12b-1: Zrozumienie opłat z funduszu wspólnego inwestowania

Podobnie jak w przypadku innych przedsiębiorstw nastawionych na zysk, branża funduszy wspólnego inwestowania pobiera opłaty za oferowane przez siebie usługi. W najbardziej podstawowej formie usługi te polegają na zarządzaniu pulą połączonych aktywów zgodnie ze strategią inwestycyjną. Strategia ta może obejmować osiąganie lepszych wyników w czasie. W rzeczywistości strategia ta jest siłą napędową aktywnie zarządzanego komponentu funduszu w branży.

Dobrze zarządzany fundusz zyska na popularności i z czasem zyska więcej inwestorów. Jednak od kilku dziesięcioleci, z powodów, które kiedyś miały o wiele większy sens niż obecnie, fundusze wspólnego inwestowania obciążyły obecnych inwestorów za marketing i promocję ich usług wśród potencjalnych inwestorów. Opłaty te są znane jako opłaty 12b-1.

Kluczowe dania na wynos

• Opłata 12b-1 to roczna opłata marketingowa lub dystrybucyjna od funduszu wspólnego inwestowania pobierana od inwestorów.
• Opłata 12b-1 jest uważana za koszt operacyjny i jako taka jest uwzględniona we wskaźniku kosztów funduszu.
• Wynosi on na ogół od 0, 25% do 0, 75% (maksymalne dozwolone) aktywów netto funduszu i musi zostać ujawniony w prospekcie emisyjnym funduszu.

Podstawy opłaty 12b-1

Fundusz wspólnego inwestowania pobiera od inwestorów opłatę 12b-1 w celu pokrycia kosztów marketingu i promocji. Zgodnie z dyskusją na temat opłat 12b-1 na stronie internetowej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), „opłaty te są odejmowane od funduszu wspólnego inwestowania w celu zrekompensowania profesjonalistom papierów wartościowych wysiłków sprzedażowych i usług świadczonych inwestorom funduszu”.

Opisuje również, że opłaty 12b-1 pojawiły się po raz pierwszy w latach 70. XX wieku, kiedy fundusze wspólnego inwestowania odnotowały znaczące umorzenia i chciały znaleźć sposób na przyciągnięcie nowych aktywów. Fundusze potrzebowały wystarczających aktywów, aby chronić obecnych inwestorów przed koniecznością dokonywania przez zarządzających funduszami przymusowej sprzedaży po zaniżonych cenach aktywów lub gdy akcje i obligacje nie były notowane na korzystnych poziomach. Oficjalna nazwa opłaty wynika z reguły SEC z 1980 r. Wprowadzonej w celu autoryzacji jej użycia.

Szybkie przekazywanie około pół wieku, zdolność funduszy do pobierania opłat 12b-1 stała się bardziej kontrowersyjna. Obecnie fundusze wspólnego inwestowania są znacznie bardziej popularne, co sprawia, że ​​pierwotna motywacja do utworzenia opłaty jest mniej znacząca. Fundusze są również znacznie większe, a największe zarządzają aktywami o wartości setek miliardów dolarów. 12b-1 mają również opłatę procentową, taką jak 25 punktów bazowych lub 0, 25% wszystkich aktywów zarządzanych w funduszu. Przy zarządzaniu miliardami trudno dostrzec potrzebę obciążania inwestorów za sprzedaż funduszu innym potencjalnym inwestorom. Szacunki opłat 12b-1 wynoszą w ostatnich latach około 10 miliardów dolarów rocznie we wszystkich funduszach, które pobierają opłatę. Ponadto, podczas gdy opłaty 12b-1 różnią się w zależności od poszczególnych funduszy, w jednym badaniu oszacowano średnią roczną opłatę w wysokości 13 punktów bazowych, czyli 0, 13%. Szacuje się również, że około 70% funduszy wspólnego inwestowania pobiera opłaty 12b-1 w co najmniej jednej klasie jednostek.

Gdzie znaleźć opłatę 12b-1

Opłata 12b-1 jest składnikiem ogólnego wskaźnika kosztów funduszu wspólnego inwestowania. Strony internetowe, w tym Morningstar i Yahoo! Finanse ogólnie podają całkowity wskaźnik wydatków według funduszy. Aby jednak uzyskać najdokładniejsze i aktualne wskaźniki wydatków, konieczne jest wykopanie prospektu wspólnego funduszu. Prospekt emisyjny musi wymieniać określone opłaty i prowizje według każdej oferowanej klasy funduszy wspólnego inwestowania.

Prospekt funduszu wspólnego inwestowania będzie zawierał jedną lub więcej sekcji wyszczególniających opłaty i wydatki. Zasadniczo roczne koszty operacyjne funduszu zostaną podzielone na komponenty. Największą opłatą jest zazwyczaj opłata za zarządzanie, która jest pobierana przez zarządzających portfelem za prowadzenie funduszu. Podana zostanie również opłata dystrybucyjna lub opłata 12b-1. Inne opłaty i wydatki mogą obejmować opłaty związane ze sprzedażą, takie jak obciążenia sprzedaży typu front-end i back-end, które inwestorzy ponoszą przy zakupie lub sprzedaży funduszu. Mogą również wystąpić inne koszty operacyjne, takie jak opłaty administracyjne, rachunki i opłaty sieciowe dla hurtowników i innych pośredników finansowych, które również pomagają w sprzedaży funduszu.

Istnieją inne opłaty za sprzedaż poza opłatami marketingowymi i promocyjnymi 12b-1. Zostaną one wyraźnie podzielone i wyszczególnione w prospekcie informacyjnym funduszu wspólnego inwestowania lub w odpowiednim dokumencie zwanym zestawieniem dodatkowych informacji.

Ważne uwagi

Inwestorzy mogą zapytać, czy właściwe jest, aby fundusz wspólnego inwestowania obciążył swoich obecnych inwestorów opłatą za wprowadzanie do obrotu i promowanie funduszu wśród innych potencjalnych inwestorów. Od czasu do czasu budziły się spory na ten temat, szczególnie po kryzysie kredytowym i następstwie Wielkiej Recesji, która podważała wiele aspektów funkcjonowania branży usług finansowych i obciążania klientów.

W tym czasie propozycje SEC dążyły do ​​ograniczenia opłaty 12b-1 do 25 punktów bazowych i uczynienia opłaty bardziej przejrzystą dla inwestorów, którzy mogą nawet nie wiedzieć, że są naliczani za marketing, promocję i powiązane działania sprzedażowe.

Dolna linia

Wiele funduszy wspólnego inwestowania krytykuje ich wysokie opłaty i nierównomierne wyniki. To powiedziawszy, wiele wartościowych funduszy z doskonałymi wynikami osiąga bardzo rozsądne opłaty. W rzeczywistości 30% funduszy inwestycyjnych nie pobiera opłat 12b-1, ponieważ ich menedżerowie uważają je za niepotrzebne lub woleliby chronić interesy finansowe swoich obecnych inwestorów.

Aby znaleźć najlepsze fundusze i zrównoważyć ryzyko z nagrodami funduszy pobierających opłaty 12b-1, inwestorzy powinni zapoznać się z prospektem emisyjnym funduszu inwestycyjnego i NOK, a następnie podjąć przemyślaną decyzję, czy fundusz może uzyskać wystarczający zwrot z inwestycji opłata będzie pobierana.