Kto ponosi ryzyko złych długów w ramach sekurytyzacji?

Nieściągalne długi powstają, gdy kredytobiorcy nie wywiązują się ze swoich zobowiązań. Jest to jedno z głównych ryzyk związanych z sekurytyzowanymi aktywami, takimi jak papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS), ponieważ nieściągalne długi mogą zatrzymać przepływy pieniężne tych instrumentów. Ryzyko nieściągalnego długu można jednak rozdzielić między inwestorów. W zależności od struktury instrumentów sekurytyzowanych ryzyko może zostać całkowicie przypisane do jednej grupy inwestorów lub rozłożone na całą pulę inwestycji.

Sekurytyzacja to proces strukturyzacji finansowej niepłynnego składnika aktywów lub grupy podobnych niepłynnych aktywów w papier wartościowy, który można następnie sprzedać inwestorom. MBS został po raz pierwszy stworzony przez tradera Lwa Ranieri na początku lat 80. Stała się niezwykle popularną inwestycją w latach 90. i na początku 2000. Chodziło o to, aby nowe papiery wartościowe mogły zostać sprzedane na wtórnym rynku kredytów hipotecznych, oferując inwestorom znaczną płynność na aktywach, które w przeciwnym razie byłyby dość niepłynne.

Sekurytyzacja, w szczególności łączenie aktywów takich jak hipoteki w papiery wartościowe, spotkała się z niesmakiem, ponieważ przyczyniła się do kryzysu kredytów hipotecznych subprime w 2007 r. Jednak praktyka ta trwa nadal.

Baseny i transze

Istnieją dwa style sekurytyzacji. Oto jak wpływają one na poziom ryzyka, na jakie narażeni są inwestorzy.

Prosta sekurytyzacja polega na łączeniu aktywów (takich jak pożyczki lub hipoteki), tworzeniu instrumentów finansowych i wprowadzaniu ich do obrotu wśród inwestorów. Przychodzące przepływy pieniężne z pożyczek są przenoszone na posiadaczy nowych instrumentów. Każdy instrument ma taki sam priorytet przy otrzymywaniu płatności. Ponieważ wszystkie instrumenty są równe, wszystkie mają udział w ryzyku związanym z aktywami. W takim przypadku wszyscy inwestorzy ponoszą równą kwotę ryzyka nieściągalnego.

W bardziej złożonym procesie sekurytyzacji tworzone są transze. Transze reprezentują różne struktury płatności i różne poziomy pierwszeństwa wpływających przepływów pieniężnych. W systemie z dwiema transzami transza A będzie miała pierwszeństwo przed transzą B. Obie transze będą starały się przestrzegać harmonogramu płatności odzwierciedlającego przepływy pieniężne z podstawowych pożyczek lub hipotek. W przypadku powstania złych długów transza B pokryje stratę, obniżając jej przepływy pieniężne, podczas gdy transza A pozostaje nienaruszona. Ponieważ na transzę B mają wpływ złe długi, wiąże się to z największym ryzykiem. Inwestorzy kupią instrumenty w transzy B po obniżonej cenie, aby odzwierciedlić poziom związanego z nimi ryzyka. Jeśli są więcej niż dwie transze, transza o najniższym priorytecie pokryje straty wynikające ze złych długów.

W przypadku portfela inwestorzy mogą wybierać spośród inwestycji sekurytyzacyjnych, takich jak kredyty hipoteczne typu prime i subprime, kredyty mieszkaniowe, należności z tytułu kart kredytowych lub kredyty samochodowe. Inwestorzy mogą również wybrać indeks, taki jak amerykański indeks ABS.

Dlaczego warto wybrać sekurytyzacje?

Wielu inwestorów pociąga za sobą sekurytyzacja, ponieważ posiadają rating kredytowy „AAA”, co oznacza, że ​​agencje kredytowe, takie jak Moody's, uważają je za bezpieczne inwestycje. Ubezpieczenia obligacji, akredytywy i struktury kredytowe podporządkowane seniorom potwierdzają te wysokie oceny.

Jednak niektóre sekurytyzacje wiążą się z ryzykiem przedpłaty - przepływy pieniężne mogą przekraczać oczekiwania na zwrot pieniędzy inwestorom, gdy niższe stopy procentowe są niższe. Ponadto niektóre oferty po prostu zawodzą, na przykład MBS w 2007 r.

Sekurytyzacje są popularną klasą aktywów, ale inwestorzy powinni ocenić swoją tolerancję na ryzyko lub skonsultować się z profesjonalnym doradcą finansowym.