Co to są pieniądze?

Pieniądze sprawiają, że świat się kręci. Oszczędności polegają na wymianie pieniędzy na produkty i usługi. Ekonomiści określają pieniądze, skąd pochodzą i jakie są ich wartości. Oto różnorodne cechy pieniądza.

Medium wymiany

Przed opracowaniem środka wymiany - czyli pieniędzy - ludzie wymienili się w celu uzyskania potrzebnych im towarów i usług. Dwie osoby, każda posiadająca towary, których potrzebowała druga, zawrą umowę handlową.

Wczesne formy handlu wymiennego nie zapewniają jednak zbywalności i podzielności, która czyni handel skutecznym. Na przykład, jeśli ktoś ma krowy, ale potrzebuje bananów, musi znaleźć kogoś, kto ma nie tylko banany, ale także pragnienie mięsa. Co jeśli osoba ta znajdzie kogoś, kto potrzebuje mięsa, ale nie ma bananów i może zaoferować tylko ziemniaki? Aby zdobyć mięso, ta osoba musi znaleźć kogoś, kto ma banany i chce ziemniaki i tak dalej.

Brak możliwości przenoszenia handlu wymiennego na towary jest męczący, zagmatwany i nieefektywny. Ale nie na tym kończą się problemy; nawet jeśli dana osoba znajdzie kogoś, z kim handluje mięsem na banany, może nie uznać, że wiązka bananów jest warta całej krowy. Taki handel wymaga zawarcia porozumienia i opracowania sposobu ustalenia, ile bananów jest wartych niektórych części krowy.

Kluczowe dania na wynos

• Pieniądze są środkiem wymiany; pozwala ludziom uzyskać to, czego potrzebują do życia.
• Bartering był jednym ze sposobów, w jaki ludzie wymieniali towary na inne, zanim pieniądze zostały stworzone.
• Podobnie jak złoto i inne metale szlachetne, pieniądze są warte, ponieważ dla większości ludzi stanowią coś cennego.
• Pieniądze Fiata są walutą emitowaną przez rząd, która nie jest zabezpieczona fizycznym towarem, ale stabilnością rządu emitującego.

Pieniądz towarowy rozwiązał te problemy. Pieniądz towarowy jest rodzajem dobra, które funkcjonuje jako waluta. Na przykład w XVII i na początku XVIII wieku amerykańscy koloniści używali skór bobrów i suszonej kukurydzy w transakcjach. Posiadając ogólnie przyjęte wartości, towary te były używane do kupowania i sprzedawania innych rzeczy. Towary używane do handlu miały pewne cechy: były szeroko pożądane, a zatem cenne, ale były również trwałe, przenośne i łatwe do przechowywania.

Innym, bardziej zaawansowanym przykładem pieniądza towarowego jest metal szlachetny, taki jak złoto. Przez wieki złoto było używane do zabezpieczenia waluty papierowej - aż do lat siedemdziesiątych. Na przykład w przypadku dolara amerykańskiego oznaczało to, że zagraniczne rządy były w stanie zabrać swoje dolary i wymienić je według określonego kursu na złoto z Rezerwą Federalną USA. Co ciekawe, w przeciwieństwie do skór bobra i suszonej kukurydzy (które można odpowiednio wykorzystać na odzież i żywność), złoto jest cenne tylko dlatego, że ludzie tego chcą. Niekoniecznie jest to przydatne - nie możesz jeść złota i nie zapewni ci ono ciepła w nocy, ale większość ludzi uważa, że ​​jest piękne i wiedzą, że inni myślą, że jest piękny. Złoto to coś, co ma wartość. Dlatego złoto służy jako fizyczny symbol bogactwa opartego na postrzeganiu ludzi.

Ten związek między pieniądzem a złotem zapewnia wgląd w to, jak pieniądz zyskuje na wartości - jako reprezentacja czegoś cennego.

Wrażenia tworzą wszystko

Drugi rodzaj pieniądza to pieniądz pieniężny, który nie wymaga wsparcia fizycznego. Zamiast tego wartość walut fiskalnych jest ustalana przez podaż i popyt oraz wiarę ludzi w ich wartość. Pieniądze Fiata rozwinęły się, ponieważ złoto było rzadkim zasobem, a szybko rosnąca gospodarka nie zawsze mogła wydobywać wystarczająco dużo, by zaspokoić swoje zapotrzebowanie na waluty. Dla prosperującej gospodarki potrzeba złota, aby nadać wartości pieniądzowi, jest wyjątkowo nieefektywna, szczególnie gdy jego wartość jest naprawdę tworzona przez ludzkie postrzeganie.

