Ustawa o zabezpieczeniu społecznym
Ustawa o zabezpieczeniu społecznym to ustawa uchwalona w 1935 r. W celu stworzenia systemu płatności transferowych, w którym młodsze osoby pracujące wspierają osoby starsze, emerytowane. Ustawa o zabezpieczeniu społecznym uchwalona podczas administracji prezydenta Franklina D. Roosevelta ustanowiła świadczenia emerytalne dla pracowników oraz świadczenia dla osób bezrobotnych, a także pomoc dla matek i dzieci pozostających na utrzymaniu, ofiar wypadków przy pracy, osób niewidomych i niepełnosprawnych fizycznie . Wcześniej rząd federalny nie zajmował się takimi sprawami, poza emeryturami zapewnianymi weteranom. Zgodnie z ustawą rząd USA zaczął pobierać podatek od ubezpieczeń społecznych od pracowników w 1937 r. I zaczął dokonywać płatności w 1940 r. Stanowi to podstawę wielu aspektów amerykańskiego prawa pracy.
PRZEŁAMANIE Ustawy o zabezpieczeniu społecznym
Kryzys społeczny, jaki miał miejsce podczas Wielkiego Kryzysu, dał impuls ustawie o zabezpieczeniu społecznym, która była częścią inicjatyw drugiego nowego ładu Roosevelta, aby pomóc Stanom Zjednoczonym w zarządzaniu szybkimi zmianami społecznymi i gospodarczymi spowodowanymi przez uprzemysłowienie i urbanizację. Przed ubezpieczeniem społecznym wielu starszych Amerykanów popadło w biedę na starość. Wielu uczonych uważa Ubezpieczenie Społeczne za jeden z bardziej udanych programów socjalnych w historii USA, choć krytykuje się go za złożoność i nieskuteczność komponentu programu niepełnosprawności. Przepisy ustawy o zabezpieczeniu społecznym są określone w tytule 42 kodeksu amerykańskiego w rozdziale 7.
Kluczową cechą ustawy o zabezpieczeniu społecznym i zabezpieczenia społecznego jako programu socjalnego jest sposób jego finansowania - poprzez podatek od wynagrodzeń. Podatek od ubezpieczenia społecznego łączy się z podatkiem Medicare, tworząc tak zwany FICA lub podatek od wynagrodzeń. Na 2018 r. Stawka podatku na ubezpieczenie społeczne wynosiła 6, 2%, a stawka podatku Medicare wynosiła 1, 45%. Całkowity podatek od wynagrodzeń w wysokości 7, 65% jest odejmowany od wypłaty pracownika; pracodawca musi wnieść odpowiedni wkład w wysokości 7, 65%. Pracownik faktycznie płaci cały podatek, ponieważ wymóg dopasowania pracodawcy zmniejsza to, co jest w stanie zapłacić swoim pracownikom. Tak więc Social Security stanowi 12, 4% podatku od pracownika, oprócz podatków Medicare, federalnych podatków dochodowych, państwowych i lokalnych podatków dochodowych, podatków od sprzedaży i wielu innych mniej zauważanych podatków.
W 1972 r. Zmiany w ustawie o zabezpieczeniu społecznym stworzyły program dodatkowego zabezpieczenia dochodów oraz ustawę o zabezpieczeniu dochodów emerytalnych (ERISA).
Ustawa o zabezpieczeniu społecznym: kluczowe sekcje
Ustawa o zabezpieczeniu społecznym przez lata podlegała wielu poprawkom i wyzwaniom sądowym. W swojej pierwotnej formie zawierał następujące kluczowe sekcje (z 21 podrozdziałów):
- Podrozdział I: Starość - przewiduje, że federalne pieniądze będą przekazywane stanom na świadczenia z tytułu starości.
- Podrozdział III: Bezrobocie - Zapewnia zasiłki dla bezrobotnych poprzez dotacje dla państw
- Podrozdział IV: Pomoc dla dzieci - zapewnia pomoc rodzinom z dziećmi na utrzymaniu
- Podrozdział V: Opieka nad dziećmi - Zapewnia opiekę nad matkami i dziećmi poprzez zasiłek blokowy
- Podrozdział X: Ślepota - zapewnia korzyści dla osób niewidomych