Wyjaśnienie „The Big Short”

The Big Short to nagrodzona Oscarem filmowa adaptacja bestsellerowej książki Michaela Lewisa o tym samym tytule. Film, w reżyserii Adama McKaya, koncentruje się na życiu kilku amerykańskich specjalistów finansowych, którzy przewidywali i czerpali zyski z nagromadzenia i późniejszego upadku bańki mieszkaniowej i kredytowej w 2007 i 2008 roku.

Wydany w 2010 roku The Big Short : Inside the Doomsday Machine był luźną kontynuacją bestsellerowej książki Lewisa Liar's Poker, kroniki jego doświadczeń w pracy w Solomon Brothers w latach 80. Obie prace non-fiction oferują głębokie zanurzenie się w życie, miejsca pracy i psychologię wielu profesjonalistów z Wall Street i świata finansów.

W tym artykule opisano The Big Short, jego głównych bohaterów oraz narzędzia stylistyczne używane przez McKaya do wyjaśnienia złożonych instrumentów finansowych opracowanych przez banki w okresie poprzedzającym krach kredytowy na rynku kredytów hipotecznych typu subprime.

Duży skrót

The Big Short nie był pierwszą filmową adaptacją udanej książki non-fiction opisującej kryzys finansowy. W 2011 roku HBO zaadaptowało kryzysową wiadomość Andrew Rossa Sorkina „ Too Big To Fail”, która również miała gwiazdorską obsadę. Ta historia koncentrowała się bardziej na kilku tygodniach poprzedzających upadek Lehman Brothers i reakcji Kongresu na ratowanie największych banków w kraju

Big Short to jednak utwór nakierowany na charakter, który koncentruje się nie tylko na wydarzeniach prowadzących do kryzysu finansowego, ale także na sprzecznej moralności kilku ludzi, którzy przewidzieli kryzys z dużym wyprzedzeniem. W adaptacji filmu występują Christian Bale, Steve Carell, Ryan Gosling i Brad Pitt.

Historia kronika pracy menedżera funduszy hedgingowych Michaela Burry'ego (wcielonego przez Christiana Bale'a), który uznaje, że amerykański rynek mieszkaniowy z początku XXI wieku jest praktycznie bańką aktywów napompowaną pożyczkami wysokiego ryzyka. W 2005 r. Burry - menedżer Scion Capital - tworzy swap ryzyka kredytowego, który pozwoliłby mu zlikwidować rynek mieszkaniowy. Jednak jego klienci denerwują się. Kiedy banki i wierzyciele twierdzą, że mieszkanie jest stabilne, a rynek faktycznie rośnie, jego klienci stają się źli i przerażeni, gdy Burry kontynuuje swoją krótką grę. Kiedy żądają zwrotu pieniędzy, nakłada moratorium na wypłaty.

Tymczasem Jared Vennett (Ryan Gosling) przypadkowo odkrywa cel Burry'ego, aby ustanowić swap ryzyka kredytowego. Zarządzający funduszem hedgingowym Mark Baum (Steve Carrell) dołącza do Burry'ego, inwestując na rynku swapów ryzyka kredytowego i przyznaje, że źle ustrukturyzowane pakiety pożyczek zwane zabezpieczonymi zobowiązaniami dłużnymi (CDO) uzyskały rating AAA i nasilają kryzys hipoteczny. Po odkryciu, że wątpliwe innowacje na rynku CDO spowodowały ogromne ryzyko na rynkach, Baum stwierdza, że ​​bańka mieszkaniowa ostatecznie doprowadzi do upadku gospodarki USA i stawia duże zakłady - zwężając sektor finansowy. (Baum był oparty na prawdziwym menedżerze funduszy hedgingowych, Steve'u Eismanie. Vennett był oparty na Gregu Lippmannie, byłym sprzedawcy obligacji w Deutsche Bank.)