Pieniądze Fiata stają się symbolem postrzegania wartości przez ludzi, podstawą ich powstawania. Rosnąca gospodarka najwyraźniej z powodzeniem produkuje inne rzeczy, które są cenne dla niej i innych gospodarek. Im silniejsza gospodarka, tym silniejsze będą postrzegane (i poszukiwane) pieniądze i na odwrót. Jednak postrzeganie ludzi musi być wspierane przez gospodarkę, która może wytwarzać produkty i usługi, które ludzie chcą.

Na przykład w 1971 r. Dolar amerykański został zdjęty ze standardu złota - dolara nie można już było wymienić na złoto, a cena złota nie była już ustalana na żadną kwotę w dolarach. Oznaczało to, że teraz można było wygenerować więcej papierowych pieniędzy niż złota na ich poparcie; zdrowie amerykańskiej gospodarki wsparło wartość dolara. Jeśli gospodarka utknie w martwym punkcie, wartość dolara amerykańskiego spadnie zarówno w kraju w wyniku inflacji, jak i w skali międzynarodowej w wyniku kursów walut. Implozja amerykańskiej gospodarki pogrążyłaby świat w finansowej ciemności, dlatego wiele innych krajów i podmiotów pracuje niestrudzenie, aby to się nigdy nie wydarzyło.

Dzisiaj o wartości pieniądza (nie tylko dolara, ale większości walut) decyduje wyłącznie jego siła nabywcza, podyktowana inflacją. Właśnie dlatego zwykłe drukowanie nowych pieniędzy nie stworzy bogactwa dla kraju. Pieniądze powstają w wyniku nieustannej interakcji między rzeczywistymi, namacalnymi rzeczami, naszym pragnieniem ich i naszą abstrakcyjną wiarą w to, co ma wartość. Pieniądz jest cenny, ponieważ go chcemy, ale chcemy go tylko dlatego, że może nam zapewnić pożądany produkt lub usługę.

Jak mierzy się pieniądze?

Ale ile dokładnie tam jest pieniędzy i jakie to ma formy? Ekonomiści i inwestorzy zadają to pytanie, aby ustalić, czy występuje inflacja czy deflacja. Pieniądze są podzielone na trzy kategorie, dzięki czemu są bardziej rozpoznawalne dla celów pomiaru:

• M1 - ta kategoria pieniędzy obejmuje wszystkie fizyczne nominały monet i waluty; depozyty na żądanie, które sprawdzają konta i konta TERAZ; i czeki podróżne. Ta kategoria pieniądza jest najwęższa z trzech i jest zasadniczo pieniędzmi używanymi do kupowania rzeczy i dokonywania płatności (patrz sekcja „aktywne pieniądze” poniżej).
• M2 - z szerszymi kryteriami ta kategoria dodaje wszystkie pieniądze znalezione w M1 do wszystkich depozytów związanych z czasem, depozytów na kontach oszczędnościowych i nieinstytucjonalnych funduszy rynku pieniężnego. Ta kategoria reprezentuje pieniądze, które można łatwo przelać na gotówkę.
• M3 - najszersza klasa pieniądza, M3 łączy wszystkie pieniądze znalezione w definicji M2 i dodaje do nich wszystkie duże depozyty terminowe, instytucjonalne fundusze rynku pieniężnego, krótkoterminowe umowy odkupu, a także inne większe aktywa płynne.

Łącząc te trzy kategorie razem, uzyskujemy podaż pieniądza w danym kraju lub całkowitą kwotę pieniędzy w gospodarce.

Aktywne pieniądze

Kategoria M1 obejmuje tak zwane aktywne pieniądze - całkowitą wartość monet i waluty papierowej w obiegu. Ilość aktywnych pieniędzy zmienia się sezonowo, miesięcznie, tygodniowo i codziennie. W Stanach Zjednoczonych Banki Rezerw Federalnych dystrybuują nową walutę dla Departamentu Skarbu USA. Banki pożyczają pieniądze klientom, które stają się aktywnymi pieniędzmi, gdy zostaną aktywnie rozpowszechnione.

