Współczesna teoria monetarna (MMT)
Współczesna teoria monetarna (MMT) jest heterodoksyjną ramą makroekonomiczną, która mówi, że suwerenne kraje, takie jak USA, Wielka Brytania, Japonia i Kanada, nie są operacyjnie ograniczone dochodami, jeśli chodzi o wydatki rządu federalnego. Innymi słowy, takie rządy nie potrzebują podatków ani pożyczek na wydatki, ponieważ mogą drukować tyle, ile potrzebują i są monopolistycznymi emitentami waluty.
MMT podważa konwencjonalne przekonania na temat sposobu, w jaki rząd współdziała z gospodarką, natury pieniądza, wykorzystania podatków i znaczenia deficytu budżetowego. Zwolennicy twierdzą, że te przekonania są kacem z czasów złotego standardu i nie są już dokładne, przydatne ani konieczne.
MMT jest wykorzystywany w debatach politycznych, aby argumentować za bardziej postępowymi przepisami, takimi jak powszechna opieka zdrowotna i inne drogie programy publiczne, na które rządy twierdzą, że nie mają wystarczających środków.
Główne zasady
Główną ideą MMT jest to, że rządy z systemem fiducjarnym mogą i powinny drukować (lub tworzyć za pomocą kilku naciśnięć klawiszy w dzisiejszej erze cyfrowej) tyle pieniędzy, ile muszą wydać, ponieważ nie mogą się zepsuć ani być niewypłacalne, chyba że zostanie podjęta polityczna decyzja zrób to jest zajęte.
Tradycyjne myślenie mówi, że takie wydatki byłyby nieodpowiedzialne fiskalnie, ponieważ dług wzrósłby gwałtownie, a inflacja gwałtownie wzrosła.
Ale według MMT duży dług publiczny nie jest prekursorem upadku, w który wierzymy, że tak jest, kraje takie jak USA mogą wytrzymać znacznie większe deficyty bez powodów do niepokoju, aw rzeczywistości niewielki deficyt lub nadwyżka mogą być wyjątkowo szkodzi i powoduje recesję, ponieważ wydatki deficytowe budują ludzkie oszczędności.
Teoretycy MMT wyjaśniają, że dług publiczny to po prostu pieniądze, które rząd włożył w gospodarkę i nie zwrócił podatku. Twierdzą również, że porównywanie budżetów rządowych z budżetami przeciętnego gospodarstwa domowego jest błędem.
Chociaż zwolennicy teorii przyznają, że inflacja jest teoretycznie możliwym rezultatem takich wydatków, twierdzą, że jest bardzo mało prawdopodobna i można ją zwalczać przy pomocy decyzji politycznych w przyszłości, jeśli zajdzie taka potrzeba. Często przytaczają przykład Japonii, która ma znacznie wyższy dług publiczny niż Stany Zjednoczone.
Według MMT jedynym ograniczeniem rządu w zakresie wydatków jest dostępność rzeczywistych zasobów, takich jak pracownicy, materiały budowlane itp. Gdy wydatki rządowe są zbyt duże w stosunku do dostępnych zasobów, inflacja może wzrosnąć, jeśli decydenci nie będą ostrożny.
Podatki powodują ciągły popyt na walutę i są narzędziem do wyciągania pieniędzy z przegrzanej gospodarki, mówi MMT. Jest to sprzeczne z konwencjonalnym założeniem, że podatki mają przede wszystkim zapewnić rządowi pieniądze na budowę infrastruktury, finansowanie programów pomocy społecznej itp.
„Co się stanie, jeśli pójdziesz do lokalnego biura IRS, aby opłacić podatki faktyczną gotówką?” napisał pionier MMT Warren Mosler w swojej książce The 7 Deadly Frauds of Economic Policy. „Po pierwsze, oddałbyś swój stos walutowy osobie dyżurnej jako zapłatę. Następnie policzył go, dał ci pokwitowanie i, miejmy nadzieję, podziękował za pomoc w opłaceniu ubezpieczenia społecznego, odsetki od krajowego dług i wojna w Iraku. Potem, kiedy ty, podatnik, opuścisz pokój, weźmie ciężko zarobioną gotówkę, którą właśnie rozwiesiłeś i wrzucisz do niszczarki. ”
MMT mówi, że rząd nie musi sprzedawać obligacji, aby pożyczać pieniądze, ponieważ są to pieniądze, które sam może stworzyć. Rząd sprzedaje obligacje w celu wyczerpania nadwyżek rezerw i osiągnięcia docelowej stopy procentowej w ciągu dnia. Tak więc istnienie obligacji, które Mosler nazywa „kontami oszczędnościowymi w Fed”, nie jest wymogiem dla rządu, ale wyborem polityki.
