Współczynnik strat vs. Stosunek łączony: jaka jest różnica?
Współczynnik strat i wskaźnik łączony służą do pomiaru rentowności zakładu ubezpieczeń. Współczynnik strat mierzy łączne poniesione straty w stosunku do łącznej kwoty zebranych składek ubezpieczeniowych, natomiast łączny wskaźnik mierzy poniesione straty i wydatki w stosunku do wszystkich zebranych składek.
Współczynnik strat
Współczynnik strat oblicza się, dzieląc łączne poniesione straty przez sumę zebranych składek ubezpieczeniowych. Im niższy wskaźnik, tym bardziej opłacalna jest firma ubezpieczeniowa i na odwrót. Jeśli wskaźnik strat jest wyższy niż 1 lub 100 procent, firma ubezpieczeniowa jest nierentowna i może być w złej kondycji finansowej, ponieważ wypłaca więcej odszkodowań niż otrzymywanych składek. Załóżmy na przykład, że poniesione straty lub wypłacone roszczenia towarzystwa ubezpieczeniowego ABC wynoszą 5 milionów USD, a zebrane składki wynoszą 3 miliony USD. Współczynnik strat wynosi 1, 67 lub 167 procent; w związku z tym firma jest w złej kondycji finansowej i nierentowna, ponieważ płaci więcej odszkodowań niż dochodów.
Oczekuje się, że przedsiębiorstwa posiadające polisy dotyczące nieruchomości komercyjnych i zobowiązań utrzymają wskaźniki strat powyżej pewnego poziomu. W przeciwnym razie mogą spotkać się ze wzrostem składki i anulowaniem przez ubezpieczyciela. Weźmy na przykład małego dystrybutora używanego sprzętu komercyjnego, który płaci 20 000 USD rocznych składek, aby zapewnić swoje zapasy. Gradobicie powoduje szkody o wartości 25 000 USD, o które właściciel firmy zgłasza roszczenie. Roczny wskaźnik strat ubezpieczonego wynosi 25 000 $ / 20 000 $, czyli 125 procent.
Aby ustalić, jaki rodzaj podwyższenia składki jest uzasadniony, przewoźnicy mogą przeglądać historię roszczeń i wskaźniki strat z ostatnich pięciu lat. Jeśli ubezpieczony ma bardzo krótką umowę z ubezpieczycielem, firma może zdecydować, że sprzedawca sprzętu komercyjnego stwarza niedopuszczalne przyszłe ryzyko. W tym momencie przewoźnik może zrezygnować z przedłużenia polisy.
Łączny stosunek
Wskaźnik mieszany mierzy pieniądze wypływające z zakładu ubezpieczeń w postaci dywidend, wydatków i strat. Straty wskazują na dyscyplinę ubezpieczyciela w zakresie polis ubezpieczeniowych.
Łączny stosunek jest zwykle wyrażany jako procent. Wskaźnik poniżej 100 procent wskazuje, że firma osiąga zysk z ubezpieczeń, natomiast wskaźnik powyżej 100 procent oznacza, że wypłaca więcej pieniędzy na roszczenia, które otrzymuje z premii. Nawet jeśli łączny współczynnik wynosi powyżej 100 procent, firma może potencjalnie nadal być rentowna, ponieważ wskaźnik nie obejmuje dochodów z inwestycji.
Wskaźnik łączny oblicza się poprzez zsumowanie poniesionych strat i wydatków oraz podzielenie sumy przez sumę uzyskanych składek.
Załóżmy na przykład, że firma ubezpieczeniowa XYZ wypłaca 7 milionów dolarów odszkodowań, ma 5 milionów dolarów wydatków, a całkowity przychód z zebranych składek wynosi 60 milionów dolarów. Łączny stosunek firmy XYZ wynosi 0, 20, czyli 20 procent. Dlatego uważa się, że firma jest rentowna i ma dobrą kondycję finansową.
Oba wskaźniki są różne, ponieważ łączony współczynnik uwzględnia wydatki, w przeciwieństwie do wskaźnika strat. Dlatego te dwa wskaźniki nie powinny być porównywane ze sobą przy ocenie rentowności zakładu ubezpieczeń. (W celu zapoznania się z tym tematem zobacz „Jak obliczyć łączny stosunek?”)
Kluczowe dania na wynos
- Współczynnik strat i wskaźnik łączony służą do pomiaru rentowności zakładu ubezpieczeń.
- Współczynnik strat mierzy łączne poniesione straty w stosunku do wszystkich zebranych składek ubezpieczeniowych.
- Wskaźnik łączny mierzy poniesione straty i wydatki w stosunku do łącznej kwoty zebranych składek.