Dlaczego księgowi używają debetu (DR) i kredytu (CR)?

Istnieje kilka teorii na temat pochodzenia skrótów używanych w rachunkach jako debet (DR) i kredyt (CR). Aby lepiej zrozumieć te teorie, ważne jest, aby przyjrzeć się sposobom wykorzystania poleceń zapłaty i kredytów oraz jak powstała technika księgowania podwójnego zapisu.

Franciszkański mnich Luca Pacioli rozwinął technikę podwójnego księgowania. Jest teraz znany jako „Ojciec rachunkowości”, ponieważ opracowane przez niego podejście stało się podstawą współczesnej rachunkowości. Ostrzegł, że nie powinieneś kończyć dnia pracy, dopóki twoje obciążenia nie będą równe twoim kredytom. (Zmniejsza to możliwość błędów zasad.)

Bliższe spojrzenie na rachunkowość podwójnego zapisu

Przyjrzyjmy się podstawom metody księgowości lub rachunkowości podwójnego zapisu Pacioli. W bilansie lub w księdze aktywów aktywa równe są zobowiązaniom plus kapitał własny. Wzrost wartości aktywów jest obciążeniem rachunku, a spadek - kredytem. Z drugiej strony wzrost zobowiązań lub kapitału własnego oznacza kredyt na rachunku, oznaczony jako „CR”, a spadek to obciążenie, oznaczone jako „DR”. Korzystając z metody podwójnego zapisu, księgowi wpisują każde polecenie zapłaty i kredyt w dwóch miejscach bilansu firmy.

Na przykład firma XYZ wystawia fakturę klientowi A. Księgowy firmy rejestruje kwotę faktury jako obciążenie w sekcji należności w bilansie i ponownie rejestruje tę samą kwotę jako kredyt w sekcji przychodów. Kiedy klient A płaci fakturę firmie XYZ, wówczas księgowy rejestruje kwotę jako kredyt w sekcji należności i jako debet w sekcji przychodów. Korzystanie z tej metody jest czasem znane również jako „równoważenie książek”.

Bliższe spojrzenie na debet (DR) i kredyt (CR)

Mając korzenie w języku łacińskim, termin „debet” pochodzi od słowa „ debitum ”, co oznacza „to, co jest należne”, a kredyt pochodzi z Creditum, zdefiniowanego jako „coś powierzone innej osobie lub pożyczce”.

Kiedy zwiększasz aktywa, zmiana na koncie jest debetem, ponieważ coś musi być spowodowane tym wzrostem (cena aktywów). I odwrotnie, wzrost zobowiązań jest kredytem, ​​ponieważ oznacza kwotę, którą ktoś inny pożyczył ci i który wykorzystałeś na zakup czegoś (przyczynę odpowiedniego obciążenia na rachunku aktywów).

Pojęcia debet i kredyt oznaczają rzeczywiste funkcje księgowe, które powodują wzrost i spadek rachunków, w zależności od rodzaju rachunku. Właśnie dlatego użycie „wzrost” i „spadek” w celu oznaczenia zmian na kontach nie zadziałałoby.

Jeśli chodzi o skróty DR i CR dla polecenia zapłaty i kredytu, istnieje kilka teorii. Jedna z teorii głosi, że DR i CR pochodzą z łacińskich imiesłów debitum i creditum, które są odpowiednio debere i credere . Inna teoria mówi, że DR oznacza „zapis debetowy”, a CR oznacza „zapis kredytowy”. Wreszcie niektórzy uważają, że notacja DR jest skrótem od „dłużnika”, a CR jest skrótem od „wierzyciela”.