Niski / brak pożyczki na dokumentację
Niska dokumentacja / brak pożyczki dokumentacyjnej pozwala potencjalnemu pożyczkobiorcy ubiegać się o kredyt hipoteczny, zapewniając jednocześnie niewiele informacji o ich zatrudnieniu, dochodach lub aktywach lub nie dostarczając ich wcale. Regulacja tych pożyczek znacznie się zmieniła od 2008 r., Ale pozostają one opcją dla niektórych kredytobiorców w nietradycyjnych sytuacjach finansowych.
Jak działa niska / brak pożyczki na dokumentację
Kredytobiorcy, którzy szukają tych produktów, mają nietradycyjne źródła dochodów, które mogą być trudniejsze do udokumentowania w tradycyjnej aplikacji hipotecznej. Przykłady mogą obejmować alternatywne inwestycje lub ustalenia dotyczące samozatrudnienia, w których kredytobiorca minimalizuje raportowanie dochodu do celów podatkowych. Kredytodawcy biorący pod uwagę te pożyczki zwykle koncentrują się na zdolności kredytowej wnioskodawcy, zdolności do dokonywania większych niż zwykle spłat oraz na nietradycyjnej dokumentacji, takiej jak wyciągi bankowe. Oprocentowanie tych pożyczek jest zwykle wyższe niż tradycyjnie udokumentowane hipoteki.
Początki niskiej / braku pożyczki na dokumentację
Niski / brak pożyczki na dokumentację może brzmieć jak cofnięcie się do dni przed kłamstwem pożyczek kłamczych i pożyczek subprime przed 2008 r., Ale pozostaje opcją dla niektórych segmentów branży hipotecznej. Początki tego terminu wynikają z krachu na rynku nieruchomości w 2008 r. Na początku i w połowie 2000 r. Pożyczkodawcy, którzy odczuwali presję na udzielanie pożyczek na korzystniejszych warunkach, rozluźnili wymagania dotyczące dokumentacji do tego stopnia, że produkty o niskiej dokumentacji stały się komunał. Pożyczki NINJA były jedną klasą tych produktów. NINJA to akronim oznaczający „brak dochodu, pracy lub weryfikacji aktywów”. Pożyczkodawcy często udzielali pożyczek pożyczkobiorcom wyłącznie na podstawie ich zdolności kredytowej, bez żadnej dodatkowej dokumentacji zdolności osób fizycznych do dokonywania płatności.
NINJA i inne pożyczki o niskiej dokumentacji - wraz z praktykami pożyczek subprime - doprowadziły bezpośrednio do krachu w 2008 roku. Rynek mieszkaniowy zwolnił w połowie 2000 roku, a kredytobiorcy coraz częściej nie byli w stanie nadążyć za wymaganymi płatnościami. Odpowiedzi regulacyjne na to załamanie obejmowały zasadę z 2008 r. Uchwaloną przez Rezerwę Federalną w drodze ustawy o prawdzie w pożyczaniu (TILA), która wymagała od pożyczkodawców weryfikacji zdolności pożyczkobiorcy do spłaty każdej pożyczki, w której nałożono wyższą stopę procentową z powodu słabszego profilu wnioskodawcy . Następnie wprowadzono ustawę o reformie i ochronie konsumenta Dodd-Franka z Wall Street z 2010 r., A w styczniu 2013 r. Biuro Ochrony Ochrony Finansów (CFPB) sfinalizowało modyfikację Dodd-Franka, znaną jako reguła zdolności do spłaty. Zasada ta wymagała od kredytodawców odpowiedniego określenia zdolność każdego kredytobiorcy do dokonywania wymaganych miesięcznych płatności hipotecznych. Kredytodawcy, którzy tego nie zrobili, podlegać będą sankcjom ustanowionym przez Kongres USA.
Zwrot niskich / brak pożyczek na dokumentację
Wiele z najbardziej ryzykownych kategorii pożyczek o niskiej / braku dokumentacji, takich jak pożyczki NINJA, zniknęły po katastrofie w 2008 r. I przejściu Dodda-Franka. Zdolność do spłaty reguły pozwoliła jednak trochę miejsca na pożyczki o niskiej dokumentacji, w tym na klasę zwaną alternatywnymi pożyczkami na dokumenty.
Ustawa z 2018 r. Uchylająca część ustawy Dodda-Franka rozluźniła standardy dotyczące potencjalnych pożyczek, które można uznać za kwalifikujące się hipoteki. Prawo to nie miało wpływu na zdolność do spłaty reguły, ale ustawa ułatwiła pożyczkobiorcom uniknięcie klasyfikacji niskiej dokumentacji. Wiele mniejszych banków nalegało na tę korektę, argumentując, że ograniczenia Dodda-Franka były niepotrzebnie uciążliwe dla tych banków. Argumentowali, że krajowi pożyczkodawcy zrezygnowali z bardziej ryzykownych pożyczek, które mogą okazać się korzystne dla lokalnych społeczności, oraz że mniejsze banki mogą wspierać ożywienie rynków nieruchomości za pomocą łagodniejszych praktyk udzielania pożyczek.