Odwrotna konwersja
Odwrotna konwersja jest formą arbitrażu, która umożliwia handlowcom opcji czerpanie korzyści z zawyżonej ceny opcji sprzedaży, bez względu na to, co robi instrument bazowy. Transakcja polega na sprzedaży opcji sprzedaży i kupnie połączenia w celu stworzenia syntetycznej pozycji długiej przy jednoczesnym zwarciu akcji bazowej. Tak długo, jak opcja sprzedaży i kupna ma tę samą bazową cenę wykonania i datę wygaśnięcia, syntetyczna długa pozycja będzie miała taki sam profil ryzyka / zwrotu jak własność równoważnej ilości akcji bazowych. Oznacza to, że transakcje (krótkie akcje i syntetycznie długie akcje z opcjami) są zabezpieczone, a zysk pochodzi tylko z niewłaściwej wyceny premii za opcje.
Kluczowe dania na wynos
- Odwrotna konwersja jest sytuacją arbitrażową na rynku opcji, gdzie cena jest zawyżona lub połączenie jest zaniżone (w stosunku do sprzedaży), co skutkuje zyskiem dla tradera bez względu na to, co robi instrument bazowy.
- Odwrotna konwersja jest tworzona przez zwarcie instrumentu bazowego, kupienie połączenia i sprzedaż opcji sprzedaży. Cena kupna i sprzedaży ma tę samą cenę wykonania i wygaśnięcia.
- Opcja sprzedaży jest zazwyczaj tańsza, nie droższa niż równoważna opcja kupna. Dlatego znalezienie transakcji odwrotnej konwersji jest rzadkie.
Zrozumienie odwrotnej konwersji
Odwrotna konwersja jest formą arbitrażu, która umożliwia handlowcom wykorzystanie sytuacji, w których sprzedaż jest zawyżona, poprzez sprzedaż sprzedaży, zakup rozmowy i zwarcie akcji bazowych. Wezwanie obejmuje krótki zapas, jeśli wzrośnie on powyżej ceny wykonania, a opcja sprzedaży jest pokrywana przez niedobór akcji, jeśli cena akcji jest niższa niż cena wykonania. Zysk przy inicjowaniu tych pozycji to teoretyczny zysk arbitrażu z pozycji pochodzącej z zawyżonej opcji sprzedaży.
Arbitraż odwrotnej konwersji jest rodzajem parytetu kupna i sprzedaży, który mówi, że pozycje opcji sprzedaży i kupna powinny być w przybliżeniu równe po sparowaniu odpowiednio z bazowymi akcjami i bonów skarbowych.
Aby zilustrować tę koncepcję, rozważ dwa scenariusze:
- Inwestor, który kupuje jedną opcję kupna z ceną wykonania 100 USD i bonów skarbowych o wartości nominalnej 10 000 USD, które zapadają w dniu wygaśnięcia połączenia, zawsze będzie miał minimalną wartość portfela równą 10 000 USD.
- Handlowiec, który kupuje jedną opcję sprzedaży z ceną wykonania 100 USD i 10 000 USD akcji zawsze będzie miał minimalną wartość równą cenie wykonania opcji sprzedaży.
Ponieważ inwestorzy raczej nie będą mieli wpływu na stopy procentowe, arbitrzy wykorzystują dynamikę cen opcji, aby zapewnić, że wartości sprzedaży i kupna będą równe dla danego składnika aktywów. W rzeczywistości twierdzenie o parzystości put-call ma zasadnicze znaczenie dla ustalenia ceny teoretycznej opcji put za pomocą modelu Blacka-Scholesa.
Przykład konwersji odwrotnej
W typowej transakcji lub strategii odwrotnej konwersji inwestor krótko sprzedaje akcje i zabezpiecza tę pozycję, kupując swoje wezwanie i sprzedając opcję sprzedaży. To, czy inwestor zarabia pieniądze, zależy od kosztu pożyczenia brakujących akcji oraz premii put i call. Wszystko to może sprawić, że zwrot będzie lepszy niż handel na rynku pieniężnym o niskim ryzyku, czyli tam, gdzie ich kapitał zostałby zaparkowany, gdyby nie mogli znaleźć wartościowych transakcji.
Załóżmy, że jest czerwiec, a inwestor widzi zawyżony październik w Apple Inc. (AAPL).
Akcje są obecnie sprzedawane po cenie 190 USD, a więc mają 100 akcji. Kupują połączenie za 190 USD i kupują za 190 USD.
Koszt połączenia wynosi 13, 10 USD, a cena put wynosi 15 USD. Jest to rzadka sytuacja, ponieważ połączenia zazwyczaj kosztują mniej niż równoważne połączenia.
Bez względu na to, co się stanie, trader osiąga zysk w wysokości 190 USD (15 USD - 13, 10 USD = 1, 90 USD x 100 akcji), mniej prowizji.
Oto jak mogą się rozgrywać scenariusze. Handlowiec otrzymuje początkowo 19 000 USD z krótkiej sprzedaży akcji, a także 1 500 USD ze sprzedaży sprzedaży. Za połączenie płacą 1310 USD. Dlatego ich napływ netto wynosi 19 190 USD.
Załóżmy, że Apple spada do 170 USD przez cały okres obowiązywania opcji. Wygaśnięcie połączenia wygasa bezwartościowo, krótkie zapasy są przydzielane, ponieważ kupujący kupujący ma pieniądze. Inwestor zapewnia akcje po cenie 190 USD za 19 000 USD. Innym sposobem na spojrzenie na to jest to, że put traci 2000 $, podczas gdy krótki zapas osiąga 2000 $. Dwie pozycje netto po cenie wykonania wynoszącej 190 USD, co odpowiada 19 000 USD na jednej umowie (100 akcji).
Jeśli cena Apple wzrośnie do 200 USD, opcja sprzedaży wygasa bezwartościowo, krótka pozycja jest pokrywana kosztem 20 000 USD (200 USD x 100 akcji), ale opcja kupna jest warta 1000 USD (200 USD - 190 USD x 100 akcji), kompensując transakcje 19 000 USD kosztów.
W obu przypadkach inwestor płaci 19 000 USD za wyjście z pozycji, ale ich początkowy napływ wynosił 19 190 USD. Ich zysk, niezależnie od tego, czy Apple wzrośnie, czy spadnie, wynosi 190 USD. Właśnie dlatego jest to arbitraż.
Koszty kredytu i prowizje zostały wykluczone w powyższym przykładzie dla uproszczenia, ale są ważnym czynnikiem w świecie rzeczywistym. Rozważmy na przykład, że jeśli kosztuje 10 USD prowizji za transakcję, zainicjowanie trzech wymaganych pozycji będzie kosztować 30 USD. Koszt wyjścia zależy od tego, czy opcje zostaną wykonane, czy też pozycje zostaną opuszczone przed wygaśnięciem. W obu przypadkach wystąpią dodatkowe koszty związane z wyjściem z transakcji oraz koszty finansowania zewnętrznego w przypadku zwartych zapasów.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.