Zmienny popyt na gotówkę równa się stale zmieniającym się aktywnym pieniądzom ogółem. Na przykład ludzie zazwyczaj wypłacają wypłaty lub wypłaty z bankomatów w weekend, więc w poniedziałek jest więcej aktywnych środków pieniężnych niż w piątek. Popyt publiczny na gotówkę spada w określonych momentach - na przykład po grudniowym okresie wakacyjnym.

Jak powstają pieniądze

Dyskutowaliśmy, dlaczego i jak pieniądz, reprezentacja postrzeganej wartości, powstaje w gospodarce, ale innym ważnym czynnikiem dotyczącym pieniądza i gospodarki jest sposób, w jaki bank centralny kraju (bank centralny w Stanach Zjednoczonych to Rezerwa Federalna lub Fed ) może wpływać na podaż pieniądza i manipulować nim.

Jeśli Fed chce zwiększyć ilość pieniędzy w obiegu, być może w celu zwiększenia aktywności gospodarczej, bank centralny może oczywiście je wydrukować. Jednak fizyczne rachunki to tylko niewielka część podaży pieniądza.

Innym sposobem zwiększenia podaży pieniądza przez bank centralny jest zakup rządowych papierów wartościowych o stałym dochodzie na rynku. Kiedy bank centralny kupuje te rządowe papiery wartościowe, wprowadza pieniądze na rynek i skutecznie w ręce publiczne. W jaki sposób płaci za to bank centralny, taki jak Fed? Choć brzmi to dziwnie, bank centralny po prostu tworzy pieniądze i przekazuje je sprzedawcom papierów wartościowych. Alternatywnie, Fed może obniżyć stopy procentowe, umożliwiając bankom udzielanie niedrogich pożyczek lub kredytów - zjawisko znane jako tanie pieniądze - i zachęcając firmy i osoby prywatne do pożyczania i wydawania pieniędzy.

Aby zmniejszyć podaż pieniądza, być może w celu zmniejszenia inflacji, bank centralny robi coś przeciwnego i sprzedaje rządowe papiery wartościowe. Pieniądze, za które kupujący płaci bankowi centralnemu, są zasadniczo wycofywane z obiegu. Należy pamiętać, że w tym przykładzie uogólniamy w celu uproszczenia.

Bank centralny nie może drukować pieniędzy bez końca. Jeśli zostanie wydanych zbyt dużo pieniędzy, wartość tej waluty spadnie zgodnie z prawem podaży i popytu.

Pamiętaj, o ile ludzie wierzą w walutę, bank centralny może wydawać jej więcej. Ale jeśli Fed wyda zbyt dużo pieniędzy, wartość spadnie, podobnie jak w przypadku wszystkiego, co ma większą podaż niż popyt. Dlatego bank centralny nie może po prostu drukować pieniędzy, jak chce.

Historia amerykańskich pieniędzy

Wojny walutowe

W XVII wieku Wielka Brytania była zdecydowana zachować kontrolę zarówno nad koloniami amerykańskimi, jak i kontrolowanymi przez nie zasobami naturalnymi. Aby to zrobić, Brytyjczycy ograniczyli podaż pieniądza i zabronili koloniom bicia własnych monet. Zamiast tego kolonie zostały zmuszone do handlu przy użyciu angielskich weksli, które można było wymienić tylko na angielskie towary. Koloniści płacili za swoje towary tymi samymi rachunkami, skutecznie odcinając ich od handlu z innymi krajami.

W odpowiedzi kolonie cofnęły się do systemu handlu wymiennego przy użyciu amunicji, tytoniu, paznokci, skór i wszystkiego innego, co można było wymienić. Koloniści gromadzili także dowolne obce waluty, z których najpopularniejsze to duże srebrne dolary hiszpańskie. Były to tak zwane kawałki po osiem, ponieważ kiedy trzeba było dokonać zmiany, wyciągnąłeś nóż i zhakowałeś go na osiem kawałków. Z tego wynika wyrażenie „dwa bity”, co oznacza ćwierć dolara.

