Kwalifikowane i niekwalifikowane plany emerytalne: jaka jest różnica?

Pracodawcy tworzą wykwalifikowane i niekwalifikowane plany emerytalne z myślą o korzyściach dla pracowników. Ustawa o bezpieczeństwie dochodów pracowniczych (ERISA), uchwalona w 1974 r., Miała na celu ochronę dochodów emerytalnych pracowników oraz zapewnienie miary informacji i przejrzystości.

Mówiąc najprościej, kwalifikowany plan emerytalny to taki, który spełnia wytyczne ERISA, podczas gdy niekwalifikowany plan nie spełnia wytycznych ERISA. Plany kwalifikowane obejmują plany 401 (k), plany podziału zysków, 403 (b) i Keogh (HR-10). Plany niekwalifikowane obejmują odroczoną rekompensatę, ubezpieczenie na życie z podziałem dolara i plany premiowe dla kadry kierowniczej.

Konsekwencje podatkowe dla dwóch rodzajów planów są również różne. Z wyjątkiem uproszczonej emerytury pracowniczej (SEP), indywidualne plany kont emerytalnych (IRA) nie są tworzone przez pracodawcę i nie są planami kwalifikowanymi.

Kluczowe dania na wynos

• Kwalifikowany plan emerytalny spełnia wytyczne określone przez ERISA.
• Kwalifikowane plany kwalifikują się do określonych korzyści podatkowych i ochrony rządowej.
• Plany niekwalifikowane nie spełniają wszystkich warunków ERISA.
• Plany niekwalifikowane są zazwyczaj oferowane kierownictwu i innym kluczowym pracownikom, których potrzeb nie można zaspokoić za pomocą planu kwalifikowanego do ERISA.

Plany kwalifikowane

Plany kwalifikowane są zaprojektowane w taki sposób, aby spełniały wytyczne ERISA i jako takie kwalifikują się do dodatkowych korzyści podatkowych oprócz tych otrzymywanych przez regularne plany emerytalne, takie jak IRA. Pracodawcy odejmują dopuszczalną część dolarów przed opodatkowaniem od wynagrodzenia pracownika za inwestycje w kwalifikowany plan. Składki i dochody następnie rosną odroczone do momentu wypłaty.

Program kwalifikowany może mieć określoną składkę lub strukturę określonych świadczeń. W planie określonych składek pracownicy wybierają inwestycje, a wysokość emerytury będzie zależeć od podjętych przez nich decyzji. Przy strukturze określonych świadczeń istnieje gwarantowana kwota wypłaty i ryzyko inwestowania przelewów na rzecz pracodawcy.

Aby kwalifikować się jako plan ERISA, sponsorzy planu muszą spełnić kilka wytycznych dotyczących uczestnictwa, nabywania uprawnień, naliczania świadczeń, finansowania i informacji o planie.

Plany niekwalifikowane

Wielu pracodawców zaoferuje pracownikom podstawowym plany niekwalifikowane jako część pakietu świadczeń lub pakietu wykonawczego. Plany niekwalifikowane to te, które nie kwalifikują się do świadczeń z tytułu odroczenia podatku w ramach ERISA. W związku z tym odliczone składki na programy niekwalifikowane są opodatkowane w momencie rozpoznania dochodu. Innymi słowy, pracownik będzie płacił podatki od funduszy, zanim zostaną one wpłacone do planu.

W większości przypadków pracodawca nie może potrącać żadnych składek na plany niekwalifikowane.

Uwagi specjalne

Główną różnicą między tymi dwoma planami jest opodatkowanie potrąceń przez pracodawców, ale są też inne różnice. Kwalifikowane plany zawierają odroczone składki od pracownika, a pracodawca może odliczyć kwoty, które wnoszą do planu. Plany niekwalifikowane wykorzystują dolary po opodatkowaniu do sfinansowania planu, a w większości przypadków pracodawca nie może domagać się swoich składek jako ulgi podatkowej.

Plan musi spełniać kilka kryteriów, aby można go było uznać za kwalifikowany, w tym:

• Ujawnianie informacji - dokumenty dotyczące ram planu i inwestycji muszą być dostępne dla uczestników na żądanie.
• Ubezpieczenie - określona część pracowników, ale nie wszyscy, musi być objęta ubezpieczeniem.
• Uczestnictwo - pracownicy spełniający wymagania kwalifikacyjne muszą mieć możliwość uczestnictwa.
• Nabywanie uprawnień - Po określonym okresie zatrudnienia prawa uczestnika do emerytury są świadczeniami niepodlegającymi przepadkowi.
• Brak dyskryminacji - świadczenia muszą być proporcjonalnie równe w przydziale dla wszystkich uczestników, aby zapobiec nadmiernej wadze na korzyść lepiej opłacanych pracowników.

Plany niekwalifikowane są często oferowane kluczowym menedżerom i innym wybranym pracownikom. Można je zaprojektować tak, aby spełniały specyficzne potrzeby tych pracowników, gdy kwalifikowane plany nie są w stanie zaspokoić tych potrzeb.

Doradca Insight

Thomas M. Dowling, CFA, CFP®, CIMA®
Aegis Capital Corp, Hilton Head, Karolina Południowa

Kwalifikowany plan emerytalny jest zawarty w sekcji 401 (a) Kodeksu podatkowego i podlega jurysdykcji wytycznych ERISA. Składki pracownika i / lub pracodawcy różnią się od bilansu pracodawcy i są własnością pracownika. Istnieje więcej ograniczeń dla kwalifikowanego planu, takich jak ograniczone kwoty odroczenia i kwoty składek pracodawcy. Przykładami są plany 401 (k) i 403 (b).

Niekwalifikowany plan nie podlega wytycznym ERISA, więc nie otrzymują takich samych korzyści podatkowych. Są uważane za aktywa pracodawcy i mogą zostać zajęte przez wierzycieli spółki. Jeśli pracownik zrezygnuje, prawdopodobnie straci korzyści wynikające z planu niekwalifikowanego. Zaletą jest brak limitów składek i większa elastyczność. Przykładem może być plan premiowy dla kadry kierowniczej.