System Unicameral
System jednoizbowy to rząd z jednym domem lub izbą ustawodawczą. Unicameral to łacińskie słowo opisujące system legislacyjny dla jednego domu.
Na całym świecie od kwietnia 2014 r. Około 59% rządów krajowych było jednoizbowych, podczas gdy około 41% było dwuizbowych. Kraje z jednoizbowymi rządami to Armenia, Bułgaria, Dania, Węgry, Monako, Ukraina, Serbia, Turcja i Szwecja. Systemy jednoizbowe stały się bardziej popularne w XX wieku, a niektóre kraje, w tym Grecja, Nowa Zelandia i Peru, przeszły z systemu dwuizbowego na jednoizbowy.
Mniejsze kraje o ugruntowanej demokracji mają zwykle systemy jednoizbowe, podczas gdy większe kraje mogą mieć system jednoizbowy lub dwuizbowy.
ŁAMANIE SYSTEMU Unicameral
Aby zrozumieć, jak działa system jednoizbowy, weź pod uwagę rząd Szwecji. Szwecja ma system parlamentarny z królem jako formalną głową kraju i premierem pełniącym funkcję władzy wykonawczej. W Parlamencie jest 349 miejsc, a każdej partii politycznej, która otrzyma co najmniej 4% głosów podczas głosowania krajowego, przyznaje się mandaty. Liczba miejsc przypadających każdej partii zależy od liczby otrzymanych głosów i proporcjonalnej reprezentacji według okręgów wyborczych. W 2017 r. Osiem partii miało mandaty w parlamencie, kierowane przez socjaldemokratów ze 113 mandatami, czyli 31%, a tuż za nimi umiarkowani z 84 mandatami, czyli około 23, 33%. Zieloni i Chrześcijańscy Demokraci mieli najmniejszy udział odpowiednio 25 i 16 mandatów.
Parlament głosuje nad projektami ustawodawczymi, które są proponowane przez posłów lub posłów. Wszystkie projekty ustaw z wyjątkiem budżetu i zmian w Konstytucji są zatwierdzane zwykłą większością głosów Parlamentu. Parlament zatwierdza również premiera. Parlament zbiera się co roku, a wybory odbywają się co cztery lata. Ani premier, ani deputowani nie mają ograniczeń czasowych.
Zalety systemu jednoizbowego vs. dwuizbowego
Chociaż główną zaletą systemu dwuizbowego jest to, że może on zapewniać kontrole i wyważenia oraz zapobiegać potencjalnemu nadużywaniu energii, może również prowadzić do blokady, która utrudnia wprowadzanie przepisów. Główną zaletą systemu jednoizbowego jest to, że prawa mogą być wprowadzane bardziej skutecznie. System jednoizbowy może być jednak w stanie zbyt łatwo uchwalać ustawodawstwo, a proponowane prawo, które popiera klasa rządząca, może zostać uchwalone, nawet jeśli większość obywateli go nie popiera. Grupy interesu specjalnego mogą łatwiej wpływać na jednoizbowy organ ustawodawczy niż dwuizbowy, a grupa może częściej występować. Ponieważ systemy jednoizbowe wymagają mniejszej liczby ustawodawców niż systemy dwuizbowe, mogą jednak wymagać mniej pieniędzy do działania. Mogą również wprowadzać mniej rachunków i odbywać krótsze sesje legislacyjne.
Jednokamerowy system dla rządu USA został zaproponowany w artykułach Konfederacji w 1781 r., Ale delegaci Konwentu Konstytucyjnego w 1787 r. Opracowali plan systemu dwuizbowego wzorowany na systemie angielskim. Założyciele Ameryki nie mogli zgodzić się, czy każde państwo powinno mieć taką samą liczbę przedstawicieli, czy też liczba przedstawicieli powinna opierać się na populacji. Założyciele postanowili zrobić oba w porozumieniu znanym jako Wielki Kompromis, ustanawiając dwuizbowy system Senatu i Izby, z którego nadal korzystamy.
Rząd federalny USA i wszystkie stany z wyjątkiem Nebraski stosują system dwuizbowy, podczas gdy amerykańskie miasta, powiaty i okręgi szkolne powszechnie korzystają z systemu jednoizbowego, podobnie jak wszystkie prowincje kanadyjskie. Początkowo w Georgii, Pensylwanii i Vermont istniały parlamenty jednoizbowe oparte na idei, że prawdziwa demokracja nie powinna mieć dwóch domów reprezentujących klasę wyższą i wspólną klasę, lecz jeden dom reprezentujący wszystkich ludzi. Każdy z tych stanów zwrócił się do systemu dwuizbowego: Georgia w 1789 r., Pensylwania w 1790 r. I Vermont w 1836 r. Podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, Australia ma również tylko jeden stan z systemem jednoizbowym: Queensland.
Republikanin George Norris z powodzeniem prowadził kampanię, aby w 1937 r. Zmienić legislaturę stanu Nebraska z systemu dwuizbowego na jednoizbowy na platformie, że system dwuizbowy był przestarzały, nieefektywny i niepotrzebny. Norris powiedział, że system jednoizbowy może utrzymać system kontroli i równowagi, polegając na władzy obywateli w zakresie głosowania i składania petycji oraz opierając się na Sądzie Najwyższym i gubernatorze w sprawach wymagających innej opinii. Ponadto projekt ustawy może zawierać tylko jeden przedmiot i może upłynąć pięć dni po jego wprowadzeniu. Większość rachunków w stanie Nebraska jest również przesłuchiwana publicznie i każdy z nich musi zostać poddany odrębnemu głosowaniu trzykrotnie.
Niektóre kraje z systemami jednoizbowymi zawsze je miały, podczas gdy inne dokonały zmiany w pewnym momencie poprzez połączenie dwóch domów lub zniesienie jednego. Nowa Zelandia zniosła swój górny dom na początku lat 50., kiedy partia opozycyjna przejęła kontrolę nad partią robotniczą i głosowała za zniesieniem wyższego domu
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.