Pożyczka 125%
Pożyczka 125% jest pożyczką - zwykle hipoteką - z początkową kwotą pożyczki równą 125% początkowej wartości nieruchomości. Na przykład, jeśli twój dom jest wart 300 000 $, pożyczka 125% pozwoli ci pożyczyć 350 000 $.
Pożyczki te stały się powszechne w latach 90. Pierwotnie nastawione na pożyczkobiorców z wysokimi ocenami zdolności kredytowej i przykładowymi historiami kredytowymi, mają one zwykle wysokie stopy procentowe, nawet dwukrotnie wyższe niż standardowe kredyty hipoteczne.
Jak działa pożyczka 125%
W mowie finansowania technicznego pożyczka o wartości 125% ma stosunek wartości kredytu do wartości (LTV) równy 125%.
Podstawową miarą ryzyka pożyczki dla pożyczkodawcy jest wielkość pożyczki w stosunku do wartości (wskaźnika LTV) nieruchomości bazowej. Pożyczka 125% jest stosunkowo ryzykowną pożyczką w porównaniu z pożyczką o wskaźniku LTV mniejszym niż 100%: W przypadku tradycyjnych hipotek wielkość pożyczki nie przekracza 80% wartości nieruchomości. Dlatego zgodnie z metodą wyceny opartą na ryzyku stosowaną przez kredytodawców pożyczka o wskaźniku LTV równym 125% będzie objęta wyższą stopą procentową niż pożyczka o współczynniku LTV równym 100% lub niższym.
Ponieważ wiążą się one z kwotą wyższą niż wartość nieruchomości objętej hipoteką, pożyczka 125% ma wyższe oprocentowanie niż pożyczki konwencjonalne.
Właściciele domów mogą ubiegać się o 125% pożyczkę jako opcję refinansowania, aby zapewnić im większy dostęp do kapitału. Ich motywem może być wykorzystanie pożyczki jako sposobu na spłatę innych długów o wyższym oprocentowaniu, takich jak karty kredytowe. Względnie niższe oprocentowanie kredytu hipotecznego może oznaczać dokonywanie mniejszych płatności i niższe saldo kapitału, co spowoduje szybsze zwiększenie kapitału.
Przykład 125% pożyczek
W czasie kryzysu mieszkaniowego w latach 2007–08, 125% kredyty odgrywały ważną rolę w pomaganiu właścicielom domów. Krach na rynkach nieruchomości w całym kraju, wywołany krachem na rynku kredytów hipotecznych subprime, spowodował, że wielu ludzi znalazło się „pod wodą” - to znaczy, że byli winni więcej pieniędzy niż hipoteczny dom. Nie było niczym niezwykłym, że właściciele domów byli zadłużeni na spłatę kredytów hipotecznych wraz ze stawkami i saldami głównymi, które nie odzwierciedlały już wartości rezydencji, za które płacili. Gdy wartości domów spadły, właściciele domów mogli chcieć refinansować, ale aby się zakwalifikować, musieliby zapłacić pewien procent kapitału własnego. Drastyczne zmiany na rynku utrudniły zabezpieczenie refinansowania; ponadto dalsze spłaty istniejących kredytów hipotecznych prawdopodobnie oznaczałyby, że nie byliby w stanie odzyskać swoich strat, nawet gdyby próbowali sprzedać dom.
Federalny Program Refinansowania Home Affordable Refinance (HARP) został utworzony w marcu 2009 r. Jako sposób oferowania pomocy. Pozwoliło to właścicielom domów, których dom znajdował się pod wodą, ale którzy w innym przypadku byli w dobrej sytuacji i byli obecni ze swoimi hipotekami, ubiegać się o refinansowanie. Za pośrednictwem HARP właściciele domów, którzy byli winni nawet 125% wartości swoich domów, mogli starać się o refinansowanie po niższych stawkach, aby pomóc im spłacić długi i uzyskać lepszą sytuację finansową. Początkowo właściciele domów, którzy byli winni więcej niż ten odsetek, nie mogli ubiegać się, ale ostatecznie nawet pułap 125% LTV został usunięty, co pozwala jeszcze większej liczbie właścicieli domów ubiegać się o pożyczki HARP.
Po kilkakrotnym przedłużeniu program HARP zakończył się w grudniu 2018 r.