Skąd się wzięło określenie „beczka wieprzowa”?

Używanie wyrażenia „beczka wieprzowa” sięga 1863 roku i początkowo było używane w odniesieniu do wszelkich pieniędzy, które rząd wydał na swoich obywateli. To użycie wywodzi się z „The Children of the Public”, napisanego przez Edwarda Everetta Hale'a. Dopiero około 10 lat później fraza i związana z nią koncepcja polityki beczułek wieprzowych zaczęły oznaczać wydatki dokonywane przez polityków specjalnie na rzecz grupy ludzi w zamian za ich wsparcie. Wsparcie to zwykle ma postać głosów dla polityków lub pieniędzy przekazanych na ich kampanię.

Innym możliwym źródłem zwrotu „beczka wieprzowa” są praktyki sprzed wojny domowej, w których właściciele niewolników patrzyli, jak ich niewolnicy walczą ze sobą o beczkę solonej wieprzowiny, która jest nagrodą za usługi.

Wydatki na beczkę wieprzową mają negatywne konotacje, szczególnie w Kongresie, ponieważ mogą być postrzegane jako rodzaj przekupstwa lub przynajmniej forma wpływu na polityka. Pieniądze i polityka często idą w parze, ponieważ koszt przeprowadzenia skutecznej kampanii politycznej jest dość wysoki. Jednak korzystanie z ogólnych funduszy podatników i zwiększanie ogólnych wydatków rządowych na korzyść własnych wyborców jako metody utrzymania urzędu może prowadzić do korupcji.

Koncepcją podobną do polityki z beczkami wieprzowymi jest poszukiwanie czynszów, które - choć nie tylko dla polityków - jest często wykorzystywane przez nich, aby zyskać przychylność lobbystów i innych grup o szczególnych zainteresowaniach. Podobnie jak wydatki na beczki wieprzowe, praktyki poszukiwania czynszów przynoszą korzyści tylko bardzo małej liczbie osób kosztem ogólnej populacji podatników.

(W celu zapoznania się z tym tematem zobacz „Jakie są przykłady polityki wieprzowiny-beczki w Stanach Zjednoczonych?”)