Pieniądze z Massachusetts

Massachusetts było pierwszą kolonią, która sprzeciwiła się ojczyźnie. W 1652 r. Państwo wybiło własne srebrne monety, w tym szyling dębu i sosny. Państwo obchodziło prawo brytyjskie, stwierdzając, że tylko monarcha imperium brytyjskiego może emitować monety, datując wszystkie swoje monety w 1652 r., Kiedy to nie było monarchy. W 1690 r. Massachusetts wyemitowało również pierwsze papierowe pieniądze, nazywając je kredytami.

Napięcia między Ameryką a Wielką Brytanią rosły aż do wybuchu wojny o niepodległość w 1775 r. Przywódcy kolonialni ogłosili niepodległość i stworzyli nową walutę o nazwie Kontynenty, aby sfinansować swoją stronę wojny. Niestety, każdy rząd wydrukował tyle pieniędzy, ile potrzebował, nie wspierając go żadnym standardem ani aktywami, więc kontynenty doświadczyły szybkiej inflacji i stały się bezwartościowe. To doświadczenie zniechęciło amerykański rząd do używania papierowych pieniędzy przez prawie wiek.

Następstwa rewolucji

Chaos związany z wojną o niepodległość spowodował, że system monetarny nowego narodu był kompletną katastrofą. Większość walut w nowo powstałych Stanach Zjednoczonych Ameryki była bezużyteczna. Problem został rozwiązany dopiero 13 lat później w 1788 r., Kiedy Kongres uzyskał konstytucyjne uprawnienia do monetyzacji pieniędzy i regulowania ich wartości. Kongres ustanowił krajowy system monetarny i stworzył dolara jako główną jednostkę pieniężną. Istniał również standard bimetaliczny, co oznacza, że ​​zarówno srebro, jak i złoto można było wycenić i wykorzystać do zabezpieczenia papierowych dolarów.

50 lat zajęło wycofanie wszystkich zagranicznych monet i konkurowanie o waluty państwowe z obiegu. Banknoty cały czas były w obiegu, ale ponieważ banki wydały więcej banknotów, niż miały do ​​pokrycia monetą, banknoty często sprzedawane były po cenie niższej niż nominał.

W końcu Stany Zjednoczone były gotowe ponownie spróbować papierowych pieniędzy. W latach 60. XIX wieku rząd Stanów Zjednoczonych stworzył ponad 400 milionów dolarów w legalnym środku płatniczym, aby sfinansować swoją bitwę przeciwko Konfederacji podczas amerykańskiej wojny domowej. Były one nazywane zielonymi, ponieważ ich grzbiety zostały wydrukowane na zielono. Rząd poparł tę walutę i stwierdził, że można jej użyć do spłaty zarówno długów publicznych, jak i prywatnych. Wartość zmieniała się jednak w zależności od sukcesu lub porażki Północy na niektórych etapach wojny.

Dolary konfederatów, wydane przez państwa ustępujące w latach 60. XIX wieku, podążały za losami Konfederacji i były bezwartościowe do końca wojny.

Następstwa wojny domowej

W lutym 1863 r. Kongres USA uchwalił ustawę o banku narodowym. Ustawa ta ustanowiła system monetarny, w ramach którego banki krajowe emitowały banknoty zabezpieczone obligacjami rządu USA. Departament Skarbu USA pracował następnie nad wycofaniem banknotów państwowych z obiegu, tak aby banknoty narodowe stały się jedyną walutą.

Podczas tego okresu odbudowy toczyła się debata na temat standardu bimetalicznego. Niektórzy opowiadali się za użyciem tylko srebra, aby poprzeć dolara, inni opowiadali się za złotem. Sytuacja została rozwiązana w 1900 r., Kiedy uchwalono ustawę Gold Standard Act, która uczyniła złoto jedynym wsparciem dla dolara. To wsparcie oznaczało, że teoretycznie można wziąć papierowe pieniądze i wymienić je na odpowiednią wartość w złocie. W 1913 r. Utworzono Rezerwę Federalną, która uzyskała uprawnienia do kierowania gospodarką poprzez kontrolowanie podaży pieniądza i stóp procentowych pożyczek.

Dolna linia

Pieniądze zmieniły się znacznie od czasów muszli i skór, ale jego główna funkcja w ogóle się nie zmieniła. Bez względu na to, jaką formę przybiera, pieniądze oferują nam środek wymiany na towary i usługi oraz pozwalają na wzrost gospodarki, ponieważ transakcje można realizować z większą prędkością.