Zdolność do płacenia
Zdolność do zapłaty jest zasadą ekonomiczną, która mówi, że kwota podatku płacona przez osobę fizyczną powinna zależeć od poziomu obciążenia, jakie podatek wytworzy w stosunku do zamożności jednostki. Zasada zdolności do zapłaty sugeruje, że rzeczywista kwota zapłaconego podatku nie jest jedynym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, i że inne kwestie, takie jak zdolność do zapłaty, należy również uwzględnić w systemie podatkowym.
Zrozumienie możliwości zapłaty
Stosowanie tej zasady prowadzi do progresywnego systemu podatkowego, systemu opodatkowania, w którym osoby o wyższych dochodach są proszone o płacenie więcej podatków niż osoby o niższych dochodach. Ideologia leżąca u podstaw tej zasady jest taka, że osoby fizyczne i podmioty gospodarcze, które osiągają wyższe dochody, mogą sobie pozwolić na płacenie więcej podatków niż osoby o niższych dochodach. Zdolność do zapłaty to nie to samo, co nawiasy proste. Raczej wykracza poza nawiasy, aby ustalić, czy dany podatnik może zapłacić całe swoje obciążenie podatkowe, czy nie. Na przykład jednostki nie powinny być opodatkowane od transakcji, w których nie otrzymują żadnej gotówki. Korzystając z opcji na akcje jako przykład, te papiery wartościowe mają wartość dla pracownika, który je otrzymuje, a zatem podlegają opodatkowaniu. Ponieważ jednak pracownik nie otrzymuje gotówki, nie zapłaciłby podatku od opcji, dopóki nie dokona ich wypłaty.
Zwolennicy opodatkowania podatkowego są przekonani, że pozwala to osobom posiadającym najwięcej zasobów na łączenie funduszy niezbędnych do świadczenia usług potrzebnych wielu osobom. Krytycy tego systemu uważają, że praktyka ta zniechęca do sukcesu gospodarczego, ponieważ obciąża bogatsze jednostki nieproporcjonalną kwotą podatków. Klasyczni ekonomiści, tacy jak Adam Smith, wierzyli, że wszelkie elementy socjalizmu, takie jak podatek progresywny, zniszczą inicjatywę ludności w gospodarce wolnorynkowej. Jednak wiele krajów połączyło kapitalizm i socjalizm z wielkim sukcesem.
W bankowości zdolność do płatności nazywana jest „zdolnością”. Jest ona wykorzystywana przez instytucje pożyczkowe do określenia zdolności pożyczkobiorcy do spłaty odsetek i kapitału od pożyczki, wykorzystując jego dochód do dyspozycji lub przepływy pieniężne. Niektórzy bankierzy oceniają zdolność kredytobiorcy na podstawie standardowych Pięciu Kredytów - historii kredytowej, bazy kapitałowej, zdolności do generowania przepływów pieniężnych, zabezpieczeń i bieżących warunków w gospodarce. W przypadku emitentów długów komunalnych zdolność do zapłaty odnosi się do obecnej i przyszłej zdolności emitenta lub pożyczkodawcy do generowania wystarczających dochodów podatkowych w celu wypełnienia zobowiązań umownych.
Porównaj rachunki inwestycyjne Nazwa dostawcy Opis Ujawnienie reklamodawcy × Oferty przedstawione w tej tabeli pochodzą od partnerstw, od których Investopedia otrzymuje wynagrodzenie.