Dowód funduszy - POF
Dowód funduszy (POF) odnosi się do dokumentu wykazującego, że dana osoba lub podmiot ma możliwości i środki dostępne dla konkretnej transakcji. Dowód środków zazwyczaj występuje w formie wyciągu bankowego, zabezpieczenia lub dowodu posiadania. Dokument potwierdzający wypłatę środków ma na celu zapewnienie dostępności i legalności środków potrzebnych do pełnego wykonania transakcji.
Wyjaśnienie dowodu funduszy
Niektórzy oszustowie planujący oszustwo finansowe mogą poprosić o dowód posiadania środków, aby upewnić się, że koncentrują swoje wysiłki na osobie o znacznej wartości finansowej. Dlatego ważne jest, aby upewnić się, że przekazujesz dowód posiadania środków tylko zaufanym osobom, które zostały dokładnie zbadane.
Dowód środków a dowód wpłaty
W bankowości komercyjnej dowodem wpłaty jest weryfikacja przez instytucję finansową kwoty w dolarach czeku lub depozytu w depozycie. W tym celu instytucja porówna kwotę zapisaną na czeku z kwotą na dowodzie wpłaty. (Jest to drugi krok w prezentacji czeku w procesie płatności, po posortowaniu czeków przez maszynę czytająco-sortującą.)
Zarówno dowód wpłaty, jak i dowód wpłaty środków są metodami stosowanymi przez banki komercyjne w celu zabezpieczenia różnorodności przetwarzanych transakcji.
Dowód funduszy i bankowości komercyjnej
Banki komercyjne różnią się od banków inwestycyjnych tym, że działają przede wszystkim z indywidualnymi klientami detalicznymi. Banki komercyjne przyjmują depozyty; oferowanie usług kont sprawdzających; udzielać pożyczek biznesowych, osobistych i hipotecznych; i oferuje podstawowe produkty finansowe, takie jak certyfikaty depozytowe (CD) i konta oszczędnościowe.
Z kolei bank inwestycyjny specjalizuje się w dużych i złożonych transakcjach finansowych, takich jak gwarantowanie emisji. Banki inwestycyjne mogą również występować jako pośrednicy między emitentem papierów wartościowych a inwestującym podmiotem publicznym (w ofercie publicznej), ułatwiać fuzje i inne reorganizacje przedsiębiorstw oraz działać jako broker i / lub doradca finansowy dla klientów instytucjonalnych.
Banki komercyjne zarabiają, udzielając pożyczek i uzyskując odsetki od tych pożyczek. Pieniądze, których używają do udzielania pożyczek, pochodzą przede wszystkim z depozytów klientów. Dochód odsetkowy netto to kwota, jaką zarabia bank komercyjny poprzez różnicę między odsetkami, które płaci od depozytów, a odsetkami od pożyczek.
Niektóre banki komercyjne, takie jak JPMorgan Chase, mają również działy bankowości inwestycyjnej po uchyleniu ustawy Glassa-Steagalla z 1932 r. (Uchwalonej podczas Wielkiej Depresji). W tamtym czasie dominowała myśl, że rynki finansowe byłyby bardziej stabilne, gdyby bankowość komercyjna i bankowość inwestycyjna były oddzielone.