Według MMT bezrobocie jest wynikiem zbyt małych wydatków rządowych przy pobieraniu podatków. Mówi się, że osobom poszukującym pracy i niezdolnym do znalezienia pracy w sektorze prywatnym należy zapewnić minimalną płacę, pracę przejściową finansowaną przez rząd i zarządzaną przez społeczność lokalną. Ta praca działałaby jak zapas buforowy, aby pomóc rządowi kontrolować inflację w gospodarce.
Początki MMT
MMT został opracowany przez amerykańskiego ekonomistę Warrena Moslera i ma podobieństwa do starszych szkół myślenia, takich jak finanse funkcjonalne i chartalizm. Mosler po raz pierwszy zaczął myśleć o niektórych koncepcjach, które tworzą teorię w 1970 roku, kiedy pracował jako handlowiec na Wall Street. W końcu wykorzystał swoje pomysły, aby postawić kilka inteligentnych zakładów w funduszu hedgingowym, który założył.
Na początku lat 90. ubiegłego wieku, gdy inwestorzy obawiali się, że Włochy zbankrutują, Mosler zrozumiał, że nie jest to możliwe. Jego firma i jego klienci stali się największymi posiadaczami obligacji denominowanych w lirach włoskich poza Włochami. Włochy nie zbankrutowały i zarobiły 100 milionów dolarów zysku.
Mosler, który ma licencjat z ekonomii z University of Connecticut, został w dużej mierze zignorowany przez świat akademicki, gdy próbował przekazać swoje teorie. W 1993 roku opublikował przełomowy esej zatytułowany „Soft Currency Economics” i udostępnił go na post-keynesowskim listserv, w którym znalazł innych, jak australijski ekonomista Bill Mitchell, który się z nim zgodził.
Poparcie dla MMT wzrosło w dużej mierze dzięki internetowi, w którym ekonomiści objaśniali teorię na popularnych blogach osobistych i grupowych, idea bilionowej monety była szeroko dyskutowana, a zwolennicy udostępnili klip byłego prezesa Fed Alana Greenspana mówiącego: świadczenia typu „go-go” nie są niepewne, ponieważ „nic nie stoi na przeszkodzie, aby rząd federalny stworzył tyle pieniędzy, ile chce i przekazał je komuś”.
Liderzy polityczni, tacy jak Alexandria Ocasio-Cortez i Bernie Sanders, opowiadali się za MMT, a ekonomistka Stephanie Kelton, która po raz pierwszy spotkała się z pomysłami Moslera na listserv i teraz jest prawdopodobnie obliczem teorii, służy jako starszy doradca ekonomiczny Sanders.
Zainteresowanie wyszukiwarką Google na całym świecie wzrosło w marcu 2019 r. Deutsche Bank we wrześniu 2019 r. W sprawie długu globalnego napisał, że „pieniądze z helikoptera / polityki typu MMT” i „ekspansja fiskalna” są potrzebne w Europie. Było to po tym, jak szef EBC Mario Draghi powiedział, że Rada Prezesów banku centralnego powinna spojrzeć na niesprawdzone pomysły, takie jak MMT, ale utrzymywała, że jest to decyzja rządu i „zazwyczaj zadanie fiskalne”.
Krytyka MMT
Krytycy nazywają MMT naiwnym i nieodpowiedzialnym. Amerykański ekonomista Thomas Palley powiedział, że jego atrakcyjność polega na tym, że jest „polemiką polityczną w czasach kryzysu”. Skrytykował różne elementy teorii, takie jak sugestia utrzymywania stóp procentowych banku centralnego na poziomie zerowym, i powiedział, że nie zapewnia wskazówek dla krajów takich jak Meksyk i Brazylia i nie uwzględnia politycznych komplikacji wynikających z własnych interesów.
Poglądy laureata Nagrody Nobla, Paula Krugmana na temat długu USA są podobne do wielu teoretyków MMT, ale Krugman był zdecydowanie przeciwny tej teorii. W „New York Times” z 2011 r. Ostrzegł, że USA dojdą do hiperinflacji, jeśli zostaną wprowadzone w życie, a inwestorzy odmówią zakupu amerykańskich obligacji.
„Wykonaj matematykę, a stanie się jasne, że każda próba wydobycia zbyt wiele z znaczeń - prawdopodobnie więcej niż kilka procent PKB - prowadzi do nieskończonej spirali wzrostu inflacji”. Napisał: „W efekcie waluta jest zniszczona . To by się nie wydarzyło, nawet przy tym samym deficycie, gdyby rząd mógł nadal sprzedawać obligacje. ”
Michael R. Strain, stypendysta w American Enterprise Institute, twierdzi, że propozycja MMT, aby podatki można było wykorzystać do obniżenia inflacji, jest również błędna. „Podniesienie podatków tylko pogorszyłoby spowolnienie gospodarcze, zwiększyło bezrobocie i jeszcze bardziej spowolniło gospodarkę” - powiedział w kolumnie Bloomberga.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.