Równoważność ricardiańska
Równoważność ricardiańska jest teorią ekonomiczną, która twierdzi, że próby stymulowania gospodarki poprzez zwiększenie wydatków rządowych finansowanych z długu skazane są na niepowodzenie, ponieważ popyt pozostaje niezmieniony. Teoria twierdzi, że konsumenci zaoszczędzą wszelkie pieniądze, które otrzymają, aby zapłacić za przyszłe podwyżki podatków, których spodziewają się w celu spłacenia długu.
Teorię tę opracował David Ricardo na początku XIX wieku, a później rozwinął ją profesor Harvarda Robert Barro. Z tego powodu równoważność ricardiańska jest również znana jako propozycja równoważności Barro-Ricardo,
Zrozumienie równoważności ricardiańskiej
Równoważność ricardiańska dowodzi, że stopa konsumpcji osoby lub rodziny zależy od bieżącej wartości ich dochodu po opodatkowaniu. Odbiorcy nieoczekiwanego rządu postrzegają to jako takie. To bonus, a nie długoterminowy wzrost dochodów. Będą się opierać wydawaniu pieniędzy, ponieważ wiedzą, że jest mało prawdopodobne, aby się powtórzyli, a nawet zostaną odzyskane w postaci wyższych podatków w przyszłości.
Dlatego rząd nie może stymulować wydatków konsumenckich.
Kluczowe dania na wynos
- Równoważność ricardiańska utrzymuje, że wydatki rządowe na stymulowanie gospodarki nie są skuteczne.
- Oznacza to, że osoby, które zdobędą dodatkowe pieniądze, zaoszczędzą je, aby zapłacić za przyszłe podwyżki podatków, które według nich muszą nastąpić.
- Teoria ta została szeroko odrzucona przez ekonomistów, którzy popierają teorie ekonomii keynesowskiej.
Podstawową ideą jest to, że bez względu na to, jak rząd zdecyduje się zwiększyć wydatki, czy to poprzez pożyczanie więcej, czy obniżanie podatków, wynik jest taki sam, a popyt pozostaje niezmieniony.
Argumenty przeciwko równoważności ricardiańskiej
Niektórzy ekonomiści twierdzą, że teoria Ricarda opiera się na nierealistycznych założeniach. Na przykład zakłada, że ludzie zaoszczędzą w oczekiwaniu na hipotetyczny przyszły wzrost podatków. Zakłada również, że nie będą musieli korzystać z gratyfikacji.
Zakłada nawet, że rynki kapitałowe, ogólnie gospodarka, a nawet dochody indywidualne pozostaną statyczne w dającej się przewidzieć przyszłości.
W każdym razie teoria Ricarda jest sprzeczna z szeroko akceptowanymi teoriami keynesowskiej ekonomii, które dowodzą, że rząd może ustabilizować gospodarkę, stymulując popyt lub go tłumiąc.
Dowód równoważności ricardiańskiej w świecie rzeczywistym
Teoria równoważności ricardiańskiej została w dużej mierze odrzucona przez wielu ekonomistów. Istnieją jednak pewne dowody, że ma ona ważność.
Wielu współczesnych ekonomistów uważa, że teoria Ricarda opiera się na nierealistycznych założeniach.
W badaniu wpływu kryzysu finansowego z 2008 r. Na narody Unii Europejskiej stwierdzono silną korelację między obciążeniami długu publicznego a aktywami finansowymi netto zgromadzonymi w 12 z 15 badanych narodów. W tym przypadku równoważność ricardiańska utrzymuje się. Kraje o wysokim poziomie długu publicznego mają stosunkowo wysoki poziom oszczędności gospodarstw domowych.
Ponadto wiele badań dotyczących modeli wydatków w USA wykazało, że oszczędności sektora prywatnego rosną o około 30 centów za każde dodatkowe 1 USD pożyczki rządowej. Sugeruje to, że teoria Ricarda jest przynajmniej częściowo poprawna.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.