodzaj oszustwa

Jedna trzecia skarg dotyczących kradzieży tożsamości zgłosiła oszustwo związane z dokumentami rządowymi lub korzyściami. Skargi na oszustwa związane z kartami kredytowymi stanowiły kolejne 17%; oszustwo telefoniczne lub związane z usługami komunalnymi, 14%; skargi na oszustwa bankowe stanowiły 8%; kolejne 6% dotyczyło oszustw związanych z zatrudnieniem, a 4% dotyczyło oszustw kredytowych. Javelin Strategy and Research's 2014 Identity Fraud Study z 2014 r. Informuje, że przestępcy zajmujący się oszustwami identyfikacyjnymi ukradli 18 mld USD w 2013 r., Co oznacza spadek z 21 mld USD w 2012 r.

Choć nadal brzmi to jak wiele skarg i utraconych pieniędzy, tylko około 7% mieszkańców USA w wieku 16 lat lub starszych doświadczyło kradzieży tożsamości w 2012 r., Zgodnie z National Bureau of Justice Statistics z 2012 r. National Crime Victimization Survey. Niemniej jednak, to dużo ludzi: prawie 16, 6 miliona, według badania.

Ile pieniędzy ludzie tracą

Dobra wiadomość jest taka, że ​​zdecydowana większość ofiar kradzieży tożsamości ostatecznie nie straciła pieniędzy. Tylko 14% w badaniu z 2012 r. Poniosło stratę finansową, za którą nie otrzymali zwrotu, a tylko połowa tej grupy straciła 100 USD lub więcej. Tylko 16% z tej 14% grupy (około 2% wszystkich ofiar) straciło 1000 USD lub więcej, co nie zostało zwrócone.

Ponadto bardzo niewiele ofiar kradzieży tożsamości miało problemy prawne w wyniku kradzieży tożsamości. 86% respondentów stwierdziło, że nie doświadczyło żadnego kradzieży tożsamości w ciągu swojego życia. Przy takich liczbach być może bardziej boimy się kradzieży tożsamości niż musimy.

Ile czasu ludzie tracą

Mimo to stracony czas i problemy mogą być poważnym problemem dla ofiar kradzieży tożsamości, które spędzają średnio 9 godzin na naprawie problemu. Największe kłopoty spotkały 1, 1 miliona osób, które zgłosiły, że ktoś wykorzystał ich dane osobowe w celu nieuczciwego otwarcia nowego konta - co zajęło średnio 30 godzin. Średnia dla ofiar nadużyć na koncie karty kredytowej: 3 godziny.

Dla 7% ankietowanych ofiar rozwiązanie problemu kradzieży tożsamości trwało dłużej niż rok. Oczywiście statystyki te nie dają nam pojęcia, ile godzin te ofiary spędziły na problemie. Czy wykonali 10 połączeń telefonicznych dziennie, zajmując dwie godziny każdego dnia roboczego przez cały rok? A może pisali jeden list na miesiąc? Badanie wykazało również, że około połowa respondentów była w stanie rozwiązać problem w ciągu jednego dnia lub krócej.

Jak ludzie się dowiadują

Najczęstszym sposobem, w jaki konsumenci odkryli, że są ofiarami, było skontaktowanie się z nimi przez instytucję finansową. Około dwie trzecie wszystkich ofiar nie wiedziało, w jaki sposób ich informacje zostały skradzione, a około 90% nie sądziło, by wiedzieli o złodziei.

Przestępstwem związanym z kradzieżą tożsamości, którego najprawdopodobniej jesteś, jest wykorzystanie lub próba użycia istniejącej karty kredytowej lub konta bankowego. Te dwa rodzaje oszustw występowały mniej więcej w tym samym tempie w okresie objętym badaniem. Raporty konsumenckie wskazują, że 80% zgłoszonej przez konsumenta „kradzieży tożsamości” to kradzież numeru karty kredytowej lub karty debetowej, która nie jest tak naprawdę kradzieżą tożsamości i która często nie powoduje strat finansowych dla konsumenta dzięki ochronie przed oszustwami instytucje finansowe, takie jak zerowa odpowiedzialność za nieautoryzowane transakcje kartą kredytową.

Strona internetowa TrustedID, firmy Equifax, która sprzedaje usługi ochrony przed kradzieżą tożsamości, stwierdza, że ​​przeciętna ofiara kradzieży tożsamości „spędza ponad 500 godzin i ponad 5000 $ na przywróceniu swojej reputacji i dobrego imienia. . . . Ofiary spędzają większość czasu na wypełnianiu dokumentów, wykonywaniu połączeń telefonicznych i poświadczeniach notarialnych w celu udowodnienia swojej niewinności po odkryciu, że ich tożsamość została skradziona. ”TrustedID nie podaje źródła tych danych, ale są one diametralnie różne od wyniki badań przeprowadzonych przez Krajowe Biuro Analizy Ofiar Przestępczości w 2012 r.

Ile powinieneś się martwić?

Co powinni zrobić konsumenci z tych i wszystkich innych statystyk kradzieży tożsamości, które mogą przeczytać? Po pierwsze, rozważ źródło: Czy agencja rządowa lub firma rozpowszechniająca statystyki są szczególnie zainteresowane cię straszyć (na przykład, abyś poparł nowe przepisy finansowe lub kupił ich usługę ochrony przed kradzieżą tożsamości)? Czy wszystkie przedstawione statystyki potwierdzają porządek obrad prezentującego je podmiotu, czy podejście jest zrównoważone?

Po drugie, rozważ wielkość próbki i czy próbka jest reprezentatywna. Jeśli na przykład statystyki opierają się na ankiecie, ilu uczestników zostało ankietowanych i czy liczba ta jest wystarczająco duża, aby była znacząca? Jakie osoby tworzą próbkę i kto mógł zostać wykluczony?

Trzecim potencjalnym problemem, który często trudno jest zrozumieć, jest sposób sformułowania pytań ankiety. Firma lub agencja przeprowadzająca ankietę może celowo lub nieumyślnie zadawać pytania w sposób, który wpływa na wyniki. Czasami trudno jest zobaczyć rzeczywiste pytania w ankiecie.

Dolna linia

Pamiętaj, że statystyki nigdy nie opowiadają całej historii. Zastanów się, jakie inne dowody mogą wspierać lub obalić czytane statystyki. Na przykład, gdy zobaczysz statystyki dotyczące ilości utraconych ofiar kradzieży pieniędzy lub kradzieży tożsamości, poszukaj informacji o tym, czy ofiary otrzymały zwrot poniesionych strat finansowych. Często są to, dzięki zerowej odpowiedzialności za oszustwa na rachunkach kart kredytowych i ograniczonej odpowiedzialności za oszustwa na rachunkach bankowych.

Zobacz też, jak zdefiniowana jest „ofiara”, jeśli w ogóle. Podmiot rozpowszechniający statystyki może mieć nadzieję, że zakładasz, że „ofiara” jest indywidualnym konsumentem, ale instytucje finansowe, które tracą pieniądze z powodu kradzieży tożsamości, mogą być również objęte definicją „ofiary”. Zagrożenie dla ciebie jako konsumenta może być mniejsze niż sugerują statystyki.