Polityka pieniężna a polityka fiskalna: jaka jest różnica?

Polityka pieniężna i polityka fiskalna odnoszą się do dwóch najbardziej znanych narzędzi służących do wywierania wpływu na działalność gospodarczą kraju. Polityka pieniężna dotyczy przede wszystkim zarządzania stopami procentowymi i całkowitą podażą pieniądza w obiegu i jest na ogół realizowana przez banki centralne, takie jak Rezerwa Federalna USA. Polityka fiskalna jest zbiorowym terminem określającym opodatkowanie i wydatki rządów. W Stanach Zjednoczonych krajową politykę fiskalną określają organy wykonawcze i ustawodawcze rządu.

Kluczowe dania na wynos

• Polityka pieniężna dotyczy stóp procentowych i podaży pieniądza w obiegu i zazwyczaj zarządza nim bank centralny.
• Polityka fiskalna odnosi się do podatków i wydatków rządowych i zasadniczo zależy od ustawodawstwa.
• Polityka pieniężna i polityka fiskalna mają ogromny wpływ na gospodarkę narodu.

Polityka pieniężna

Banki centralne zwykle stosowały politykę pieniężną do stymulowania gospodarki lub kontrolowania jej wzrostu. Zachęcając osoby fizyczne i firmy do pożyczania i wydawania pieniędzy, polityka pieniężna ma na celu pobudzenie działalności gospodarczej. I odwrotnie, ograniczając wydatki i zachęcając do oszczędności, polityka pieniężna może hamować inflację i inne problemy związane z przegrzaną gospodarką.

Rezerwa Federalna, znana również jako „Fed”, często wykorzystuje trzy różne narzędzia polityki do wywierania wpływu na gospodarkę: otwieranie operacji rynkowych, zmiana wymagań dotyczących rezerw dla banków i ustalanie stopy dyskontowej. Operacje otwartego rynku są przeprowadzane codziennie, gdy Fed kupuje i sprzedaje obligacje rządowe USA w celu wprowadzenia pieniędzy do gospodarki lub wycofania ich z obiegu. Ustawiając współczynnik rezerwy lub procent depozytów, które banki muszą utrzymywać w rezerwie, Fed bezpośrednio wpływa na ilość pieniędzy generowanych, gdy banki udzielają pożyczek. Fed może również ukierunkować zmiany stopy dyskontowej (stopy procentowej, którą obciąża pożyczki udzielane instytucjom finansowym), która ma wpływać na krótkoterminowe stopy procentowe w całej gospodarce.

Polityka pieniężna jest bardziej tępym narzędziem w zakresie zwiększania i ograniczania podaży pieniądza, aby wpływać na inflację i wzrost, i ma mniejszy wpływ na realną gospodarkę. Na przykład Fed był agresywny podczas Wielkiego Kryzysu. Jego działania zapobiegały deflacji i załamaniu gospodarczemu, ale nie generowały znaczącego wzrostu gospodarczego w celu odwrócenia utraconej produkcji i miejsc pracy.

Ekspansywna polityka pieniężna może mieć ograniczony wpływ na wzrost poprzez zwiększenie cen aktywów i obniżenie kosztów pożyczek, zwiększając rentowność przedsiębiorstw.

Polityka fiskalna

Ogólnie rzecz biorąc, celem większości rządowych polityk fiskalnych jest ukierunkowanie na całkowity poziom wydatków, całkowity skład wydatków lub oba te elementy w gospodarce. Dwoma najczęściej stosowanymi środkami wpływającymi na politykę fiskalną są zmiany w polityce wydatków rządowych lub rządowych politykach podatkowych.

Jeśli rząd uważa, że ​​w gospodarce nie ma wystarczającej aktywności biznesowej, może zwiększyć ilość wydawanych pieniędzy, często nazywaną wydatkami stymulacyjnymi. Jeśli nie ma wystarczających wpływów podatkowych, aby zapłacić za wzrost wydatków, rządy pożyczają pieniądze, emitując dłużne papiery wartościowe, takie jak obligacje skarbowe, a tym samym kumulują dług. Nazywa się to wydatkami deficytowymi.

Podnosząc podatki, rządy wyciągają pieniądze z gospodarki i spowalniają działalność gospodarczą. Zazwyczaj polityka fiskalna jest stosowana, gdy rząd stara się stymulować gospodarkę. Może obniżyć podatki lub zaoferować ulgi podatkowe, aby pobudzić wzrost gospodarczy. Wpływanie na wyniki gospodarcze poprzez politykę fiskalną jest jednym z podstawowych założeń ekonomii keynesowskiej.

Kiedy rząd wydaje pieniądze lub zmienia politykę podatkową, musi wybrać, gdzie wydać pieniądze lub co opodatkować. Czyniąc to, rządowa polityka fiskalna może być ukierunkowana na określone społeczności, branże, inwestycje lub towary, aby faworyzować lub zniechęcać do produkcji - czasami jej działania opierają się na względach, które nie są całkowicie ekonomiczne. Z tego powodu polityka fiskalna jest często przedmiotem gorących dyskusji wśród ekonomistów i obserwatorów politycznych.

Polityka fiskalna ogólnie ma większy wpływ na konsumentów. Może to prowadzić do wzrostu zatrudnienia i dochodów.

Zasadniczo dotyczy on zagregowanego popytu. Korzyści odnoszą także firmy, ponieważ widzą zwiększone przychody. Jeśli jednak gospodarka osiągnie pełną zdolność, ekspansywna polityka fiskalna może wywołać inflację. Inflacja ta pochłania marże niektórych korporacji w konkurencyjnych branżach, które mogą nie być w stanie łatwo przenieść kosztów na klientów; zjada także fundusze ludzi o stałym dochodzie.