Wreszcie, dwóch inwestorów - Charlie Geller (John Magaro) i Jamie Shipley (Finn Wittrock) - szukają porady inwestycyjnej emerytowanego bankiera Bena Rickerta (Brad Pitt) po odkryciu artykułu napisanego przez Vennett. Po tym, jak Shipley i Geller dokonali serii udanych zakładów na rynek mieszkaniowy, Rickert denerwuje się, że skorzystali na upadku amerykańskiej gospodarki i finansowej katastrofie Ameryki Środkowej. Geller był oparty na założycielu Cornwell Capital Charlie Ledley, a Jamie Shipley na partnerze Cornwell Jamie Mai. Rickert był oparty na Benie Hockett, byłym przedsiębiorcy Deutsche Bank.

Choć zarabiają fortunę na swoich transakcjach, duet pozostaje bardzo rozczarowany ilością podejmowanego ryzyka i pokusą nadużycia, które ostatecznie podsyciłyby ratowanie kilku banków. Shipley i Geller później spróbują - i nie uda się - pozwać agencji ratingowych za wprowadzające w błąd rankingi papierów wartościowych i hipotek zabezpieczonych hipoteką.

Tymczasem Burry generuje prawie 500% zwrotów dla inwestorów, którzy pozostają z nim przez cały czas załamania na rynku mieszkaniowym.

Podejścia stylistyczne

Terminologia finansowa i chronologia kryzysu finansowego są bardzo złożone i trudne dla tradycyjnej widowni w dwugodzinnym filmie. Zespół produkujący filmy stosuje proste, ale stylistyczne podejście do definiowania narzędzi, od zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO) i transz po swapy ryzyka kredytowego i papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką, które pomogły zatopić globalną gospodarkę.

Na przykład film wyjaśnia genezę i złożoność syntetycznego CDO w scenie, w której aktorka Selena Gomez gra w blackjacka. Wraz z ekonomistą Richardem Thalerem wyjaśniają, w jaki sposób coraz większe zakłady boczne na rękę blackjacka Gomez są świetne, gdy wygrywa - metafora rosnącego rynku mieszkaniowego. Jednak gdy Gomez przegrywa rozdanie - lub spada rynek mieszkaniowy - te coraz większe zakłady poboczne wywołują efekt domina, który powoduje większe straty odpowiednio przy stole i gospodarce.

Następnie publiczność otrzymuje pomoc wizualną podczas nauki definicji transzy. W jednej scenie Ryan Gosling wyciąga bloki z wieży Jenga, aby pokazać, jak działają transze w papierach wartościowych zabezpieczonych hipoteką (MBS), takich jak zabezpieczone zobowiązania hipoteczne (CMO). Wyciągając bloki w dolnej części wieży, Gosling wyjaśnia, że ​​papiery wartościowe o najwyższym ratingu na górnym końcu wieży nie mogą znieść, gdy papiery wartościowe o niższym ratingu zawiodą i zostaną usunięte z podstawy.

Inne przykłady wizualnych cięć i rekwizytów wyjaśniają złożoność innowacji finansowych. W jednym z odcinków występuje aktorka Margot Robbie w kąpieli bąbelkowej pijąca szampana i wyjaśniająca słabość papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką. Tymczasem osobowość telewizyjna Anthony Bourdain wyjaśnia, w jaki sposób wrzucanie dwusuwatej ryby do gulaszu jest podobne do hipotek subprime wrzucanych do CDO w celu ukrycia ich ryzykownej natury przed niczego niepodejrzewającymi klientami.

Dolna linia

Big Short otrzymał kilka nominacji do Oscara - w tym za najlepszy film - i wygrał za najlepszy scenariusz adaptowany. Niektórzy krytycy, w tym laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii Paul Krugman, powiedzieli, że film nie przyznaje, że kilka osób, poza postaciami profilowanymi w filmie, również zgłosiło problemy z hipotekami subprime. Inni zauważyli, że film nie uznał w pełni roli, jaką Rezerwa Federalna odegrała w umożliwieniu rozkwitu kryzysu.

To powiedziawszy, The Big Short oferuje bardzo wciągającą eksplorację lat poprzedzających upadek Lehman Brothers i rynku mieszkaniowego, co doprowadziło do Wielkiej Recesji. W końcu, podsumowuje, chciwość na Wall Street zatopiła globalną gospodarkę na lata.